Blue Lights - Seizoen 2

Het tweede seizoen van Blue Lights toont ambitie en voldoet aan de verwachtingen.

Vorig jaar was de politieserie Blue Lights een aangename verrassing. Deze serie stond dan ook erg hoog op mijn persoonlijke lijstje met beste series van 2023. Het was niet meer dan logisch dat er een tweede seizoen zou komen. Hoewel dit tweede seizoen minder actie en spektakel kent, weten de makers dat ruimschoots goed te maken met een hoop psychologische spanning.

Nog steeds volgen we agenten Grace (Sian Brooke, Trying), Annie (Katherine Devlin) en Tommy (Nathan Braniff) op een politiebureau in Belfast. Hoewel ze inmiddels niet meer in opleiding zijn en nu volledig meedraaien in het team, is er nog een hoop nieuw voor ze. Ook is het nog steeds onrustig in de stad. Het vertrouwen in de politie is laag en het bureau komt handen tekort. Ondanks dat de grootste drugsbende van Belfast nu achter de tralies zit, proberen andere criminelen zich nu in de stad te vestigen. Ook zorgt de vondst van een dode oorlogsveteraan ervoor dat oude conflicten opnieuw op beginnen te spelen.

Ook seizoen twee bouwt het verhaal rustig op

Net als in het eerste seizoen nemen de makers wederom de tijd om het verhaal rustig op te bouwen. De eerste paar afleveringen zijn absoluut niet saai te noemen, maar er gebeurt nog weinig opzienbarends. In de tweede helft weten de makers dat ruimschoots te compenseren en leveren ze weer vuurwerk af. De zaadjes die de makers aan het begin van het seizoen planten komen aan het einde op een prachtige manier tot bloei.

In tegenstelling tot het vorige seizoen richt dit seizoen zich meer op de ontwikkeling van de hoofdpersonen en hun onderlinge relaties dan op actie. Zo is het team flink uitgedund aan het begin van seizoen twee en is er behoefte aan versterking. Die komt in de vorm van agent Shane Bradley (Frank Lane, Normal People). Shane is getalenteerd, maar zijn manier van werken is ruw en zijn motieven zijn schimmig. Het is dan interessant om te zien hoe hij een wig lijkt te drijven tussen andere personages.

Dit seizoen speelt sterk in op onderling wantrouwen tussen agenten

Het onderlinge wantrouwen belichten is een sterke zet. In het vorige seizoen werd heel erg ingezet op het gebrek aan vertrouwen tussen de burgers en de politie en ook nu is dat nog steeds een leidend thema. Maar door de conflicten die tussen de agenten uitgevochten worden te belichten voegt de serie een gehele nieuwe dimensie toe. Het begint met een kleine irritatie, maar men is moe, uitgeput en overwerkt, en daardoor begint het te knetteren. Op geheel natuurlijke wijze ontaardt dit in een groot conflict met rampzalige gevolgen voor het politieteam en daarmee ook voor Belfast.

Wat ook helpt is de cast. Net als vorig seizoen zijn Brooke, Devlin en Braniff uitstekende hoofdrolspelers. Naast Frank Lane is ook Seamus O’Hara (My Mother and Other Strangers) een hele goede toevoeging aan de cast. O’Hara speelt een café-eigenaar die langzaamaan het criminele circuit in wordt getrokken. Zijn transformatie van buitenstaander tot geharde crimineel vormt een hoogtepunt in deze serie. Ook maakt deze verhaallijn weer gretig gebruik van het conflict tussen de katholieken en protestanten zoals meer Noord-Ierse series doen. Ondanks dat dit trucje vaak gebruikt is, voelt het op geen enkele manier afgezaagd aan.

Ook in seizoen twee is Blue Lights weer een sterke misdaadserie met de kwaliteit die we van de BBC kunnen verwachten. Hoewel er meer wordt ingezet op de psychologische kant van het politievak dan op actie, verveelt het geen moment. Nog voor de première van seizoen twee heeft de BBC al een derde en een vierde seizoen aangekondigd, en ik kijk ernaar uit!