Blood of Zeus - Seizoen 2

Blood of Zeus is een Amerikaanse geanimeerde fantasy- en actieserie voor volwassenen, gemaakt en geschreven door Charley en Vlas Parlapanides voor Netflix.

Het eerste seizoen van Blood of Zeus bood een boeiende interpretatie van de Griekse mythologie, met een mix van klassieke en nieuwe personages. Ondanks enkele visuele tekortkomingen en een niet heel indrukwekkend verhaal, bleef de serie mij toch boeien. Er gaat immers niets boven Griekse mythologie. De levendige vertolkingen en mythologische setting zijn ook in het tweede seizoen aanwezig. Maar is ook dit seizoen de moeite waard voor fans van het genre?

Het tweede seizoen van Blood of Zeus begint met een frisse kijk op de strijd binnen Olympus. Hades (Fred Tatasciore, Family Guy) en zijn vrouw Persephone (Lara Pulver, Sherlock) grijpen de chaotische tijden aan om een eeuwenoude fout recht te zetten door de Eleusinische Steen te stelen, een relikwie die macht over Olympus belooft. Tegelijkertijd krijgen Zeus (Jason O'Mara, Life on Mars), Hestia (Vanessa Marshall, Young Justice) en Athena (Sarah Elmaleh, Captain Fall) de opdracht om de steen te verbergen. Met het verlies van een geliefde god ontstaat er een machtsvacuüm dat vele goden wel willen vullen. Terwijl de wereld in onrust verkeert, begint Heron (Derek Phillips, NCIS: Hawaii) aan een nieuw avontuur, gedreven door nieuwe visioenen en een lot dat niet langer wordt geweven door de Schikgodinnen.



Opvallend is dat Heron in de eerste afleveringen van dit seizoen haast een bijrol lijkt te spelen. Zo ligt er ligt meer nadruk op het uitbreiden van het bestaande verhaal en de personages. De personageontwikkeling van Heron laat dan ook iets te wensen over. Ondanks zijn ervaringen en de lessen die hij in seizoen één heeft geleerd, lijkt Heron dit seizoen nog steeds te koken van woede. De raad van Zeus om kalm te blijven lijkt weinig effect te hebben. Zijn woede, hoewel begrijpelijk gezien zijn omstandigheden, lijkt zijn enige drive. In de laatste aflevering wordt gelukkig duidelijk dat Heron tijdens zijn avonturen wel degelijk is gegroeid. Hij toont zijn toegenomen wijsheid door een beslissing te nemen die niet wordt gedreven door de boosheid die hij het hele seizoen heeft gevoeld. Ik denk dat dit de best mogelijke manier is om de voortgang van een personage in slechts acht korte afleveringen te laten zien.

Het vermogen van de serie om schurken te humaniseren blijft een van de sterkste aspecten

De serie blinkt opnieuw uit in het presenteren van de antagonisten. Seizoen twee biedt diepere inzichten in het verleden van o.a. Seraphim (Elias Toufexis, The Expanse) en zijn relatie met een oude geliefde, waardoor het personage meer lagen krijgt. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Hades, over wie we ook meer te weten komen in seizoen twee. Blood of Zeus weet echt wel hoe ze hun antagonisten moeten introduceren en opbouwen. We moeten sympathie voor ze voelen. Het vermogen van de serie om schurken te humaniseren blijft één van de sterkste aspecten. En met een seizoen dat de focus legt op thema's zoals vergeving, verlossing, moraliteit en verraad, is het humaniseren van de antagonisten niet al te moeilijk.



Dit seizoen is Powerhouse Animation opnieuw verantwoordelijk voor de animatie, en ik moet zeggen, ze hebben zichzelf overtroffen. De visuals in seizoen twee zijn aanzienlijk verbeterd. Hoewel niet op het niveau van series zoals Attack on Titan of Demon Slayer, vertoont de animatiekwaliteit zeker een verbetering ten opzichte van seizoen één. Het doet me denken aan de kwaliteit die fans van Castlevania zeker zullen herkennen. Scènes die er echt uitsprongen waren bijvoorbeeld die in aflevering twee en acht, waar Heron zijn krachten laat zien. Deze momenten zijn levendig, intens en visueel indrukwekkend. Iets dat ik wel vaker had willen zien tijdens seizoen één.

Dialoog is doordrenkt met filosofische ondertonen en mooi tot leven gebracht door de krachtige stemmen van ervaren stemacteurs

De dialogen in seizoen twee zijn ook noemenswaardig, met bepaalde scènes die opvallen door hun diepgang en uitvoering. Zo bevat aflevering twee een opmerkelijk dialoog met de Rhadamanthus (JB Blanc, Bleach). Dit dialoog is doordrenkt met filosofische ondertonen en mooi tot leven gebracht door de krachtige stem van JB Blanc, bekend van Bleach en Monster. Het is dan ook niet gek als ik ook in seizoen twee de stemacteurs weer super vind. Net als vorig seizoen geven de ervaren stemacteurs de personages een soort authenticiteit. Naast Elias Toufexis en JB Blanc is ook Fred Tatasciore als Hades een genot om naar te luisteren.

Samengevat biedt ook in seizoen twee de Blood of Zeus een toffe kijk op de Griekse mythologie. Helaas speelt Heron een minder prominente rol in de eerdere aflevering, waardoor zijn ontwikkeling wat achter blijft. De serie excelleert daarentegen in het uitwerken van antagonisten zoals Seraphim en Hades, met verbeterde animatie door Powerhouse Animation en levendige scènes in aflevering twee en acht. Dialogen zijn indrukwekkend, uitstekend vertolkt door stemacteurs zoals Elias Toufexis en Fred Tatasciore.