Het laatste seizoen van After Life levert een fantastisch einde aan een mooie, humoristische serie. Ondanks dat mooie en emotionele einde levert After Life niet helemaal de kwaliteit die het hiervoor wel had. Dat komt mede omdat de succesformule een aantal veranderingen ondergaan heeft. Het grote gemis van prostituee Roxy is er één van. Zij wordt nog wel genoemd door de zonderlinge postbode die een relatie met haar heeft, maar Roxy komt niet meer in beeld. Dat is erg jammer en vreemd, omdat zij zo'n grote invloed had op de neerslachtige Tony. Daarnaast zijn sommige nieuwe typetjes niet van het niveau die eerder bij After Life furore maakten.
Centraal blijft natuurlijk het neerslachtige verhaal van Tony staan. Zijn relatie met Emma, de zuster die zijn vader verzorgde, blijft vriendschappelijk. Emma heeft wel behoefte aan meer, maar Tony zwelgt nog steeds in het verlies van zijn vrouw. In zijn hart is geen ruimte voor een ander. Het zorgt ervoor dat Tony Emma constant teleurstelt. Wanneer Emma een vriend uit het verleden tegenkomt dreigt de relatie met Tony nog complexer te worden.
Het einde past perfect. Het is troostend en triest tegelijk.
De humor in After Life komt deze keer vooral van de mensen om Tony heen. Er komt een nieuwe vrouwelijke collega die woonruimte zoekt. Wanneer Tony dit weet te regelen, krijgt zij er echter een nieuw en opdringerig probleem bij. Zwager Matt wil zich nog steeds bewijzen ten opzichte van Tony. Dit mondt uit in een wedstrijd waarbij beide verschillende sporten uitproberen. De uitkomst is echter niet verrassend. Vaste bankzitter bij de begraafplaats Anne heeft een relatie die haar tevreden stemt. Het lijkt een hoopvolle boodschap aan Tony te zijn. De vraag is of de depressieve Tony daar aan toe is. Collega Kath is tot slot naarstig op zoek naar een relatie. Dit levert een aantal bijzondere ontmoetingen op.
Het derde seizoen zorgt voor een mooi afgerond verhaal. De verrassing van de serie is er inmiddels vanaf. Toch zorgt de serie ook nu weer voor emotionele, maar ook humoristische televisie. Het einde past perfect. Het is troostend en triest tegelijk. Daarmee kent de serie een uitstekend slot. Helaas is het derde seizoen als geheel niet helemaal van het niveau van het tweede seizoen. Het is echter nog steeds goed genoeg voor een mooie acht. Het tekent de kwaliteit van de drie seizoenen als geheel.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
Helemaal eens met je recensie. De afwezigheid van Roxy was een duidelijk gemis. Het einde van de serie wist toch nog een emotionele snaar te raken. Maar in zijn geheel zat het derde seizoen lichtjes, maar wel duidelijk, onder het niveau van seizoen 1 en 2.
