Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
Bonding - Seizoen 1
Om heel eerlijk te zijn, trok Bonding vooral mijn aandacht vanwege de aantrekkelijke hoofdrolspeelster die in een sexy leren korset op het promotiemateriaal staat. Daardoor nam ik ten onrechte aan dat de serie plat entertainment in de stijl van American Pie zou zijn. Eenmaal begonnen met kijken veranderde dit beeld echter vrijwel direct. Hoewel Bonding wel degelijk scènes bevat die niet zouden misstaan in de zoveelste American Pie-film, biedt de serie vermakelijk entertainment en is hij allesbehalve puur plat. Daarnaast brengt Bonding een oprechte boodschap over liefde, jezelf en je seksualiteit ontdekken, jezelf bevrijdt voelen en vooral over vriendschap.
Bonding vertelt het verhaal van Tiffany “Tiff” Chester (Zoe Levin, Red Band Society). Overdag is zij een normale studente psychologie, maar ’s nachts klust zij bij onder de alias “Mistress May” als dominatrix in een New Yorkse BDSM-kelder (BD = Bondage en Discipline, DS = Dominance en Submission en SM = Sadism en Masochism). Geheel onverwacht komt zij Pete (Brendan Scannell, Heathers) tegen, haar voormalig beste vriend van de middelbare school. Zij doopt hem “Master Carter” en bombardeert hem tot assistent.
Tiffany en Pete hebben allebei hun eigen zorgen. Zo kost het Tiffany vooral moeite om haar studie met haar veelal nachtelijke werkzaamheden te balanceren en heeft Pete moeite met zijn seksualiteit. Daarnaast lijdt Pete aan podiumvrees en dat is best vervelend aangezien het zijn grote droom is om stand-upcomedy te gaan doen. Als echte vrienden steunen zij elkaar waar ze kunnen en helpen ze elkaar verder op het hobbelige pad des levens.
Schrijver, producent en regisseur Rightor Doyle maakt er geen geheim van dat hij Bonding losjes gebaseerd heeft op zijn eigen ervaringen. Hij werkte namelijk, net als Pete, een tijdje als assistent van een vrouwelijke dominatrix. In diverse interviews heeft hij verklaard dat mensen niet meer bijkwamen van het lachen als hij verhalen vertelde over die tijd. Om deze reden kwam hij op het idee om er een serie van te maken en er geld mee te gaan verdienen. Volgens Doyle kan de serie helpen om jezelf van schaamte te bevrijden. Vrijwel iedereen heeft geheimen, bepaalde voorkeuren of fetisjen die ze liever voor zichzelf houden omdat deze niet sociaal geaccepteerd worden. Kijkers kunnen zich daarom goed identificeren met de uitgesproken karakters, gebeurtenissen en verhaallijnen in Bonding.
De gedachtegang van Doyle kan ik zeker volgen. Bonding behandelt thema´s die zich in het dagelijks leven in de taboesfeer bevinden. De serie draait voor een groot deel om seksuele verlangens die vaak onderbelicht blijven in mainstream media-uitingen. Toegegeven, de boeken en verfilmingen van Fifty Shades of Grey van E.L. James zijn momenteel erg populair, maar overstijgen in mijn ogen niet de kwaliteit van doktersromannetjes of de waargebeurd-op-woensdagfilms die RTL4 in de jaren ’90 uitzond. In Bonding daarentegen zitten, zoals gezegd, diverse oprechte boodschappen en levenslessen. Daarmee bevat de serie meer gelaagdheid dan een Fifty Shades of Grey, dat eigenlijk niets meer is dan een softporno zonder enige vorm van karakterontwikkeling.
Verder komen in Bonding ook zware thema’s als mishandeling, homofobie, erectieproblemen en relatieproblemen aan bod. Toch blijft de serie dankzij de nodige humor en het uitstekende spel van de acteurs luchtig van toon. Dit wordt versterkt door de look van de serie. Zo hebben de makers de werkruimte van Mistress May roze geschilderd. Dit staat natuurlijk haaks op de zwarte kleur die men zou verwachten bij een BDSM-kelder.
Al met al vind ik Bonding een vermakelijke serie. Het enige echte nadeel is dat het eerste seizoen bestaat uit slechts zeven afleveringen van ongeveer een kwartier. Al is dat ook een voordeel. Doordat Bonding net zo lang duurt als een speelfilm, kun je na een kleine 100 minuten direct door met de volgende serie die op je kijklijst staat. Netflix heeft nog niet bekend gemaakt of er een tweede seizoen van Bonding zal verschijnen. Ik hoop van wel. Het in mijn ogen geslaagde eerste seizoen beoordeel ik dan ook niet voor niets met een nette zeven. Bonding is een geestige serie waarin kinky levensstijlen en de psychologie van de mens centraal staan.
De hoofdrollen worden gespeeld door twee charmante hoofdrolspelers. Vlak echter ook de bijrolacteurs niet uit. Zo is D’Arcy Carden (alias Janet uit The Good Place) hilarisch als Daphne, een getrouwde vrouw die ten einde raad Mistress May vraagt haar man te plezieren, en steelt nieuwkomer Alex Hurt regelmatig de show als Frank, de oversekste huisgenoot van Pete. Geloof me als ik zeg dat je je tijdens het kijken naar Bonding absoluut niet zult vervelen!
