Arvingerne - Seizoen 1 (DVD)
Van mijn dochter kreeg ik een dvd-box met daarin de serie Arvingerne. Zij had hem niet uitgekeken, want ze vond er geen bal aan, heel veel gedoe rond een erfenis en zeer saai. Ik besloot dus er zelf maar eens naar te kijken, er stond immers op de doos: "Grensverleggende en bekroonde dramaserie van de makers van Borgen en The Killing". Hoe kon dat saai zijn?
Ik dacht naar een afgeronde serie te gaan kijken, maar tegen het eind had ik wel door dat dat niet ging lukken, het blijkt dus seizoen 1 te zijn (wat niet op de doos staat). Arvingerne kent tien afleveringen van ongeveer een uur. Schrijfster is Maya Ilsøe en de regisseur Permilla August. Productiejaar 2012, productie DR (Danish Radio), distributeur Lumière. De serie is nog niet in Nederland uitgezonden, maar dus wel al op DVD verschenen, wat bijzonder is. In Denemarken was de serie meteen een hit: gemiddeld 1,7 miljoen kijkers en een marktaandeel van 60%. Inmiddels is de serie aangekocht door veel landen.
De intro van iedere aflevering is schitterend. Prachtige, veelkleurige bloemblaadjes dwarrelen rond en gaan langzaam kapot. Aan het eind van de intro staat er een fraai boeket bloemen in een kristallen vaas, waarna de vaas in duizenden stukjes uiteenspat. Redelijk vette symboliek dus voor wat mooi is, maar niet mooi kan blijven. Dat klopt dus wel: achterdocht en verstoorde relaties, geheimen en leugens, fraude en hebzucht. En een erfenis dus, waar het allemaal mee begint.
Arvingerne is een echt familiedrama, dus geen politiek of suspense. Hoofdpersoon is Veronika Grønnegaard (Kirsten Olesen), kind van de jaren '60, joyeus en onconventioneel, maar nu moeder en oma en wereldvermaard kunstenaar. We zien haar alleen in het begin wat jammer is, want ik mocht haar wel. Maar ze gaat dood, anders is er geen erfenis. Die erfenis bestaat uit een enorm huis en landgoed, kunstwerken en geld. En daar begint het gedonder, want Veronika heeft kinderen met zeer verschillende belangen. Erg origineel is dit gegeven niet, denk aan Oud Geld bij ons en meer recent De Erfenis. Maar het gaat dus om de uitwerking. Maya Ilsøe zei daar zelf over: "Ik wilde een portret schetsen van het familieleven dat de erfenis van 1968 meedraagt, toen plots alles kon en je je familie kon samenstellen zoals je wou. Maar die situatie heeft er wel voor gezorgd dat moderne families vandaag met ongewone problemen worstelen."
Veronika heeft drie legale kinderen, van twee mannen. De nog levende man is Thomas (Jesper Christensen, Melancholia). Thomas is een ouwe hippie: musicus, drinkt, rookt en blowt, een aanstekelijk personage dus, die af en toe een sleutelpositie heeft of aanjager van de gebeurtenissen is. Gro (Trime Dyrholm, Festen) is Thomas' dochter, zij zit ook in de kunst, als beheerder van een kunsthal en hulp van haar moeder. Zij wil van het huis een museum voor haar moeder maken. Veronika heeft ooit toegezegd hiertoe een fonds op te zetten. Gro heeft een relatie met een getrouwde man, wat best lastig is. Frederik (Carsten Björland) is advocaat en een tikje arrogant. Hij leeft in onmin met zijn moeder wat met (de dood van) zijn vader heeft te maken. Het huis is hem in het verleden toegezegd en hij wil er gaan wonen, met zijn modelgezinnetje; vrouw, dochter en zoontje. De jongste en dus verwende zoon is Emil (Mikkel Boe Følsgaard, A Royal Affair). Hij heeft al verschillende mislukte buitenlandse zakelijke avonturen achter de rug, waarbij hij heimelijk door zijn moeder werd gesteund met tamelijk veel geld. Hij komt over uit Thailand waar hij ook al in de problemen zit door een foute lening.
