The Handmaid's Tale - Seizoen 5

The Handmaid's Tale bewijst ook in het vijfde seizoen dat het nog steeds urgent en spannend is.

Na de ontwikkelingen in het vierde seizoen ontspint de rivaliteit tussen June en Serena zich verder. De strijd tussen die twee, maar vooral ook de strijd tegen andere krachten, staat centraal in dit vijfde seizoen. June is nog steeds op zoek naar balans in haar leven. De vlucht uit Gilead levert geen rust op zolang haar dochter nog in handen is van Gilead. Daarbovenop krijgen zij en haar gevluchte medestanders uit Gilead steeds meer te maken met weerstand in Canada. De veilige vluchthaven blijkt niet meer zo veilig. Voor June is het extra pijnlijk om te ontdekken dat Gilead buiten deze staat devote volgelingen kent.



De hoogzwangere Serena komt steeds meer in tweestrijd te staan. De keuze voor een relatief veilig bestaan in Canada of toch kiezen voor de wereld van Gilead. Als zwangere vrouw wordt ze bewierookt maar al snel blijkt dat niet meer dan een publicitair middel om Gilead positief voor het voetlicht te brengen. Serena denkt sterk te staan maar komt uiteindelijk van een koude kermis thuis. Bestaande patronen veranderen niet zo snel. Daar is meer voor nodig dan een mirakel als een zwangere vrouw. Wanneer Serena dit langzaam maar zeker beseft is het eigenlijk te laat. De vraag is of ze zich hier nog uit kan redden.

Nu is The Handmaid's Tale fictie maar het voelt alsof dit erg dicht tegen onze toekomst aan kan zitten.

In Gilead zelf gaat de strijd om de macht verder. Commander Lawrence blijkt gewiekster dan gedacht. Zijn manipulatie strategie werkt bij de andere commanders. Directe concurrenten worden uit de weg geruimd. Anderen, zoals rijzende ster Nick, worden gebruikt om zijn positie te verstevigen. Wanneer Lawrence met een uitdagend plan komt zorgt dit zelfs voor tweestrijd bij June en andere vluchtelingen in Canada. Zeker omdat daar het klimaat voor vluchtelingen verder verslechterd door haat en discriminatie. Aunt Lydia komt samen met haar Handmaids voor steeds meer ethische keuzes te staan. Bij Lydia lijken er scheurtjes te ontstaan in het geloof in de commanders. Niet in het geloof zelf, want daarmee kan ze haar daden nog steeds rechtvaardigen. Haar gevoelens voor Janine lijken haar in de weg te zitten totdat de raderen van Gilead beide vrouwen voor een onherroepelijke keuze plaatsen.



The Handmaid's Tale kent voldoende raakvlakken met onze eigen maatschappij om erg herkenbaar te zijn. Het (willen) vinden van een sterke leider, het afzetten tegen een minderheid en het gevoel dat anderen ervoor zorgen dat jij het slecht(er) hebt is zichtbaar in ons verleden en in de huidige tijd. Dat mensen daarvoor ver willen gaan en misstanden niet meer willen of kunnen zien kunnen we inmiddels als menselijk omschrijven. Het is pijnlijk om te zien waartoe mensen in staat zijn. Nu is The Handmaid's Tale fictie maar het voelt alsof dit erg dicht tegen onze toekomst aan kan zitten. Het kwartje hoeft maar net anders te vallen. Het gevoel dat het ons ook kan overkomen maakt het zo spannend en urgent. Dat maakt deze serie nog steeds zo goed. Net als het uitstekende acteren van alle hoofdrolspelers. Zonder hen was het natuurlijk nooit zo levensecht tot leven gekomen.

Nog één seizoen en dan is het over. Met een cliffhanger als deze op het eind van het seizoen en het feit dat er nog heel veel open eindes zijn zorgt ervoor dat ik er weer met spanning op zit te wachten.