Black Mirror - Seizoen 3

Zes verhalen, zes settings, zes genres, maar allemaal gaan ze over de donkere kant van vooruitgang in technologie en (sociale) media. Schrijver Charlie Brooker is terug voor een nieuw seizoen Black Mirror! De anthologie-serie is van het Britse Channel 4 verhuisd naar Netflix en heeft een groter budget. Dat is duidelijk merkbaar met meer afleveringen, betere special effects en grote namen.

Zelf was ik in eerste instantie een beetje sceptisch over deze overname. In mijn opinie zijn meer afleveringen niet per se beter, en ook was ik een beetje huiverig voor de deels Amerikaanse cast en crew. Ik was bang dat het authentieke (Britse) Black Mirror-gevoel zou ontbreken. Achteraf bleken mijn zorgen ongegrond, want ook dit seizoen zit weer vol pareltjes.

De zes afleveringen zijn stuk voor stuk erg sterk en weten op bijzonder inventieve manieren de donkere kant van de media en technologie te belichten. Een aflevering gaat bijvoorbeeld over de toekomst van gamen in een een virtuele realiteit, en wordt daarmee een psychologische horrorfilm wanneer ze het gebruiken om angst te simuleren. Een andere aflevering wordt gepresenteerd als een klassieke Britse detective waarin internetpesterij een extreme vorm aanneemt.

Charlie Brooker weet de effecten van minimale veranderingen enorm op te blazen

Het beeld dat Brooker schept in zijn werelden lijkt ver weg, maar is vaak dichterbij dan men in eerste instantie denkt. Het is knap hoe hij de effecten van minimale veranderingen enorm op weet te blazen. Je status op sociale media heeft tegenwoordig al effect op het echte leven, maar wat als we daar nog een schepje bovenop doen? Wat als alleen mensen met een bepaalde sociale status alleen in bepaalde wijken mogen wonen? Dat unieke concept wordt bijvoorbeeld in de aflevering “Nosedive” op een bijtende manier uitgewerkt.

Ook de cast zit wel goed. Dit seizoen hebben ze grote namen als Bryce Dallas Howard (Jurassic World) en Michael Kelly (House of Cards) weten te strikken. De grote verrassing dit seizoen is de jonge Alex Lawther (The Imitation Game). Samen met tegenspeler Jerome Flynn (Ripper Street) weet hij het beklemmende gevoel van de aflevering waarin hij een hoofdrol speelt uitstekend over te brengen naar het scherm.


De enige aflevering waar ik wel wat moeite mee had, was “Men Against Fire.” Hoewel het met de thematiek en de acteurs wel goed zat, vond ik het verhaal zelf minder. Voor mij was de twist op het einde net iets te voorspelbaar. Noem me verwend, maar het lag er allemaal net iets te dik bovenop. Ik ben beter gewend van Charlie Brooker.

Het is lastig om een hoogtepunt te noemen, maar "San Junipero" en "Shut up and Dance" springen boven de rest uit

Het absolute hoogtepunt is lastig te noemen in dit seizoen, maar twee afleveringen springen er echt bovenuit. Het eerste hoogtepunt is “Shut up and Dance” waarin bovengenoemde heren Flynn en Lawther een zakenman en een tiener spelen die allebei via internet gechanteerd worden en bizarre opdrachten uit moeten voeren. Het thema en het idee dat Iedereen kan meekijken op je computer wordt hier net als in de aflevering “Nosedive” eng realistisch naar voren gebracht. Voeg daar het geweldige acteerwerk bij en je krijgt dit pareltje.

Het tweede hoogtepunt is “San Junipero” over een onmogelijke liefde tussen twee vrouwen. Ook dit verhaal wordt door de hoofdrolspelers naar een hoger niveau getild. In tegenstelling tot de meeste afleveringen laat San Junipero eens geen bleek, grimmig toekomstbeeld zien. De aflevering is triest, maar ook ontzettend hoopvol en dat is zeker verfrissend.

Al met al is Black Mirror ook in haar derde seizoen weer in topvorm. De ideeën zijn sterk, de cast speelt geweldig, en de prodcutiewaarden liggen nog een stukje hoger. Netflix heeft de serie al vernieuwd met een vierde seizoen, en dan zit ik er weer klaar voor.