Bates Motel - Eerste indruk
Bates Motel is geïnspireerd op Alfred Hitchcocks Psycho en is eigenlijk een voorloper van die klassieker. Vat dat niet letterlijk op, want Anthony Perkins en consorten liepen in die tijd natuurlijk niet rond met een Iphone en hij had ook geen Ipod. In deze nieuwe serie is Norman Bates nog maar 17 jaar en vertrekt hij na een tragische gebeurtenis met zijn moeder naar het stadje White Pine Bay. Zijn moeder Norma heeft hier een motel aangeschaft die zij van plan is te runnen met Norman.
Wat opvalt aan Bates Motel is de sfeer die de makers proberen neer te zetten. De kijker krijgt al snel door dat zij te maken hebben met een getroebleerde jongeman met een moeder die misschien nog meer getroebleerd is. De twee hebben een bizarre afhankelijkheidsrelatie en dat is te merken aan hun verstandhouding, de dialogen tussen hen en hoe zij elkaar benaderen. Norma is claimend, beschermend en manipulatief en Norman is introvert, rustig, stil en een beetje een jongen die op zichzelf is aangewezen. Dat deze karaktertrekken met elkaar gaan botsen behoeft daarom geen verdere uitleg. De twee halen in de pilot al genoeg uit waar de schrijvers op kunnen teren in de komende afleveringen. De schrijvers zetten in op karakterontwikkeling, maar vergeten niet de elementen (en de antagonisten) al klaar te zetten waar de Bates nog last van gaan hebben dit seizoen. Want dat zij niet ongestoord hun leven gaan kunnen leiden in White Pine Bay moge duidelijk zijn.
Vera Farmiga (Up In The Air, The Source Code) en Freddie Highmore (The Art Of Getting By) die Norma en Norman spelen leveren in de eerste aflevering puik werk af, maar het is Vera Farmiga die eruit springt. Zij maakt van Norma een boeiend karakter die zich graag nestelt in de slachtofferrol, maar ook het nodige op haar kerfstok heeft. Wie Psycho heeft gezien weet hoe het afloopt met Norman, maar hoe Norman zo is geworden is goed voor te stellen met zo een moeder. En Freddie Highmore bewees in The Art Of Getting By al dat hij een getroebleerde tiener kan spelen en hij heeft de expressie die daarvoor nodig is.
Kabelnetwerk A&E heeft besloten om meteen een tiendelig seizoen te bestellen, dus Zero Hour-achtige taferelen zullen niet voorkomen. Of de serie in de resterende negen afleveringen de sfeer van Psycho gaat weten te benaderen is nog gissen, maar dat zal bijna onmogelijk zijn. Daarvoor was het niveau van het basismateriaal te hoog en men moet en mag dit dan ook niet verwachten van Bates Motel. Wat wij wel mogen verwachten is een serie die een lekkere donkere sfeer levert, met gestoorde protagonisten en met de nodige creepy plottwisten. Nu maar hopen dat dit boeiend wordt gebracht, maar voor nu scoort Bates Motel een ruime voldoende.
Wat opvalt aan Bates Motel is de sfeer die de makers proberen neer te zetten. De kijker krijgt al snel door dat zij te maken hebben met een getroebleerde jongeman met een moeder die misschien nog meer getroebleerd is. De twee hebben een bizarre afhankelijkheidsrelatie en dat is te merken aan hun verstandhouding, de dialogen tussen hen en hoe zij elkaar benaderen. Norma is claimend, beschermend en manipulatief en Norman is introvert, rustig, stil en een beetje een jongen die op zichzelf is aangewezen. Dat deze karaktertrekken met elkaar gaan botsen behoeft daarom geen verdere uitleg. De twee halen in de pilot al genoeg uit waar de schrijvers op kunnen teren in de komende afleveringen. De schrijvers zetten in op karakterontwikkeling, maar vergeten niet de elementen (en de antagonisten) al klaar te zetten waar de Bates nog last van gaan hebben dit seizoen. Want dat zij niet ongestoord hun leven gaan kunnen leiden in White Pine Bay moge duidelijk zijn.
Vera Farmiga (Up In The Air, The Source Code) en Freddie Highmore (The Art Of Getting By) die Norma en Norman spelen leveren in de eerste aflevering puik werk af, maar het is Vera Farmiga die eruit springt. Zij maakt van Norma een boeiend karakter die zich graag nestelt in de slachtofferrol, maar ook het nodige op haar kerfstok heeft. Wie Psycho heeft gezien weet hoe het afloopt met Norman, maar hoe Norman zo is geworden is goed voor te stellen met zo een moeder. En Freddie Highmore bewees in The Art Of Getting By al dat hij een getroebleerde tiener kan spelen en hij heeft de expressie die daarvoor nodig is.
Kabelnetwerk A&E heeft besloten om meteen een tiendelig seizoen te bestellen, dus Zero Hour-achtige taferelen zullen niet voorkomen. Of de serie in de resterende negen afleveringen de sfeer van Psycho gaat weten te benaderen is nog gissen, maar dat zal bijna onmogelijk zijn. Daarvoor was het niveau van het basismateriaal te hoog en men moet en mag dit dan ook niet verwachten van Bates Motel. Wat wij wel mogen verwachten is een serie die een lekkere donkere sfeer levert, met gestoorde protagonisten en met de nodige creepy plottwisten. Nu maar hopen dat dit boeiend wordt gebracht, maar voor nu scoort Bates Motel een ruime voldoende.
