Leuk?
6
0
Bekijk stemmen
1899 - Seizoen 1
Brachten Baran bo Odar en Jantje Friese ons eerder het veelgeprezen Dark, nu is het de beurt aan 1899, een duister en mysterieus verhaal dat zich aan boord van een schip afspeelt. Een schip waar niets is wat het lijkt.
Het is 1899 en het schip ‘Kerberos’ is onderweg vanuit Europa naar Amerika met een diversiteit van migranten die elk hun eigen reden hebben om aan boord te zijn. Eerder is het zusterschip ‘Prometheus’ van dezelfde rederij op raadselachtige wijze verdwenen. De Kerberos ontvangt echter een vreemde boodschap van het verdwenen schip. Als zij het schip weten te traceren en het leeg blijkt te zijn, op een opgesloten jongetje (Fflyn Edwards, The Snow Spider) na, is de toon voor de serie gezet. Zeker als blijkt dat er tijdens het doorzoeken van de Prometheus een vreemdeling (Aneurin Barnard, Barkskins) aan boord van de Kerberos is geslopen.
En die toon is duister en mysterieus, laat daar gaan twijfel over bestaan. Alles in de serie ademt mysterie uit. Van de dingen die op de Kerberos worden aangetroffen, de symbolen die we voorbij zien komen, de communicatie vanuit de rederij met de Kerberos tot de persoonlijke intriges van de mensen aan boord van het schip aan toe. Bij dat laatste moet gezegd worden dat het feit dat er veel verschillende nationaliteiten aan boord zijn en zij allemaal voornamelijk in hun moedertaal spreken (en elkaar niet altijd begrijpen) daar absoluut aan bijdraagt.
De kapitein van het schip, Eyk (Andreas Pietschmann, Dark) probeert alles in goede banen te leiden, veelal met hulp van Maura (Emily Beecham, Into the Badlands), die op haar beurt vooral wil weten wat er met haar broer – die aan boord van de Prometheus was – is gebeurd. En dat terwijl zowel de bemanning als de passagiers steeds onrustiger beginnen te worden omdat zij hun reis naar Amerika in het water zien vallen. Op ‘Lost’-achtige wijze komen we elke aflevering meer te weten over de achtergrond van een aantal van de mensen die aan boord van het schip zijn.
Bijzondere vermelding verdient wat mij betreft de keuze voor de muziek. Zowel de muziek gedurende de afleveringen, maar met name die aan het einde van elke aflevering is perfect uitgekozen en lijkt haast geschreven te zijn voor de aflevering die je op dat moment hebt gekeken. Een prachtig voorbeeld van de toegevoegde waarde die muziek kan bieden aan een serie. En naast de muziekkeuze zijn ook de acteerprestaties uitstekend (iets dat ongetwijfeld deels ook te maken heeft met het feit dat er veel in de eigen taal gesproken wordt) en ziet de serie er visueel mooi uit.
En dat laatste zegt ook wel direct iets over de complexiteit van de serie. Het is geen serie die eenvoudig wegkijkt en weinig om handen heeft. Het verhaal zit complex in elkaar en je moet goed in de gaten houden wie wie is en welke rol hij/zij in het geheel speelt. Daar is niet iedereen een liefhebber van. Gezien de vele hints die er gegeven worden en twists die er in het plot plaatsvinden, kan ik me zo voorstellen dat er al velen zijn geweest die de serie meerdere malen bekeken hebben om niets te missen en het internet al vol staat met theorieën over hoe nu verder. Wellicht dat ik die nog eens ga lezen voordat het tweede seizoen gaat beginnen (er vanuit gaande dat 1899 nog meer seizoenen krijgt).
Het is 1899 en het schip ‘Kerberos’ is onderweg vanuit Europa naar Amerika met een diversiteit van migranten die elk hun eigen reden hebben om aan boord te zijn. Eerder is het zusterschip ‘Prometheus’ van dezelfde rederij op raadselachtige wijze verdwenen. De Kerberos ontvangt echter een vreemde boodschap van het verdwenen schip. Als zij het schip weten te traceren en het leeg blijkt te zijn, op een opgesloten jongetje (Fflyn Edwards, The Snow Spider) na, is de toon voor de serie gezet. Zeker als blijkt dat er tijdens het doorzoeken van de Prometheus een vreemdeling (Aneurin Barnard, Barkskins) aan boord van de Kerberos is geslopen.
