Champions - Complete serie
De titel Champions is een verwijzing naar de Brooklyn Champions Athletics Club. Een slechtlopende sportschool in New York die gerund wordt door Vince Cook (Anders Holm, Workaholics). Samen met zijn broer Matthew (Andy Favreau, Aquarius) woont hij boven zijn sportschool in een appartement. De broers werken samen, genieten van hun vrijgezellenbestaan en verslinden drank en vrouwen bij de vleet. Toch is Vince niet gelukkig. Hij is van plan de sportschool te verkopen en naar Florida te verhuizen. Dit alles zonder medeweten van zijn broer. Helaas voor hem gooit zijn ex-vriendin Priya Patel (Mindy Kaling, The Mindy Project) uit Cleveland roet in het eten. Onaangekondigd staat ze met haar vijftienjarige zoon Michael (Josie Totah, Back in the Game) bij Vince op de stoep met een mededeling die zijn leven zal veranderen. Michael is namelijk de zoon van Vince. Hij is nogal excentriek en wil naar een prestigieuze theaterschool in New York. Aangezien Priya terug naar Cleveland moet voor haar werk, eist ze dat Vince zijn verantwoordelijkheden neemt en de zorg voor Michael gaat dragen.
De premisse van de serie vind ik niet geheel overtuigend. Wanneer Michael en Priya in New York arriveren, komen zij er achter dat de decaan van de Manhattan Academy of Performing Arts, die Michael toegelaten heeft en onderdak zou regelen, is gearresteerd. Als Michael alsnog toegelaten wil worden, dient hij opnieuw auditie te doen. Ook dient hij zelf woonruimte te regelen. Om deze reden benadert Priya Vince. Ik vind het zeer onwaarschijnlijk dat Priya haar zoon zonder blikken of blozen achterlaat bij een onverantwoordelijke man waar zij al ruim anderhalf decennium geen contact meer mee heeft. Daarnaast begrijp ik ook niet dat Vince vrijwel direct instemt met het plan van Priya. Vooral omdat hij naar Florida wil verhuizen en alle schepen achter zich wild verbranden. Zoals je uit mijn verhaal kunt opmaken, zit de eerste aflevering bomvol verhaallijnen. In mijn optiek hadden de makers de verhaallijn rond de verkoop van de sportschool beter achterwege gelaten zodat zij zich konden focussen op de kern van de serie. Twee vrijgezelle broers die opeens geconfronteerd worden met hun vijftienjarige, homoseksuele, flamboyante zoon/neef.
Dat gezegd hebbende, het blijft een komedieserie. Komedieseries hoeven nu eenmaal niet per se geloofwaardig te zijn. Komedieseries moeten leuk zijn. Daarin slaagt Champions na enkele afleveringen. Na een moeizaam begin, ontwikkelt de serie zich tot een redelijke komedie. Dit heeft vooral te maken met de acteerprestaties van de cast. Veel humor vloeit voort uit de grote verschillen tussen Michael, Vince en Matthew. Hoewel Anders Holm (Vince) een degelijke hoofdrol speelt, zijn het vooral de overige personages die de show stelen. De jonge Josie Totah (Michael) speelt zijn rol met verve en blijkt erg talentvol. Zo kan hij als de beste strooien met rake oneliners die vol zitten met verwijzingen naar de hedendaagse popcultuur en zingt hij niet onverdienstelijk. Dat blijkt als hij ‘We are the Champions’ ten gehore brengt tijdens een auditie. Toch moet ik bekennen dat ik het overdreven gedoe van Michael soms behoorlijk irritant vind. Andy Favreau (Matthew) is een positieve verrassing voor mij. Ik heb hem nog niet eerder in een komische rol gezien, maar hij deed het meer dan prima als naïeve, niet al te snuggere goedzak. Verder zorgen vooral de schaamteloze Ruby (Fortune Feimster, The Mindy Project) en wijze Uncle Bud (Robert Costanzo, Charlie Grace) voor de meeste lachsalvo’s.
Samenvattend is Champions voor komedieliefhebbers een prima tussendoortje. Het basisidee is simpel en doet denken aan een variant op Two and a Half Men. Dit levert voldoende komische situaties en scherpe oneliners op. Zolang je geen vernieuwende of hoogstaande grappen verwacht, kom je niet bedrogen uit. Ik beoordeel Champions dan ook met een zes. Het eerste seizoen, bestaande uit tien afleveringen van ± 21 minuten, is in Nederland exclusief te zien via Netflix. Oorspronkelijk werd de serie in Amerika uitgezonden door NBC. Vanwege tegenvallende kijkcijfers besloot NBC geen tweede seizoen te bestellen. Universal Television, de productiemaatschappij achter Champions, probeert de serie elders onder te brengen. Naar verluidt hebben enkele grote partijen, waaronder Netflix, het aanbod geweigerd. Dit is opvallend aangezien Netflix wel de wereldwijde uitzendrechten, op Amerika na dan, van Champions bezit. Veel vertrouwen in een tweede seizoen heb ik dan ook niet. Vooralsnog lijkt het doek voor Champions gevallen te zijn na slechts één kort seizoen.
