Altered Carbon - Seizoen 1

Who wants to live forever?

Die eeuwenoude vraag wordt in Altered Carbon beantwoord met de volgende oplossing: wat als je de essentie van jezelf, jouw bewustzijn, kan vastleggen in een disc? En die disc kan plaatsen in een nieuw lichaam? Zo wordt jouw lichaam niets minder dan een omhulsel dat je af kunt leggen.

Kies een nieuw lichaam ('sleeve'), plaats jouw disc ('stack') over, en leef zo lang en gelukkig als je wilt door. Dit biedt uiteraard mogelijkheden te over: je kan jezelf laten plaatsen in een jong lichaam, een oud lichaam, met een andere sekse, of zelfs kopieën van jouw lichaam klaar hebben staan. Wat zal ik vandaag voor lichaam dragen?

Uiteraard is zo’n nieuw lichaam wel een kostbare zaak en met die kosten volgt vanzelfsprekend dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Sterker nog, het is eigenlijk alleen beschikbaar voor de allerrijksten.

En één van die allerrijksten, Laurens Bancroft (James Purefoy, Hap & Leonard), wil graag een bijzondere moordzaak opgehelderd krijgen: de moord op hemzelf. Als regulier politiewerk faalt, wordt Takeshi Kovacs (Joel Kinnaman, House of Cards) uit de voorraad getrokken en voorzien van een nieuwe sleeve uit de vriezer zodat hij de zaak mag oplossen met zijn vrijheid als beloning. Geen gekke beloning aangezien hij al 250 jaar in de vriezer lag.

Hoe los je een moord op die vrijwel onoplosbaar lijkt? Herkenning op basis van gezichtsherkenning levert weinig op als de moordenaar even van 'sleeve' wisselt. Bovendien krijgt vers ontdooide onderzoeker Takeshi met meer aandacht te maken dan alleen van zijn opdrachtgever.

Zijn nieuwe sleeve trekt bijvoorbeeld de aandacht van wraakzuchtige criminelen en de politie. Rechercheur Kristin Ortega (Martha Higareda, Royal Pains) volgt Takeshi op de voet. Als de laatst verantwoordelijke voor het oplossen van de moord op Bancroft kan zij de zaak maar moeilijk loslaten. Of is er meer aan de hand?

Een goede sci-fi serie moet twee zaken op een pakkende wijze zien te combineren: de introductie van technologische vernieuwingen en de impact van deze ontwikkelingen op onze normen en waarden. Denk bijvoorbeeld aan de topserie Black Mirror of aan filmklassieker Blade Runner waar deze serie een afgeleide van had kunnen zijn.

In lijn met Blade Runner mag je een serie verwachten waarin een rauwe, harde samenleving wordt gepresenteerd vol visuele snufjes en uitbundige, vreemde personages. Tegenover de visuele pracht van de serie staat de keiharde, soms lompe gang van zaken in de 'brave new world'. Gezien het onderwerp van nieuwe lichamen mag je de nodige naakte lijven en losbandigheid verwachten maar zeker ook heftige geweldsdaden.
Tegelijkertijd slaat Altered Carbon hier soms (letterlijk) in door. Gelukkig is er ook ruimte voor wat broodnodige luchtige momenten in de verder keiharde serie. Hoteleigenaar Poe (die zelfs in zijn voorkomen lijkt op auteur Edgar Allen Poe) doet geregeld een poging om ijskonijn Takeshi te ontdooien en er mag een speciale vermelding worden gemaakt voor de scène waarin de disc van de oma van Kristin in een soort Hell’s Angel lichaam wordt gestopt voor een zowel hilarisch als absurd familie diner.

Het echte topniveau ontbreekt bij Altered Carbon

Ook de filosofische vraagstukken zijn in Altered Carbon nooit echt ver weg maar er wordt helaas te weinig mee gedaan. Zo zijn er, als een logische tegenreactie op de macht van de elite op sleeves, ook groepen mensen die zich tegen deze manier van levensverlenging verzetten.
Er zijn groepen die zich op religieuze gronden verzetten (God bepaalt leven en dood) en groepen die als rebellen vechten tegen de onderdrukking van de allerrijksten. Er is een vileine steek onderwater naar het Amerikaanse zorgsysteem als Takeshi zijn heftig verwonde partner naar de ER sleept en te horen krijgt dat zij te weinig krediet heeft voor een behandeling en mag plaatsnemen in de wachtkamer: “want in dit ziekenhuis wordt iedereen geholpen”.

Netflix heeft er bovendien flink wat budget ingestoken, een bekende cast verzameld en men kan dankzij de boeken van Richard K. Morgan rekenen op genoeg mogelijkheden qua verhaal. Toch kan de serie niet dat laatste stapje zetten naar het topniveau.
Eén van de redenen is de beperktheid van de cast. Joel Kinnaman kan prima een emotieloze elitesoldaat neer zetten maar loopt vast als hij iets anders moet doen, James Purefoy schmiert er even overdreven op los als in zijn rol in the Following en ironisch genoeg lijkt nieuwkomer Martha Higareda al wat plastische chirurgie te hebben ondergaan wat haar gezichtsuitdrukking nogal eendimensionaal maakt.

Soms vliegt de serie even uit de bocht via extreem gewelddadige scènes, zoals een aflevering vol virtuele martelingen of door clichématige en daardoor onbedoeld lachwekkende liefdesscènes inclusief obligate saxofoonsolo’s.
Gelukkig ontspoort de serie nergens echt definitief. Zeker in de tweede helft van het seizoen toont de serie haar potentieel wanneer acteur Will Yun Lee (Hawaii Five-O) via een flash back aflevering de broodnodige verdieping geeft aan het karakter Takeshi Kovacs en verschillende verhaallijnen bij elkaar komen. Vanaf dat punt begint de serie ook beter te lopen en werkt het naar een prima finale toe.

Tegelijkertijd geeft dit wel aan dat er ondanks alle visuele pracht en een onderhoudend verhaal meer mogelijk was geweest. Dat wil nog niet zeggen dat Altered Carbon een slechte serie is. Dankzij de spannende cliffhangers en plotwendingen blijf je toch geïntrigeerd kijken om te ontdekken hoe de vork in de steel zit. Of de stack in de sleeve, zo u wilt.