The Bridge - Seizoen 2

Toen ik in 1996 in de Deense bouwput van het Øresundproject stond kon ik nog niet vermoeden dat de brug van het project zoveel jaar later het toneel van een wereldberoemde serie zou worden. In het eerste seizoen van de Zweeds- Deense politieserie The Bridge (oorspronkelijk Bron/Broen) wordt op de Sontbrug een lijk gevonden precies op de geografische grens tussen beide landen. Dit betekent dat het een zaak wordt van zowel de Deense als de Zweedse politie. Vanuit Denemarken is dat Martin Rohde (Kim Bodnia, bekend van de Oscarwinnende film Haevnen). Saga Norén is de Zweedse rechercheur die met Rohde gaat samenwerken. Deze rol wordt gespeeld door Sofia Helin, uit de twee internationale Arn films.

De twee agenten zijn complete tegenpolen. Rohde is een voor de derde maal getrouwde familieman, maar ook een rasversierder. Verder is hij als een echte Deen niet altijd even nauwkeurig in het opvolgen van regels en procedures. Saga is vrijgezel, nauwgezet (zwart-wit) en uiterst plichtsgetrouw in haar werk. Zij lijkt te leiden aan het syndroom van Asperger, heeft moeite om emoties van andere mensen te herkennen en heeft een beperkt aantal interesses en activiteiten. In het eerste seizoen lossen de beide agenten de moord uiteindelijk op en eindigt de moordenaar achter slot en grendel. De afsluiting van de zaak heeft echter grote persoonlijke gevolgen voor Martin Rohde.

Het tweede seizoen start als ruim één jaar na de gebeurtenissen van het eerste seizoen een schip tegen de Sontbrug aanvaart. De politie vindt vastgebonden in het ruim van het schip, vijf uitgeputte jonge mensen. Drie van hen zijn Zweeds en twee van hen zijn Deens. Een mooi moment voor Saga om Martin Rohde te vragen om met het onderzoek op te pakken. Martin loopt bij een psycholoog om hun vorige moordzaak te verwerken. Daardoor woont hij al een tijd apart van zijn vrouw Mette en kun kinderen. Hij is echter aangenaam verrast door het verzoek van Saga en stemt er al snel mee in. De slachtoffers in de boot blijken opzettelijk te zijn besmet met longpest. De misdaad wordt opgeëist door een groep ecologische terroristen door middels van een filmpje dat ze op internet verspreiden. Intussen vallen er al snel meer doden.

In dit tweede seizoen is de sfeer weer heerlijk herfstig. Veel grijze en donkere beelden en het lijkt wel alsof het in Zweden en Denemarken alleen maar regent of sneeuwt of mistig en bewolkt is. Dat zorgt voor een dreigende sfeer, waarin je als kijker steeds het gevoel hebt dat er weer iets vreselijks gaat gebeuren. Ditmaal ligt de nadruk nog meer op de persoonlijke ontwikkelingen van de hoofdpersonen. Martin Rohde gaat psychisch nog zwaar gebukt onder de moordzaak van het eerste seizoen. De rokkenjagende charmeur uit het eerste seizoen is niet meer. Hij is zoekende, mist zijn familie en klampt zich soms vast aan kleine strohalmen. Hij gaat zelfs zover dat hij samen met zijn psycholoog de moordenaar uit het eerste seizoen in de gevangenis op gaat zoeken. Saga is ook op zoek, maar haalt haar wijsheid meer uit de literatuur. Zij is gaan samenwonen met Jakob Sandberg, maar weet niet hoe ze zich moet opstellen in een relatie. Eigenlijk kan zij de aanwezigheid van een ander in haar huis niet verdragen.

Net als in het eerste seizoen zit er meer achter de zaak dan zo op het eerste gezicht lijkt. De besmetting van de vijf gevangen jongelui met longpest blijkt zowel sociale als politieke motieven te hebben, maar het brein (of breinen) achter de moordenaar wil nog meer bereiken. Er wordt weer een breed scala aan personages geïntroduceerd en het is mooi om te zien hoe de puzzelstukjes uiteindelijk in elkaar passen. De tien afleveringen van bijna een uur per stuk eindigen met een prachtige climax. Het is de makers weer gelukt om een verrassende wending te introduceren, na afloop overheerst bij mij de gedachte: hoe moet dit verder gaan? Daarvoor nemen de scenarioschrijvers weer twee jaar de tijd, pas in september 2015 start het derde seizoen.