Lang hebben we gedacht: waar kijken we naar? Is dit een soort EO-serie of is Christian meer een maffia-verhaal? Het verhaal speelt zich af in Corviale, het stadpaleis dat in Italië ‘Serpentone’ wordt genoemd. Een gebouw van bijna een kilometer lang aan de zuidwestelijke rand van Rome is één en al beton en verval. Enerzijds mooi om te zien. Maar na zes afleveringen ken je de beelden wel, want het komt heel vaak in beeld. Om niet te veel weg te geven van het verhaal, hou ik het kort.
Geweld hoort erbij
Christian is een bebaarde grote man die zijn brood verdient door mensen in elkaar te slaan in opdracht van de misdadige buurtbaas, de meedogenloze Lino. Maar eigenlijk is Christian een goede, eenvoudige man, die voor zijn moeder Italia zorgt, die lijdt aan de ziekte van Alzheimer en die iets beters zou willen doen dan de armen van schuldenaars breken. