Barry - Seizoen 4

Barry is het schoolvoorbeeld over hoe moeilijk het is om een beroepskeuze te maken. Al is de keuze om huurmoordenaar te blijven of acteerlessen te volgen niet een alledaagse keuze. In het laatste seizoen krijgt hij er nog meer kopzorgen bij.

Ik heb het gevoel dat bij veel serieliefhebbers, waaronder bij mij, de duistere comedyserie Barry wat onderbelicht is gebleven. Dat is best gek aangezien deze serie aardig wat Emmy-nominaties in de wacht heeft gesleept. Ik denk dat er wat terughoudendheid ontstaat bij kijkers die het plot van Barry lezen. Dit schrikte mij in ieder geval wel een hele tijd af. Een ex-marinier die werkt als huurmoordenaar, maar dit bestaan wil ontvluchten om aan de slag te gaan als acteur. Kan zo’n bizarre combinatie van uitersten wel leuk zijn? Na alle seizoenen in rap tempo te hebben gekeken kan ik zeggen dat het een uiterst geslaagde serie is gebleken. Ook het laatste seizoen is een genot om naar te kijken.

Zoals aangegeven is het hoofdpersonage Barry (Bill Hader) in het begin werkzaam als huurmoordenaar. Hij worstelt met zijn leven en is zowel eenzaam als ontevreden. Om de zoveelste klus te voltooien moet hij met tegenzin naar Los Angeles om iemand te vermoorden. Tijdens deze klus ziet hij dat het ook anders kan. Hij komt in aanraking met de theaterwereld en denkt op deze manier zijn leven als huurmoordenaar te kunnen ontvluchten. Door de seizoenen heen komt zijn acteercarrière niet echt van de grond, omdat zijn moordlustige verleden hem blijft achtervolgen. In het vierde en tevens laatste seizoen moet Barry de gevolgen van zijn daden onder ogen komen doordat hij is gearresteerd voor een moord die hij heeft begaan.



In de gevangenis heeft Barry genoeg om bij stil te staan. Zijn vriendin Sally (Sarah Goldberg, Hindsight) heeft hem verlaten en niet te vergeten heeft zijn acteerdocent Gene (Henry Winkler, Arrested Development) hem verraden. Waarom zou iemand hem verraden? Hij is toch de goedheid zelve? Barry lijkt maar niet te beseffen dat hij een meedogenloze moordenaar is die mensen op koelbloedige wijze heeft afgemaakt. Zijn psychopathische trekken bereiken binnen de gevangenismuren zijn hoogtepunt. In de gevangenis komt hij zijn mentor op moordenaarsgebied Fuches (Stephen Root, Perry Mason (2020)) weer tegen. Hun relatie is door de seizoenen heen aardig bekoeld, maar er is altijd een eigenaardige vriendschap blijven bestaan.

De andere hoofdpersonen worden niet vergeten. NoHo Hank (Anthony Carrigan, Gotham) is helemaal in de wolken met zijn Cristobal. Ook hij wordt achtervolgt door zijn verleden als onderdaan van maffiabazen. Kiest hij voor zijn geliefde of valt hij terug in oude patronen? Sally zet haar labiele bestaan voort terwijl ze herstellende is van de giftige relatie die zij met Barry achter de rug heeft. Ze wil afstand van hem nemen, maar voelt zich tegelijkertijd nog steeds verbonden met hem. Het is fijn om te zien dat de makers er voor hebben gezorgd dat ieder personage de aandacht krijgt die ze verdient. De verhaallijnen van deze personages worden netjes afgewikkeld.

Halverwege het seizoen vinden er gebeurtenissen plaats waar ik niet al te veel over kan uitweiden. Na deze gebeurtenissen vindt er een tijdsprong van ongeveer tien jaar plaats. Dit vormt de opmaat naar een bloedstollende seriefinale. Niemand is meer veilig en er vinden keiharde vergeldingen plaats. Zoals aangegeven worden alle verhaallijnen netjes afgerond, maar of dat voor iedereen op een positieve manier zal worden afgewikkeld valt nog maar te bezien.

De afwisseling tussen gitzwarte humor en brute actie is een aparte gewaarwording, maar tevens verfrissend om naar te kijken.

Ik heb veel bewondering gekregen voor Bill Hader. Hij speelt niet alleen de hoofdrol, maar heeft tevens de serie bedacht en geschreven. Daarnaast heeft hij regelmatig de afleveringen zelf geregisseerd. Dit laatste seizoen neemt hij de regie volledig voor zijn rekening. De serie wordt wel eens omschreven als een tragikomische misdaadserie. Het is bijzonder knap hoe hij deze uiteenlopende genres bij elkaar heeft gebracht. De afwisseling tussen gitzwarte humor en brute actie is een aparte gewaarwording, maar tevens verfrissend om naar te kijken.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de acteerprestaties. Iedereen zet zijn of haar personage op een unieke wijze neer, maar ook hier steekt Bill Hader er met kop en schouders bovenuit. De stemmingswisselingen van een psychopaat uit hij op een briljante wijze. De combinatie van geweld en komische taferelen lijkt hem geen enkele moeite te kosten. Hij gaat er vol overgave voor en dat zorgt er voor dat zijn medespelers zich daaraan optrekken.

Mocht je, net als ik destijds, terughoudend zijn geweest of deze serie wel geschikt voor je is dan kan ik je geruststellen. Barry is een genot om naar te kijken. De combinatie van halfuur durende afleveringen, geweld en humor zijn de ideale cocktail om er een hoogwaardige serie van te maken.