Alexander: The Making of a God - Seizoen 1

Alexander: The Making of a God neemt een loopje met de werkelijkheid.

Alexander de Grote, de Macedonische koning, wordt neergezet als een blonde koning met felblauwe ogen. Waarschijnlijk heeft de Netflix televisieserie zich iets teveel laten inspireren door de Grieks/ Romeinse beelden en een witte mensen visie, want hoeveel mensen met blond haar en blauwe ogen komen nu uit deze regio?

Daarnaast wordt de seksuele geaardheid van Alexander behoorlijk expliciet in beeld gebracht. In die tijd was het normaal om van twee walletjes te eten. Het lijkt erop dat de versie die geschetst wordt in deze televisieserie klopt. Sterker nog, de verhalen dat zijn grote liefde naast hem meevocht in de strijd krijgt mogelijk nog te weinig aandacht. Het is opvallend en het tekent de huidige tijd hoeveel kritiek er is dat Alexander zijn grote liefde zichtbaar liefheeft in deze televisieserie.

De serie is een behoorlijk geslaagde interpretatie is van een zeer indrukwekkend verhaal.

Het tekent de vrijheid die Alexander: The Making of a God zich neemt. Dat is op zich niet zo vreemd. Feitelijk is er nauwelijks iets opgetekend in de tijd dat Alexander zijn opmerkelijke opmars maakte. Bovendien is dat wat wel vastgelegd is verdwenen. Dat maakt dat het bijzondere verhaal nogal verschillende interpretaties kent. Feit is namelijk dat alles wat mondeling overgedragen wordt wat betreft een boodschap nogal verschilt naarmate er meer mensen bij betrokken zijn. Heb ik het nog niet eens over de factor tijd. Elke nieuwe interpretatie kent een aangepaste hedendaagse visie op datzelfde verleden.



Als dit seizoen beoordeelt wordt als één van de vele interpretaties van het verhaal van Alexander de Grote dan is het best goed in elkaar gezet. De documentaire stijl is inmiddels wel bekend bij dit soort series. De nagespeelde scènes worden afgewisseld met deskundigen die iets over (één van) hun favoriete onderwerpen zeggen. De betrouwbaarheid daarvan is gezien hun werkzaamheden en achtergrond soms nogal twijfelachtig. Uiteindelijk mag dat echter de pret niet drukken.

Het tekent de vrijheid die Alexander: The Making of a God zich neemt.

De acteerprestaties zijn namelijk goed. Bovendien is het duidelijk dat er behoorlijk wat budget gestoken is in deze serie. De sets, de gevechten en de kleding zien er allemaal prima uit. Waarschijnlijk is het allemaal wel iets te mooi en schoon. Een fout die meerdere televisieseries maken. Soms is de backdrop wel duidelijk een door de computer gecreëerde wereld. Dat mag de pret niet drukken.



In onze huidige tijd is het eigenlijk niet meer goed voor te stellen wat voor een bijzondere prestatie Alexander de Grote geleverd heeft. Het is ongekend welke gigantische afstanden te voet, te paard en per boot zijn afgelegd in een uiterst vijandige omgeving. Dan ook nog eens vechtend tegen een enorme overmacht. Het is allemaal wel iets te rooskleurig in beeld gebracht. De strijd tegen honger en hitte wordt bijvoorbeeld flink onderbelicht. Zoals al eerder gezegd, dat zien we wel vaker in (historische) series. Daar reken ik Alexander: The Making of a God dan ook niet op af.

De conclusie is dat Alexander: The Making of a God een behoorlijk geslaagde interpretatie is van een zeer indrukwekkend verhaal. Het is een prima keuze om het verhaal niet verder te laten gaan dan de verovering van het Perzische Rijk. Dat maakt namelijk dat er voldoende tijd is om meer over de bijbehorende achtergrond te vertellen.