Bonding vertelt het verhaal van Tiffany “Tiff” Chester (Zoe Levin, Red Band Society). Overdag is zij een normale studente psychologie, maar ’s nachts klust zij bij onder de alias “Mistress May” als dominatrix in een New Yorkse BDSM-kelder (BD = Bondage en Discipline, DS = Dominance en Submission en SM = Sadism en Masochism). Geheel onverwacht komt zij Pete (Brendan Scannell, Heathers) tegen, haar voormalig beste vriend van de middelbare school. Zij doopt hem “Master Carter” en bombardeert hem tot assistent.
Tiffany en Pete hebben allebei hun eigen zorgen. Zo kost het Tiffany vooral moeite om haar studie met haar veelal nachtelijke werkzaamheden te balanceren en heeft Pete moeite met zijn seksualiteit. Daarnaast lijdt Pete aan podiumvrees en dat is best vervelend aangezien het zijn grote droom is om stand-upcomedy te gaan doen. Als echte vrienden steunen zij elkaar waar ze kunnen en helpen ze elkaar verder op het hobbelige pad des levens.
© Netflix
Schrijver, producent en regisseur Rightor Doyle maakt er geen geheim van dat hij Bonding losjes gebaseerd heeft op zijn eigen ervaringen. Hij werkte namelijk, net als Pete, een tijdje als assistent van een vrouwelijke dominatrix. In diverse interviews heeft hij verklaard dat mensen niet meer bijkwamen van het lachen als hij verhalen vertelde over die tijd. Om deze reden kwam hij op het idee om er een serie van te maken en er geld mee te gaan verdienen. Volgens Doyle kan de serie helpen om jezelf van schaamte te bevrijden. Vrijwel iedereen heeft geheimen, bepaalde voorkeuren of fetisjen die ze liever voor zichzelf houden omdat deze niet sociaal geaccepteerd worden. Kijkers kunnen zich daarom goed identificeren met de uitgesproken karakters, gebeurtenissen en verhaallijnen in Bonding.
De gedachtegang van Doyle kan ik zeker volgen. Bonding behandelt thema´s die zich in het dagelijks leven in de taboesfeer bevinden. De serie draait voor een groot deel om seksuele verlangens die vaak onderbelicht blijven in mainstream media-uitingen. Toegegeven, de boeken en verfilmingen van Fifty Shades of Grey van E.L. James zijn momenteel erg populair, maar overstijgen in mijn ogen niet de kwaliteit van doktersromannetjes of de waargebeurd-op-woensdagfilms die RTL4 in de jaren ’90 uitzond. In Bonding daarentegen zitten, zoals gezegd, diverse oprechte boodschappen en levenslessen. Daarmee bevat de serie meer gelaagdheid dan een Fifty Shades of Grey, dat eigenlijk niets meer is dan een softporno zonder enige vorm van karakterontwikkeling.
Verder komen in Bonding ook zware thema’s als mishandeling, homofobie, erectieproblemen en relatieproblemen aan bod. Toch blijft de serie dankzij de nodige humor en het uitstekende spel van de acteurs luchtig van toon. Dit wordt versterkt door de look van de serie. Zo hebben de makers de werkruimte van Mistress May roze geschilderd. Dit staat natuurlijk haaks op de zwarte kleur die men zou verwachten bij een BDSM-kelder.
Al met al vind ik Bonding een vermakelijke serie. Het enige echte nadeel is dat het eerste seizoen bestaat uit slechts zeven afleveringen van ongeveer een kwartier. Al is dat ook een voordeel. Doordat Bonding net zo lang duurt als een speelfilm, kun je na een kleine 100 minuten direct door met de volgende serie die op je kijklijst staat. Netflix heeft nog niet bekend gemaakt of er een tweede seizoen van Bonding zal verschijnen. Ik hoop van wel. Het in mijn ogen geslaagde eerste seizoen beoordeel ik dan ook niet voor niets met een nette zeven. Bonding is een geestige serie waarin kinky levensstijlen en de psychologie van de mens centraal staan.
De hoofdrollen worden gespeeld door twee charmante hoofdrolspelers. Vlak echter ook de bijrolacteurs niet uit. Zo is D’Arcy Carden (alias Janet uit The Good Place) hilarisch als Daphne, een getrouwde vrouw die ten einde raad Mistress May vraagt haar man te plezieren, en steelt nieuwkomer Alex Hurt regelmatig de show als Frank, de oversekste huisgenoot van Pete. Geloof me als ik zeg dat je je tijdens het kijken naar Bonding absoluut niet zult vervelen!
Over de auteur, Tim Lucassen
Tim is een 25-jarig communicatiegekkie uit Gemert. Al op de middelbare school hield hij de series die hij keek beter bij dan het huiswerk dat hij moest maken. Is opgegroeid met Bassie & Adriaan, Kees & Co, CSI, Bones, SamSam en Het Zonnetje in Huis. Zal altijd een zwak blijven houden voor The Nanny en is zelfs stiekem een beetje verliefd op Fran Drescher. Heeft een eclectische smaak. Van klassieke comedy- en dramaseries (die sommigen zouden bestempelen als "oude meuk") tot het modernere werk. Naast serieliefhebber is hij ook fervent filmfan en in het bezit van een abonnement op de bioscoop.
Meer recensies van Tim Lucassen
Reacties (1)