Een lekker uitgangspunt dus voor de verdeling van de erfenis. Maar we zijn er nog niet. Er is nog een vierde kind, Signe (Sunshine), uitstekend gespeeld door Marie Bach Hausen (ze had een klein rolletje in Borgen) met een mengeling van goede wil, naïviteit en doortastendheid. Signe is door de plaatselijke klusser en handbalcoach John Larsen verwekt. Zij heeft tot haar tweede jaar bij Veronika gewoond, daarna is ze door John en diens vrouw Lise opgevoed. In de eerste aflevering komt Signe erachter dat Lise niet haar echte moeder is; dat valt niet helemaal goed. Signe werkt bij een bloemist (intro!) en Veronika bestelt vijf bossen bloemen bij haar die ze persoonlijk moet bezorgen. Zo komt een en ander aan het rollen. Vlak voor haar overlijden schrijft Veronika een noodtestament waarin ze Signe het landgoed vermaakt. Verrassing!
Aflevering twee tot en met zeven gaan dan over wie krijgt wat en wie kan wie een hak zetten. Dat meandert zo een poosje door. Het hoogtepunt komt dan in aflevering zeven, enigszins via een deus ex machina, en wie er wint verklap ik niet. Daarna hebben we nog aflevering acht, negen en tien. Die hangen er dus een beetje bij, het hoogtepunt hebben we al gehad, er worden wat eindjes afgehecht, er komen nog enkele nieuwe ontwikkelingen en Emil zit nu echt in de problemen.
Ik heb de serie helemaal afgekeken en niet tegen mijn zin. Het is een echt familiedrama met alle verstoorde relaties en verwikkelingen van dien. Af en toe best boeiend. De serie is prachtig gefilmd, echt een lust voor het oog. Er wordt zeer goed geacteerd, de door de wol geverfde acteurs uiteraard, maar ook de kleinere rollen, bijvoorbeeld de kinderen van Frederik, zijn goed bezet. Mooie muziek ook. De makke van de serie is het scenario. Te veel clichés, te veel uitgekauwde ontwikkelingen en verwikkelingen rond de erfenis en een vroegtijdig hoogtepunt. Dus vormgeving een acht, inhoud een zes, dan kom ik op een zeven. Een zeven min, dat wel. (Maar mijn vrouw vroeg me al twee keer wanneer het tweede seizoen komt, ze zal even met mijn dochter moeten praten.)
Ik dacht naar een afgeronde serie te gaan kijken, maar tegen het eind had ik wel door dat dat niet ging lukken, het blijkt dus seizoen 1 te zijn (wat niet op de doos staat). Arvingerne kent tien afleveringen van ongeveer een uur. Schrijfster is Maya Ilsøe en de regisseur Permilla August. Productiejaar 2012, productie DR (Danish Radio), distributeur Lumière. De serie is nog niet in Nederland uitgezonden, maar dus wel al op DVD verschenen, wat bijzonder is. In Denemarken was de serie meteen een hit: gemiddeld 1,7 miljoen kijkers en een marktaandeel van 60%. Inmiddels is de serie aangekocht door veel landen.
De intro van iedere aflevering is schitterend. Prachtige, veelkleurige bloemblaadjes dwarrelen rond en gaan langzaam kapot. Aan het eind van de intro staat er een fraai boeket bloemen in een kristallen vaas, waarna de vaas in duizenden stukjes uiteenspat. Redelijk vette symboliek dus voor wat mooi is, maar niet mooi kan blijven. Dat klopt dus wel: achterdocht en verstoorde relaties, geheimen en leugens, fraude en hebzucht. En een erfenis dus, waar het allemaal mee begint.
Arvingerne is een echt familiedrama, dus geen politiek of suspense. Hoofdpersoon is Veronika Grønnegaard (Kirsten Olesen), kind van de jaren '60, joyeus en onconventioneel, maar nu moeder en oma en wereldvermaard kunstenaar. We zien haar alleen in het begin wat jammer is, want ik mocht haar wel. Maar ze gaat dood, anders is er geen erfenis. Die erfenis bestaat uit een enorm huis en landgoed, kunstwerken en geld. En daar begint het gedonder, want Veronika heeft kinderen met zeer verschillende belangen. Erg origineel is dit gegeven niet, denk aan Oud Geld bij ons en meer recent De Erfenis. Maar het gaat dus om de uitwerking. Maya Ilsøe zei daar zelf over: "Ik wilde een portret schetsen van het familieleven dat de erfenis van 1968 meedraagt, toen plots alles kon en je je familie kon samenstellen zoals je wou. Maar die situatie heeft er wel voor gezorgd dat moderne families vandaag met ongewone problemen worstelen."
