Bodem - Seizoen 1

Ik durf niet te zeggen wat je ‘leven op orde hebben’ precies inhoudt, maar dit is het in elk geval niet. Bodem gaat over het (niet) doorgaan met je leven na een groot verlies.

In deze nieuwe serie van Eva Crutzen (Klikbeet) krijgen we een kijkje in het leven van Cat, een vrouw van in de dertig die het nogal zwaar heeft. Al snel wordt duidelijk dat ze een aantal jaar geleden een zwaar verlies heeft geleden, al is dan nog niet helemaal duidelijk wat. Met het seizoen komen er echter wat meer details naar boven. Wat in elk geval al wel gelijk duidelijk is, is dat Cat niet goed met dit verlies omgaat. Helemaal niet. Ze probeert haar verdriet weg te drukken met feesten, alcohol, drugs en seks. Ze houdt met moeite haar baan vast en haar band met haar familie is ook niet om over naar huis te schrijven. Wel heeft ze een goede vriendin, Jana (Meral Polat), die haar wat helpt. Maar al snel blijkt die zwanger en zal dus moeten stoppen met de feestende levensstijl die de twee erop nahielden. Maar Cat gaat door.

Dit seizoen gaat er dan eigenlijk vooral over hoe Cat langzaam afglijdt. Dit maakt het af en toe moeilijk om de serie te kijken: je krijgt last van plaatsvervangende schaamte en de reeks domme beslissingen van Cat lijkt niet op te houden. De serie blijft echter wel vermakelijk door de absurdistische humor. Van Cat’s bijzondere dagdromen, tot haar krankzinnige familie, tot influencer Bliksem (Nils Verkooijen, Zwarte Tulp), tot de elke keer maar weer nog belachelijker wordende situaties waarin Cat zich bevindt. Er zit wel humor in. Qua sfeer is de serie tot op zekere hoogte vergelijkbaar met Fleabag.



Deze luchtige en absurde momenten zijn toch wel altijd doordrongen van de pijn en het verdriet van Cat, welke Crutzen fantastisch weet over te brengen. Het is niet verbazingwekkend dat ze een Gouden Kalf voor beste hoofdrol in een dramaserie heeft gewonnen voor haar werk in deze serie. Zij is duidelijk de ster van de serie.

Crutzen zet een fantastische Cat neer

Al met al weet Crutzen als actrice en producent dus een sterk verhaal neer te zetten in nog geen zes uur aan kijktijd. Bodem is dus zeker een aanrader. Het grootste kritiekpunt? Af en toe is het net té pijnlijk om te kijken en af en toe net iets té absurd. Maar toch is het gemakkelijk om daar overheen te kijken.

Ondertussen is er aangekondigd dat er een tweede seizoen gaat komen. Ik ben benieuwd of ze het niveau van het eerste seizoen weten vast te houden. Op zich was deze seizoensfinale ook een mooi einde geweest. Ik heb er wel zin in. Leert Cat in het volgende seizoen om beter met haar pijn om te gaan?