Bonus Family - seizoen 1

Niet alles uit Zweden, met uitbreiding zelfs uit Scandinavië, is een duistere, superintelligente crimeserie. Er worden ook series ingeblikt die licht verteerbaar zijn, maar heel erg lekker smaken. Het Zweedse Bonusfamiljiën (Bonus Family) behoort tot die laatste categorie. Een bonusfamilie is een andere naam voor wat bij ons in Vlaanderen een nieuw samengesteld gezin wordt genoemd. Mama en papa scheiden, mama vindt een nieuwe vriend en die heeft ook al kinderen, uit zijn vorige huwelijk. Dan raakt mama zwanger van die nieuwe vriend en hopla, de kinderen uit huwelijk nummer één hebben er opeens een veel jongere halfzus of halfbroer bij!

Bovenstaande klinkt misschien wat ingewikkeld, maar het is voor velen de dagelijkse realiteit. In het geval van Lisa en Patrik is ‘ingewikkeld’ nog een kanjer van een understatement. Lisa ‘s rancuneuze ex-man Martin en zijn onhandelbare tienerzoon Eddie doen er alles aan om de prille verliefdheid tussen mama Lisa en haar nieuwe vriend Patrik te torpederen. Tot overmaat van ramp heeft ook Patrik een zoon uit zijn eerste huwelijk met carrièrevrouw en workaholic Katja. Die jongen, William, is alles wat Eddie niet is: intelligent, rustig en verlegen. Het klikt niet, maar de beide jongens moeten een kamer delen, want zoveel ruimte is er nu ook weer niet. Dat geeft de nodige spanningen. Eddie heeft ook nog een oudere zus, Bianca. Zij is zeventien en tast voortdurend haar grenzen af bij mama Lisa, die dan weer uit schuldgevoel - of uit kinderlijke naïviteit - vaak helemaal fout reageert.

Het eerste seizoen van Bonus Family legt de nadruk op de tegenstellingen tussen de partners na een scheiding. Martin is de bedrogen partij die zonder nieuw lief achterblijft en bij zijn moeder moet gaan inwonen. Martin reageert vaak boos en verbitterd op zijn ontrouwe ex-vrouw, op Patrik en hun beslissingen of keuzes. Vaak op het irritante af. Wellicht komt dat omdat hij nog altijd van Lisa houdt. Gelukkig is Martin een goede papa voor zijn kinderen en zelf ook een lieve zoon. Dat was nodig, anders zou geen enkele kijker sympathie voor hem kunnen opbrengen. Marianne Mörk, die de rol van Martins moeder Birgitta vertolkt, is formidabel. Ze is een rots in de branding, voor Martin, voor haar kleinkinderen en voor de serie.

[image-93320]

Wat ik fijn vond aan deze Zweedse reeks, is de fijne situatiehumor. Ik hou niet zo van de kolder van Lilyhammer, Allo Allo of FC De Kampioenen. Dat is natuurlijk mijn persoonlijke mening en smaak. Ik geef de voorkeur aan echte mensen die in grappige situaties verzeilen. Lisa, Martin en Patrik zijn geen personages met een goed gevoel voor humor, maar hun gedrag is meestal behoorlijk lachwekkend. Katja is dan weer een intriest personage, een vrouw met zo veel remmingen dat ze niet eens weet hoe ze zichzelf gelukkig kan maken, laat staan haar kind of de mannen die van haar houden. En als dan één keer eens niet op de rem gaat staan, helpt het haar ook geen millimeter vooruit.

Je leeft mee, je lacht en je klaagt wat af, samen met de personages. Het is leuk en fijn om hen te zien worstelen met hun gecompliceerde, maar liefdevolle levens.

Uiteindelijk staat of valt elk verhaal met de betrokkenheid die je voelt met de personages. In haar genre is de serie Bonus Family wat mij betreft de absolute top, juist omwille van die betrokkenheid. Je leeft mee, je lacht en je klaagt wat af, samen met de personages. Het is leuk en fijn om hen te zien worstelen met hun gecompliceerde, maar liefdevolle levens. Ik werd er blij van en mijn vrouw ook. We hadden echt spijt toen we door de eerste twee seizoenen heen waren op Netflix. We missen Patrik en Lisa. En Martin en de kinderen. Het tweede seizoen hoef ik niet te recenseren, want alles wat ik schreef over het eerste, gold net zo goed voor het tweede. Het niveau bleef behouden, maar de personages kregen nog kans om te groeien. Mijn advies? Dit is er één voor je kijklijst!