7
Mandy Gelling-Potharst geeft "Arrow - Seizoen 1" een 7.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 26 Mei 2013.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Arrow - Seizoen 1
Persoonlijk ben ik een enorme fan van superhelden als Iron Man, The X-men, Superman en Spiderman. Die comics heb ik vroeger allemaal verslonden. Maar de Green Arrow, van DC Comics, heb ik eigenlijk nooit echt tot mijn favoriete gerekend. Misschien omdat ik dol was op Robin Hood, waar de Green Arrow op gebaseerd is. Maar toen ik hoorde van de serie Arrow van The CW Television Network, in Nederland wordt het door Veronica uitgezonden, was mijn nieuwsgierigheid toch gewekt. Gewapend met wat ik wist van de strip, en dat was bijna niets, ben ik voor de buis gaan zitten. Vervolgens was ik er niet meer weg te slaan. Een geweldige serie met prachtige decors, uitstekende speciale effecten, goeie muziek, mooie computerbeelden en aardige dialogen. Echt een serie die niet de pretentie heeft iets hoogdravends te brengen, maar een serie gemaakt puur en alleen om te vermaken.
“Destiny leaves its mark.”
Dat is de subtitel van seizoen één van Arrow. Playboy Oliver Queen, zoon en erfgenaam van imperium Queen, lijdt schipbreuk en belandt op een zogenaamd onbewoond eiland. Na vijf jaar daar doorgebracht te hebben, komt hij terug in de bewoonde wereld als een veranderd man. Maar niemand mag dat weten. Hij heeft zijn vader, die de schipbreuk niet heeft overleefd, een belofte gedaan; Hij zal Starling City vrij maken van alle individuen die de stad hebben vergiftigd. Hij heeft hierbij een boekje vol met namen gekregen van zijn vader. Gewapend met pijl en boog en een groene capuchon, gaat hij als een moderne Robin Hood de stad bevrijden van corruptie, drugshandel, moordenaars en fraudeurs. Hierbij moet hij zijn vroegere playboy status ophouden om zijn ware identiteit te verbergen. Dit geeft direct al wat problemen als hij zijn bodyguard Diggle (David Ramsey, Outlaw) van zich af moet schudden. Diggle laat zich namelijk niet snel wegsturen en dat levert aardige en soms humorvolle situaties op.
Als Oliver op zoek gaat naar diegene die de stad gefaald hebben, komt hij langzaam maar zeker achter de waarheid over zijn moeder Moira (Susanna Thompson, Kings en Once and Again) en grote zakenmensen die wonen, leven en werken in Starling City. Vijand nummer één is daarbij "The Undertaking” die geleid word door Malcolm Merlyn (John Barrowman. Torchwood) die wraak wil op The Glades, een gettowijk van Starling City. Wat die wraak inhoud weten we eigenlijk pas in de laatste aflevering, die dan ook meteen een spannend einde kent.
In zijn zoektocht krijgt hij deels ongewilde hulp van de weerbarstige Detective Quentin Lance (Paul Blackthorne, 24 en ER). Lance is tevens de vader van Laurel (Katie Cassidy, Gossip Girl en Melrose Place), de ex-vriendin van Oliver. Hij krijgt ook onder andere hulp van de ernstig leuke computernerd Felicity Smoak (Emily Bett Rickards, Soldiers of the Apocalypse) die met haar semi foute opmerkingen altijd een lach weet te ontlokken. En ook Diggle gaat Oliver helpen in zijn strijd tegen “The Undertaking”. Zijn slimme zus Thea (Willa Holland, The O.C.) zorgt met haar opstandige pubergedrag voor de nodige problemen, die dan ook weer zijdelings bij The Arrow op zijn bordje belanden. Door handig gebruik te maken van terugblikken kom je steeds meer te weten wat er op het eiland is gebeurd.
Dit alles maakt dat Arrow een verrassende, aangename en leuke serie is om naar te kijken. Bij ons thuis verheugen we ons al op seizoen twee van Arrow.
7 punten voor seizoen één.
“Destiny leaves its mark.”
Dat is de subtitel van seizoen één van Arrow. Playboy Oliver Queen, zoon en erfgenaam van imperium Queen, lijdt schipbreuk en belandt op een zogenaamd onbewoond eiland. Na vijf jaar daar doorgebracht te hebben, komt hij terug in de bewoonde wereld als een veranderd man. Maar niemand mag dat weten. Hij heeft zijn vader, die de schipbreuk niet heeft overleefd, een belofte gedaan; Hij zal Starling City vrij maken van alle individuen die de stad hebben vergiftigd. Hij heeft hierbij een boekje vol met namen gekregen van zijn vader. Gewapend met pijl en boog en een groene capuchon, gaat hij als een moderne Robin Hood de stad bevrijden van corruptie, drugshandel, moordenaars en fraudeurs. Hierbij moet hij zijn vroegere playboy status ophouden om zijn ware identiteit te verbergen. Dit geeft direct al wat problemen als hij zijn bodyguard Diggle (David Ramsey, Outlaw) van zich af moet schudden. Diggle laat zich namelijk niet snel wegsturen en dat levert aardige en soms humorvolle situaties op.
Als Oliver op zoek gaat naar diegene die de stad gefaald hebben, komt hij langzaam maar zeker achter de waarheid over zijn moeder Moira (Susanna Thompson, Kings en Once and Again) en grote zakenmensen die wonen, leven en werken in Starling City. Vijand nummer één is daarbij "The Undertaking” die geleid word door Malcolm Merlyn (John Barrowman. Torchwood) die wraak wil op The Glades, een gettowijk van Starling City. Wat die wraak inhoud weten we eigenlijk pas in de laatste aflevering, die dan ook meteen een spannend einde kent.
In zijn zoektocht krijgt hij deels ongewilde hulp van de weerbarstige Detective Quentin Lance (Paul Blackthorne, 24 en ER). Lance is tevens de vader van Laurel (Katie Cassidy, Gossip Girl en Melrose Place), de ex-vriendin van Oliver. Hij krijgt ook onder andere hulp van de ernstig leuke computernerd Felicity Smoak (Emily Bett Rickards, Soldiers of the Apocalypse) die met haar semi foute opmerkingen altijd een lach weet te ontlokken. En ook Diggle gaat Oliver helpen in zijn strijd tegen “The Undertaking”. Zijn slimme zus Thea (Willa Holland, The O.C.) zorgt met haar opstandige pubergedrag voor de nodige problemen, die dan ook weer zijdelings bij The Arrow op zijn bordje belanden. Door handig gebruik te maken van terugblikken kom je steeds meer te weten wat er op het eiland is gebeurd.
Dit alles maakt dat Arrow een verrassende, aangename en leuke serie is om naar te kijken. Bij ons thuis verheugen we ons al op seizoen twee van Arrow.
7 punten voor seizoen één.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (6)