De premisse van de serie vind ik niet geheel overtuigend. Wanneer Michael en Priya in New York arriveren, komen zij er achter dat de decaan van de Manhattan Academy of Performing Arts, die Michael toegelaten heeft en onderdak zou regelen, is gearresteerd. Als Michael alsnog toegelaten wil worden, dient hij opnieuw auditie te doen. Ook dient hij zelf woonruimte te regelen. Om deze reden benadert Priya Vince. Ik vind het zeer onwaarschijnlijk dat Priya haar zoon zonder blikken of blozen achterlaat bij een onverantwoordelijke man waar zij al ruim anderhalf decennium geen contact meer mee heeft. Daarnaast begrijp ik ook niet dat Vince vrijwel direct instemt met het plan van Priya. Vooral omdat hij naar Florida wil verhuizen en alle schepen achter zich wild verbranden. Zoals je uit mijn verhaal kunt opmaken, zit de eerste aflevering bomvol verhaallijnen. In mijn optiek hadden de makers de verhaallijn rond de verkoop van de sportschool beter achterwege gelaten zodat zij zich konden focussen op de kern van de serie. Twee vrijgezelle broers die opeens geconfronteerd worden met hun vijftienjarige, homoseksuele, flamboyante zoon/neef.
© NBC
Dat gezegd hebbende, het blijft een komedieserie. Komedieseries hoeven nu eenmaal niet per se geloofwaardig te zijn. Komedieseries moeten leuk zijn. Daarin slaagt Champions na enkele afleveringen. Na een moeizaam begin, ontwikkelt de serie zich tot een redelijke komedie. Dit heeft vooral te maken met de acteerprestaties van de cast. Veel humor vloeit voort uit de grote verschillen tussen Michael, Vince en Matthew. Hoewel Anders Holm (Vince) een degelijke hoofdrol speelt, zijn het vooral de overige personages die de show stelen. De jonge Josie Totah (Michael) speelt zijn rol met verve en blijkt erg talentvol. Zo kan hij als de beste strooien met rake oneliners die vol zitten met verwijzingen naar de hedendaagse popcultuur en zingt hij niet onverdienstelijk. Dat blijkt als hij ‘We are the Champions’ ten gehore brengt tijdens een auditie. Toch moet ik bekennen dat ik het overdreven gedoe van Michael soms behoorlijk irritant vind. Andy Favreau (Matthew) is een positieve verrassing voor mij. Ik heb hem nog niet eerder in een komische rol gezien, maar hij deed het meer dan prima als naïeve, niet al te snuggere goedzak. Verder zorgen vooral de schaamteloze Ruby (Fortune Feimster, The Mindy Project) en wijze Uncle Bud (Robert Costanzo, Charlie Grace) voor de meeste lachsalvo’s.
Samenvattend is Champions voor komedieliefhebbers een prima tussendoortje. Het basisidee is simpel en doet denken aan een variant op Two and a Half Men. Dit levert voldoende komische situaties en scherpe oneliners op. Zolang je geen vernieuwende of hoogstaande grappen verwacht, kom je niet bedrogen uit. Ik beoordeel Champions dan ook met een zes. Het eerste seizoen, bestaande uit tien afleveringen van ± 21 minuten, is in Nederland exclusief te zien via Netflix. Oorspronkelijk werd de serie in Amerika uitgezonden door NBC. Vanwege tegenvallende kijkcijfers besloot NBC geen tweede seizoen te bestellen. Universal Television, de productiemaatschappij achter Champions, probeert de serie elders onder te brengen. Naar verluidt hebben enkele grote partijen, waaronder Netflix, het aanbod geweigerd. Dit is opvallend aangezien Netflix wel de wereldwijde uitzendrechten, op Amerika na dan, van Champions bezit. Veel vertrouwen in een tweede seizoen heb ik dan ook niet. Vooralsnog lijkt het doek voor Champions gevallen te zijn na slechts één kort seizoen.
Over de auter, Tim Lucassen
Tim is een 25-jarig communicatiegekkie uit Gemert. Al op de middelbare school hield hij de series die hij keek beter bij dan het huiswerk dat hij moest maken. Is opgegroeid met Bassie & Adriaan, Kees & Co, CSI, Bones, SamSam en Het Zonnetje in Huis. Zal altijd een zwak blijven houden voor The Nanny en is zelfs stiekem een beetje verliefd op Fran Drescher. Heeft een eclectische smaak. Van klassieke comedy- en dramaseries (die sommigen zouden bestempelen als "oude meuk") tot het modernere werk. Naast serieliefhebber is hij ook fervent filmfan en in het bezit van een abonnement op de bioscoop.
Bekijk profiel van Tim Lucassen
