Big Love - Seizoen 1

Met de komst van HBO Max naar Nederland kunnen we eindelijk ook eens kijken naar televisieseries die de afgelopen jaren misschien aan de aandacht ontsnapt zijn. Eén van die series die ik altijd al eens wilde zien is Big Love. Deze serie is misschien niet zo'n klassieker van HBO als bijvoorbeeld The Sopranos, The Wire of Deadwood, maar het is zeker een serie met een interessant uitgangspunt. Daarnaast heeft Big Love het maar liefst vijf seizoenen volgehouden. Dit is niet elke serie gegeven, dus moet het wel een kwaliteitsserie zijn. Of toch niet? Eerst maar even het verhaal wat betreft Big Love.

Bill Henrickson (Bill Paxton, Training Day) is getrouwd met Barb (Jeanne Tripplehorn, Criminal Minds) en samen hebben zij drie kinderen. Daarnaast is Bill getrouwd met nog een vrouw. En nog één. En Bill hoeft niet eens zijn best te doen om dit voor hen verborgen te houden. Deze vrouwen weten het namelijk van elkaar. Sterker nog, ze wonen allemaal met hun kinderen gezellig naast elkaar. Bill is namelijk een polygamist, wat zoveel betekent als dat één persoon getrouwd is met twee of meerdere personen. Meestal gaat het dan om een man die meerdere vrouwen heeft, zoals bij deze Bill.



Polygamie is in de meeste landen bij wet verboden en dus ook in Amerika. Bill en zijn grote familie moeten dus uiterst voorzichtig leven om geen argwaan bij hun buren te wekken. Daar hebben ze iets op gevonden. Bill vertrekt elke ochtend vanuit hetzelfde huis naar zijn werk en gaat daar ook weer naar binnen wanneer hij thuiskomt. Aan de achterkant van de drie huizen zijn de tuinen echter tot één geheel gemaakt. Daar loopt, kruipt en leven Bill, zijn drie vrouwen en hun kinderen gezellig door elkaar heen. Om het allemaal niet helemaal te chaotisch te laten verlopen hebben Bill's vrouwen een schema opgesteld om te bepalen wanneer zij hun echtgenoot Bill bij zich mogen hebben.

In eerste instantie lijkt het uitgangspunt van Big Love nog het meest geschikt voor een comedyserie

In eerste instantie lijkt het uitgangspunt van Big Love nog het meest geschikt voor een comedyserie. Big Love is echter geen comedy, maar een dramaserie. Uiteraard zijn de drie vrouwen van Bill uiterst verschillend, anders zou het saai zijn. Barb is de oudste en verstandigste van het stel. Zij is als Bill's eerste vrouw de regelaar die alles zoveel mogelijk in goede banen probeert te leiden voor het uitgebreide gezin. Bill's tweede vrouw is Nicolette 'Nicki' Grant (Chloë Sevigny, Bloodline). Zij is nogal manipulatief in haar gedrag en komt vaak oneerlijk en jaloers over. Vooral naar Bill's derde vrouw, de vrij jongere Margene 'Margie' Heffman (Ginnifer Goodwin, Once Upon a Time).



Big Love telt ook nog andere personages, zoals Roman Grant (Harry Dean Stanton, Twin Peaks). Roman is de oude vader van Nicki met wie Bill een vete heeft. Roman heeft net zoals Bill meerdere vrouwen (veertien maar liefst!) en wordt door zijn volgelingen 'De Profeet' genoemd. 'De Profeet' is echter een behoorlijke viezerik. Zijn nieuwste toekomstige huwelijkspartner is namelijk de vijftienjarige Rhonda Volmer (Daveigh Chase, Without a Trace). Ik weet niet of dit als normaal wordt beschouwd door polygamisten of dat deze verhaallijn gewoon verzonnen is door de schrijvers. Wat ik wel weet is dat de verhaallijn mij meer misselijk maakte dan alle heftige scènes van Game of Thrones bij elkaar.

Het idee achter de serie - polygamie - is interessanter dan de uiteindelijke uitvoering

Wat ook tegenvalt aan Big Love is dat het op geen enkel moment lukt om begrip op te brengen voor Bill of zijn vrouwen. Dat ligt voornamelijk aan hoe de personages geschreven zijn en hoe deze wereld wordt belicht in de serie. Bill is nauwelijks met zijn gezin bezig, maar meer met de uitbreiding van zijn bedrijf of zijn vete met zijn 'onwettige' schoonvader Roman. Je ziet hem nauwelijks iets leuks doen met zijn vele kinderen, maar vindt het geweldig wanneer één van zijn vrouwen weer eens zwanger probeert te worden of daadwerkelijk is. Dit omdat het blijkbaar een soort van status geeft onder polygamisten. Hoe meer kinderen, hoe meer aanzien of zoiets. Daarnaast hopt Bill van het ene bed naar het andere om seks te hebben met vrouw één, vrouw twee of vrouw drie. Afhankelijk van het door de vrouwen gemaakte schema natuurlijk.

De vrouwen zijn intussen alleen maar continu aan het kibbelen met elkaar of roddelen achter elkaars rug om. Dat terwijl ze op elk moment bij elkaar in huis kunnen binnenvallen en ze dit dus van elkaar kunnen horen. Iets wat ook regelmatig gebeurt, wat weer tot nieuwe kibbelpartijen leidt. Geen van de drie vrouwen probeert dit patroon te doorbreken, waardoor je dus eigenlijk steeds naar dezelfde situaties zit te kijken: roddel, iemand die dit per ongeluk hoort, ruzie, goedmaken, nieuwe roddel, iemand dit hoort, ruzie ... Enfin, je begrijpt waar ik heen wil.

Het idee achter de serie - polygamie - is interessanter dan de uiteindelijke uitvoering. Het grote gezin van Bill of de andere polygamisten in de serie voelt continu aan als één grote sekte. Dat is jammer. Als de personages beter en interessanter geschreven waren was deze serie veel meer het bekijken waard geweest. Misschien dat Big Love in 2006 als spraakmakend of opzienbarend werd beschouwd. Zeker voor Amerikaanse begrippen. Anno 2022 vind ik de serie vooral saai en op sommige momenten een beetje voortkabbelend. Helaas moet ik na het bekijken van het eerste seizoen dan ook concluderen dat deze serie toch niet helemaal mijn smaak is. Met het overweldigende aanbod aan televisieseries vandaag de dag laat ik het wat betreft Big Love maar bij één seizoen.