Boston Legal - Seizoen 4

Boston Legal seizoen vier heeft weer een aantal wisselingen ondergaan. Paul Lewiston heeft plaats gemaakt voor de New Yorker Carl Sack (John Larroquette, Deception) die orde op zaken moet stellen op de afdeling in Boston van Crane, Poole & Schmidt (CP&S). In eerste instantie heeft hij grote moeite met de advocaten en cliënten van die advocaten. Gek, gekker, gekst is wat Sack tegenkomt, maar gelukkig maakt Sack een proces door waardoor ook hij tot de familie gaat behoren die Boston Legal heet. Katie Lloyd (Tara Summers, Rake) is net afgestudeerd en ze moet een kantoor delen met Jerry Espenson. Dat blijkt een gouden greep te zijn want de twee winnen meteen een zeer moeilijke moordzaak. Lorraine Weller (Saffron Burrows, Law & Order: Criminal Intent), de advocaat die het hoofd van Alan Shore volledig op hol brengt, komt ook het team van CP&S versterken. De New Yorkse advocaat Whitney Rome (Taraji P. Henson, Person of Interest) is ook nieuw bij CP&S, die volgens mij alleen maar advocaat is om heel veel geld te verdienen, en zo zijn alle kantoren weer bezet en is het leven op 500 Boylston voor de vierde keer weer begonnen.

Dat de serie draait om Alan Shore en Denny Crane is na drie seizoenen wel bekend maar de soms leuke bijrollen worden wel eens vergeten. Er zijn enkele rechters die steeds terug komen. Zo hebben we rechter Robert Sanders (Shelley Berman, Curb your Enthusiasm) die niet van nonsens en ongein houdt. Elke keer als hij Alan en/of Denny voor zich ziet verschijnen, vraagt hij bijna steevast: “Wat nu weer?” Deze rechter is ook heel oud en eigenlijk kan hij sommige zaken niet meer bijbenen. Maar van opstappen is geen sprake. Rechter Clark Brown (Henry Gibson, King of the Hill) is homoseksueel, woont nog bij zijn moeder en is een patriot. Brown komt naar CP&S om te vragen of ze een instituut willen aanklagen die hem van zijn homoseksuele gevoelens zou afhelpen. Maar als Alan de Verenigde Staten wil aanklagen omdat een stadje zich wil afscheiden van de USA is hij bij deze rechter aan het verkeerde adres. Brown wil niets verkeerds horen over zijn Amerika. Deze afleveringen zijn bijna altijd erg komisch. Maar niet alleen rechters komen regelmatig terug.

Advocaat Melvin Palmer (Christopher Rich, Reba), die Alan Shore een giller met hoofdletter G vindt, is ook een dergelijk terugkomend karakter. Alan kan zijn bloed wel drinken. Palmer is een advocaat zonder enige scrupules, verdedigt moordenaars en verkrachters en als hij verliest wil hij direct in beroep gaan. Hij vindt dat als je verliest je alleen nog maar meer geld kan verdienen in hoger beroep. Hij is dus het tegenovergestelde van Alan, die integer, intelligent en een briljant advocaat is. Misschien botsten de twee mannen daarom wel. Shirley Schmidt roept dit seizoen een aantal keren de hulp in van Alan. Hij vecht volgens Shirley regelmatig tegen windmolens en vaak verliezen de windmolens het gevecht met Alan. In aflevering zestien ‘The Mighty Rogues’ is Alan de advocaat van Shirley om haar vader een lange lijdensweg te besparen. In deze aflevering ontroert Alan mij, met zijn slotpleidooi, tot tranen en niet alleen mij. Alan wint en de vader van Shirley overlijdt, Alan is daar bij. Wat mij geheel duidelijk is dat Amerikanen dol zijn op de rechtbank. Ze stappen om alles naar de rechter. Gelukkig maar anders hadden ze niet een dergelijke serie kunnen maken.

Ook het vierde seizoen is weer geslaagd. De serie heeft mij weer laten lachen en ook huilen. Denny heeft mij weer verbaasd doen staan, en Jerry en Katie blijven twee heel bijzondere advocaten met bijzondere zaken. Alan heeft mij niet alleen doen huilen maar ook heeft hij gezorgd dat ik ademloos aan zijn lippen hing. Ook maakte hij mij sprakeloos met zijn soms rake pleidooien en verdedigingen. Ik heb mij al die twintig aflevering geen moment verveeld.

8.5 punten voor een seizoen dat mij deed huilen en lachen.