En die toon is duister en mysterieus, laat daar gaan twijfel over bestaan. Alles in de serie ademt mysterie uit. Van de dingen die op de Kerberos worden aangetroffen, de symbolen die we voorbij zien komen, de communicatie vanuit de rederij met de Kerberos tot de persoonlijke intriges van de mensen aan boord van het schip aan toe. Bij dat laatste moet gezegd worden dat het feit dat er veel verschillende nationaliteiten aan boord zijn en zij allemaal voornamelijk in hun moedertaal spreken (en elkaar niet altijd begrijpen) daar absoluut aan bijdraagt.
© Netflix
De kapitein van het schip, Eyk (Andreas Pietschmann, Dark) probeert alles in goede banen te leiden, veelal met hulp van Maura (Emily Beecham, Into the Badlands), die op haar beurt vooral wil weten wat er met haar broer – die aan boord van de Prometheus was – is gebeurd. En dat terwijl zowel de bemanning als de passagiers steeds onrustiger beginnen te worden omdat zij hun reis naar Amerika in het water zien vallen. Op ‘Lost’-achtige wijze komen we elke aflevering meer te weten over de achtergrond van een aantal van de mensen die aan boord van het schip zijn.
Bijzondere vermelding verdient wat mij betreft de keuze voor de muziek. Zowel de muziek gedurende de afleveringen, maar met name die aan het einde van elke aflevering is perfect uitgekozen en lijkt haast geschreven te zijn voor de aflevering die je op dat moment hebt gekeken. Een prachtig voorbeeld van de toegevoegde waarde die muziek kan bieden aan een serie. En naast de muziekkeuze zijn ook de acteerprestaties uitstekend (iets dat ongetwijfeld deels ook te maken heeft met het feit dat er veel in de eigen taal gesproken wordt) en ziet de serie er visueel mooi uit.
Ik begreep dat Baran bo Odar en Jantje Friese hebben aangegeven dat zij 1899 zien als een serie waarvan drie seizoenen nodig zijn om het verhaal af te ronden. Ik kan daar nu al naar uitkijken, want ik heb ontzettend genoten van dit eerste seizoen. Na Dark is het hen opnieuw gelukt om een verhaal neer te zetten waarbij ik vanaf de eerste tot de laatste aflevering geboeid aan de buis gekluisterd heb gezeten, waarbij ik meerdere keren op het verkeerde been werd gezet en ik het liefst direct de volgende aflevering wilde zien om niet uit het verhaal te raken. En dat niet in de laatste plaats omdat de meeste afleveringen weer een hoop nieuwe vragen opriepen.Alles in de serie ademt mysterie uit. Van de dingen die op de Kerberos worden aangetroffen, de symbolen die we voorbij zien komen, de communicatie vanuit de rederij met de Kerberos tot de persoonlijke intriges van de mensen aan boord van het schip aan toe
En dat laatste zegt ook wel direct iets over de complexiteit van de serie. Het is geen serie die eenvoudig wegkijkt en weinig om handen heeft. Het verhaal zit complex in elkaar en je moet goed in de gaten houden wie wie is en welke rol hij/zij in het geheel speelt. Daar is niet iedereen een liefhebber van. Gezien de vele hints die er gegeven worden en twists die er in het plot plaatsvinden, kan ik me zo voorstellen dat er al velen zijn geweest die de serie meerdere malen bekeken hebben om niets te missen en het internet al vol staat met theorieën over hoe nu verder. Wellicht dat ik die nog eens ga lezen voordat het tweede seizoen gaat beginnen (er vanuit gaande dat 1899 nog meer seizoenen krijgt).
Over de auteur, Wesley Fechter
Wesley (1980) is een serieliefhebber die opgroeide in Purmerend in de jaren dat series als The Knight Rider, The A-Team, Airwolf en Are you being Served? nog veel op tv te zien waren.
Nadat hij door arbeidsongeschiktheid gedwongen afscheid moest nemen van de juridische wereld besloot hij in plaats van het schrijven van juridische teksten te gaan schrijven over zijn hobby's. En na een aantal jaren geschreven te hebben over bord-en kaartspellen moeten nu de serie er ook aan gaan geloven.
Met een voorliefde voor het superhelden genre, Britse en Scandinavische crimi's, thrillers en series vol humor is zijn smaak het best te omschrijven als breed.
Meer recensies van Wesley Fechter
Reacties (1)