Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Black-ish - Seizoen 2
In een tijd waarin we continu series kunnen bingen via diensten als Netflix en Videoland is het niet zo gek dat we een hele serie binnen een maand uitgekeken hebben. Black-ish is daar voor mij een goed voorbeeld van. Met afleveringen die slechts twintig minuten durende en maar drie seizoenen op Videoland vloog ik door de afleveringen heen. Hoewel Black-ish een komedie is, is het een serie die we anno 2018 toch echt nodig hebben.
Seizoen twee gaat precies verder waar seizoen één is geëindigd. Andre ‘Dre’ (Anthony Anderson, The Departed) is een trotse, zwarte man met een prachtig gezin. Hij is gezegend met vrouw Rainbow (Tracee Ellis, Ross Five), vier kinderen en een goede baan. Hij vindt nog steeds dat zijn gezin hun roots uit het oog verliest en verzint nog steeds de meest bizarre dingen waar hij zijn gezin, voornamelijk zijn kinderen, aan onderwerpt. Gelukkig weet Rainbow hem vaak tot orde te roepen of weten zijn moeder Ruby (Jenifer Lewis, The Wedding Ringer) en vader Pops (Laurence Fishburne, The Matrix) hem enigszins te kalmeren –of juist het tegenovergestelde. Black-ish bevat nog steeds een heleboel momenten waarop je hardop moet lachen.
Seizoen twee van Black-ish is minstens zo grappig als seizoen een. Soms lopen de tranen bijna over mijn wangen als ik de jonge Diane hoor praten als een volwassene en verwonder ik me over de simpele denkwijze van Junior. Bovendien rolde ik bijna van de bank af toen ik de aflevering Sink or Swim keek. Wellicht komt er nu een kleine spoiler: in deze aflevering valt het Dre op dat zijn buurvrouw Janine hem nooit heeft uitgenodigd voor zwemfeestjes. Heethoofd Dre neemt aan dat hij nooit is uitgenodigd omdat ze hem stereotypeert en daarom denkt dat hij niet kan zwemmen. Dre doet er vervolgens alles aan om uitgenodigd te worden –ondanks dat hij, inderdaad, niet kan zwemmen. Dat levert hilarische taferelen op.
Hoewel de serie nog steeds uiterst grappig is, snijdt Black-is steeds vaker onderwerpen aan die op de politieke agenda staan. Zo was de aflevering ‘Hope’, waarin de Johnsons het nieuws kijken en het hebben over een witte agent die een Afro-Amerikaanse tiener neerschoot, er eentje die me aan het hart ging. De aflevering had nog steeds grappig elementen, maar maakte een statement over hoe het gesteld is met het rassenprobleem in Amerika.
Niet iedereen die ik spreek over Black-ish, is er enthousiast over. Hoewel vader Dre continu preekt hoe zijn zwarte familie zich moet gedragen, is dit niet wat de serie daadwerkelijk probeert over te brengen. De serie is namelijk een satire. Black-ish neemt het idee dat de maatschappij een bepaalde manier over het handelen en denken van zwarte mensen heeft op de hak. De serie weet op een ironische manier duidelijk te maken dat stereotypering en discriminatie nog steeds leven en maakt dat met zijn afleveringen juist bespreekbaar. Tegelijkertijd is het een hartverwarmende serie die vooropstelt dat familie belangrijk is. Wat mij betreft een echte aanrader.
Volg Black-ishSeizoen twee gaat precies verder waar seizoen één is geëindigd. Andre ‘Dre’ (Anthony Anderson, The Departed) is een trotse, zwarte man met een prachtig gezin. Hij is gezegend met vrouw Rainbow (Tracee Ellis, Ross Five), vier kinderen en een goede baan. Hij vindt nog steeds dat zijn gezin hun roots uit het oog verliest en verzint nog steeds de meest bizarre dingen waar hij zijn gezin, voornamelijk zijn kinderen, aan onderwerpt. Gelukkig weet Rainbow hem vaak tot orde te roepen of weten zijn moeder Ruby (Jenifer Lewis, The Wedding Ringer) en vader Pops (Laurence Fishburne, The Matrix) hem enigszins te kalmeren –of juist het tegenovergestelde. Black-ish bevat nog steeds een heleboel momenten waarop je hardop moet lachen.
Seizoen twee van Black-ish is minstens zo grappig als seizoen een. Soms lopen de tranen bijna over mijn wangen als ik de jonge Diane hoor praten als een volwassene en verwonder ik me over de simpele denkwijze van Junior. Bovendien rolde ik bijna van de bank af toen ik de aflevering Sink or Swim keek. Wellicht komt er nu een kleine spoiler: in deze aflevering valt het Dre op dat zijn buurvrouw Janine hem nooit heeft uitgenodigd voor zwemfeestjes. Heethoofd Dre neemt aan dat hij nooit is uitgenodigd omdat ze hem stereotypeert en daarom denkt dat hij niet kan zwemmen. Dre doet er vervolgens alles aan om uitgenodigd te worden –ondanks dat hij, inderdaad, niet kan zwemmen. Dat levert hilarische taferelen op.
Hoewel de serie nog steeds uiterst grappig is, snijdt Black-is steeds vaker onderwerpen aan die op de politieke agenda staan. Zo was de aflevering ‘Hope’, waarin de Johnsons het nieuws kijken en het hebben over een witte agent die een Afro-Amerikaanse tiener neerschoot, er eentje die me aan het hart ging. De aflevering had nog steeds grappig elementen, maar maakte een statement over hoe het gesteld is met het rassenprobleem in Amerika.
Niet iedereen die ik spreek over Black-ish, is er enthousiast over. Hoewel vader Dre continu preekt hoe zijn zwarte familie zich moet gedragen, is dit niet wat de serie daadwerkelijk probeert over te brengen. De serie is namelijk een satire. Black-ish neemt het idee dat de maatschappij een bepaalde manier over het handelen en denken van zwarte mensen heeft op de hak. De serie weet op een ironische manier duidelijk te maken dat stereotypering en discriminatie nog steeds leven en maakt dat met zijn afleveringen juist bespreekbaar. Tegelijkertijd is het een hartverwarmende serie die vooropstelt dat familie belangrijk is. Wat mij betreft een echte aanrader.
© ABC
Reacties (0)