A Murder at the End of the World - Seizoen 1

Een sterke cast, prima set-up, maar o-zo-trage uitvoering. A Murder at the End of the World had veel meer kunnen zijn, maar blijft toch een prima serie.

Een mix tussen sciencefiction, liefde en een moordmysterie, besprenkeld met wat sociaal commentaar; A Murder at the End of the World weet wat het je wil vertellen. Wanneer techgigant Andy Ronson (Clive Owen, American Crime Story) de beste en slimste mensen ter wereld verzameld voor een exclusieve vakantie ver verwijderd van de bewoonde wereld in IJsland, gaat één van de gasten dood. Darby (Emma Corrin, The Crown), een amateur-detective, probeert te achterhalen wat er gebeurd is. Eerder heeft ze al een reeks misdaden opgelost met Bill Farah (Harris Dickinson, Trust (2018)) en daar een boek over heeft geschreven, ervaring die hier van pas komt.

Elke aflevering verweeft het heden met het verleden. Terwijl Darby de moord in IJsland probeert op te lossen, leren wij meer over hoe zij Bill heeft ontmoet, hoe hun relatie zich heeft ontwikkeld, en hoe zij de seriemoordenaar hebben gevonden. Terwijl de serie vordert, wordt de sfeer op de retraite steeds grimmiger, en krijgen we ook de hoogte- en dieptepunten in het verleden te zien. Dit alles gebeurt op twee prachtige locaties: het heden in het besneeuwde maar steriele IJsland, en het verleden voornamelijk op zonovergoten, maar deprimerende woestijnwegen.



De serie deinst er ook niet voor terug om sociaal commentaar te geven. Bijvoorbeeld op hoe de samenleving omgaat met moord, met (sterke) vrouwen, met klimaatverandering en met technologie. Alle ingrediënten zijn er dan dus voor een sterke serie.

Maar ja, helaas, de serie is gruwelijk traag, vooral aan het begin. De afleveringen verschillen allemaal in lengte, en ik neem dus aan dat er een aantal bewuste keuzes zijn gemaakt in afleveringslengte door de makers (welke dezelfde zijn als van The OA). Dus waarom is er dan bewust gekozen om de eerste twee afleveringen zo langzaam te maken? Gelukkig gaat het allemaal op bepaald moment wat sneller lopen, wanneer de evenementen elkaar in rapper tempo opvolgen.

Een ander nadeel is dat een aantal van de retraite-gasten (lees: verdachten) maar zeer beperkt uitgediept worden, waar sommige echt wel met wat meer diepgang konden gebruiken. Dat is namelijk juist wat de klassieke moordmysteries zo leuk maakt: een breed pallet aan bijzondere mensen die we allemaal leren kennen als verdachten. Waar we sommige aanwezigen wel leren kennen, zijn er ook een aantal die eigenlijk geen motief hebben, of die zelfs amper naar voren komen. Daar tegenover staat dan weer wel dat de personages die wél uitgediept worden, dan ook op een goede manier uitgediept worden.

In plaats van 'moordmysterie' is 'liefdesverhaal met sociaal commentaar' misschien passender

De zwakkere kanten van de serie worden tot op zekere hoogte gecompenseerd door de prachtige mengeling van heden en verleden. Corrin en Dickinson zijn fantastisch in die rollen. Hun lief en leed wordt prachtig op het scherm gebracht, wat alleen de serie al het kijken waard maakt. Misschien is ‘moordmysterie’ dan uiteindelijk niet de beste benaming voor wat we hier hebben. Het is misschien wel meer een tragisch liefdesverhaal, vermengd met sociaal commentaar. Het gaat over mensen die verloren zijn geraakt in de moderne maatschappij, elkaar vinden, maar uiteindelijk ook weer verliezen*.



Het einde van de serie is niet compleet onverwachts. Alles bij elkaar (vooral toen ik door de eerste twee afleveringen heen was gekomen) zou ik deze serie wel aanraden. Het is één van de wat depressievere moordmysteries die er is. Verwacht dus geen grapjes of vrolijke eindes. Maar de donkere randjes zijn juist ook wel weer wat de serie sterk maakt, als je voorbij de langzame start en het ietwat voorspelbare einde kan kijken.

Het lijkt erop dat er geen tweede seizoen komt. Dat lijkt mij ook niet passend. Het verhaal wat verteld moest worden is verteld. Ik zie makers Batmanglij en Marling nog wel andere verhalen vertellen, maar ik denk toch liever met een nieuwe cast en een nieuwe setting.

* Dit mag dan misschien als spoiler klinken, maar eigenlijk is dit al gelijk duidelijk in de eerste aflevering. Wetende hoe het verhaal in het verleden gaat eindigen is dan ook juist wat toevoegt aan de tragiek.