Veronika heeft drie legale kinderen, van twee mannen. De nog levende man is Thomas (Jesper Christensen, Melancholia). Thomas is een ouwe hippie: musicus, drinkt, rookt en blowt, een aanstekelijk personage dus, die af en toe een sleutelpositie heeft of aanjager van de gebeurtenissen is. Gro (Trime Dyrholm, Festen) is Thomas' dochter, zij zit ook in de kunst, als beheerder van een kunsthal en hulp van haar moeder. Zij wil van het huis een museum voor haar moeder maken. Veronika heeft ooit toegezegd hiertoe een fonds op te zetten. Gro heeft een relatie met een getrouwde man, wat best lastig is. Frederik (Carsten Björland) is advocaat en een tikje arrogant. Hij leeft in onmin met zijn moeder wat met (de dood van) zijn vader heeft te maken. Het huis is hem in het verleden toegezegd en hij wil er gaan wonen, met zijn modelgezinnetje; vrouw, dochter en zoontje. De jongste en dus verwende zoon is Emil (Mikkel Boe Følsgaard, A Royal Affair). Hij heeft al verschillende mislukte buitenlandse zakelijke avonturen achter de rug, waarbij hij heimelijk door zijn moeder werd gesteund met tamelijk veel geld. Hij komt over uit Thailand waar hij ook al in de problemen zit door een foute lening.
Een lekker uitgangspunt dus voor de verdeling van de erfenis. Maar we zijn er nog niet. Er is nog een vierde kind, Signe (Sunshine), uitstekend gespeeld door Marie Bach Hausen (ze had een klein rolletje in Borgen) met een mengeling van goede wil, naïviteit en doortastendheid. Signe is door de plaatselijke klusser en handbalcoach John Larsen verwekt. Zij heeft tot haar tweede jaar bij Veronika gewoond, daarna is ze door John en diens vrouw Lise opgevoed. In de eerste aflevering komt Signe erachter dat Lise niet haar echte moeder is; dat valt niet helemaal goed. Signe werkt bij een bloemist (intro!) en Veronika bestelt vijf bossen bloemen bij haar die ze persoonlijk moet bezorgen. Zo komt een en ander aan het rollen. Vlak voor haar overlijden schrijft Veronika een noodtestament waarin ze Signe het landgoed vermaakt. Verrassing!
Aflevering twee tot en met zeven gaan dan over wie krijgt wat en wie kan wie een hak zetten. Dat meandert zo een poosje door. Het hoogtepunt komt dan in aflevering zeven, enigszins via een deus ex machina, en wie er wint verklap ik niet. Daarna hebben we nog aflevering acht, negen en tien. Die hangen er dus een beetje bij, het hoogtepunt hebben we al gehad, er worden wat eindjes afgehecht, er komen nog enkele nieuwe ontwikkelingen en Emil zit nu echt in de problemen.
Ik heb de serie helemaal afgekeken en niet tegen mijn zin. Het is een echt familiedrama met alle verstoorde relaties en verwikkelingen van dien. Af en toe best boeiend. De serie is prachtig gefilmd, echt een lust voor het oog. Er wordt zeer goed geacteerd, de door de wol geverfde acteurs uiteraard, maar ook de kleinere rollen, bijvoorbeeld de kinderen van Frederik, zijn goed bezet. Mooie muziek ook. De makke van de serie is het scenario. Te veel clichés, te veel uitgekauwde ontwikkelingen en verwikkelingen rond de erfenis en een vroegtijdig hoogtepunt. Dus vormgeving een acht, inhoud een zes, dan kom ik op een zeven. Een zeven min, dat wel. (Maar mijn vrouw vroeg me al twee keer wanneer het tweede seizoen komt, ze zal even met mijn dochter moeten praten.)
