Atlantis - Seizoen 1

Toen de BBC hun nieuwe zaterdagavond show Atlantis aankondigde, was ik erg enthousiast. De makers van Merlin, één van mijn favoriete series, waren dit keer geïnspireerd door de Griekse mythologie en maakten een serie over de mythische stad Atlantis. ‘Geïnspireerd’ is hier een belangrijk woord, want de serie biedt een zeer vrije interpretatie van Griekse mythen; puristen kunnen deze serie dan ook beter overslaan. Zit je hier niet mee en spreken fantasy, humor en actie je aan, dan is dit misschien wel de serie voor jou. Hoewel de eerste aflevering wat langzaam op gang komt, wordt het seizoen gaandeweg steeds beter en tegen het einde kan je niet anders dan meeleven met de personages.

De serie begint met Jason, die tijdens een duikexpeditie een doorgang in de zee tegenkomt die hem naar Atlantis brengt. Daar aangekomen hoort hij van het mysterieuze orakel dat het zijn lot is om grootse dingen in Atlantis te verrichten en de inwoners van hun lijden te verlossen. Voordat hij hiermee aan de slag kan, vindt Jason eerst nieuwe vrienden, in de vreemde combinatie van Pythagoras en Hercules, en wordt hij verliefd op de mooie prinses Ariadne. Voeg daar nog een boze koningin aan toe die het liefst alle macht voor zichzelf zou hebben, en het plaatje is compleet. De verhaallijn van Atlantis is misschien niet heel origineel (jongen die zijn lot moet ontdekken hebben we al vaker gezien, zoals bijvoorbeeld in Merlin), maar daarom niet minder leuk om naar te kijken.

De kracht van de serie zit hem in de personages. Jason wordt gespeeld door de knappe Jack Donnelly (House of Anubis), een sympathieke krullenbol met de gunfactor. Hij is een hoofdpersoon voor wie je juicht en met wie je samen het mysterie van zijn afkomst wilt ontrafelen. Ook Aiysha Hart is goed gecast als de prinses Ariadne. Ze heeft haar uiterlijk mee en samen met Donnelly zet ze geloofwaardig een ontluikende liefde neer. Donnelly en Hart steken echter wat bleekjes af bij de beste vrienden Hercules en Pythagoras, die als komische duo de show stelen. Robert Emms (War Horse, Mirror Mirror) speelt de wiskundige Pythagoras, die ook in de serie alleen maar oog heeft voor driehoeken en wiskunde, en Mark Addy (Game of Thrones) is zeer sterk in zijn rol als Hercules, die ongeveer het tegenovergestelde is van de dappere Hercules uit de Griekse mythologie. Daarnaast hebben we nog sterke acteerprestaties van Sarah Parish (Mistresses) als de slechte koningin Parsiphae en van Jemima Rooper (Lost in Austen, Hex) als Medusa, pre-slangenhoofd.

Atlantis is een echte familieserie, en moet dan ook aansprekend zijn voor het hele gezin. Hierdoor is de humor soms wat flauw en heeft de serie soms wat kneuterigs. Vreemd genoeg draagt dit juist bij aan de charme van de serie. De serie is heel ontspannend om te kijken en puur als lichte entertainment bedoeld. En daar is de serie ook heel goed in. Het verhaal vraagt niet veel hersenactiviteit, maar de personages zijn vermakelijk, er zitten flink wat vecht scènes en een paar vreemde monsters in en de serie ziet er mooi uit. Er is dan ook veel op locatie in Marokko geschoten. De serie heeft het merendeel van de tijd een komische toon, maar weet ook genoeg drama in het verhaal te verwerken om te verzekeren dat je als kijker meeleeft met de personages. Na de spannende onthulling in de laatste aflevering ben ik dan ook erg benieuwd naar het tweede seizoen en kan ik niet wachten om te zien wat er verder met de personages gaat gebeuren.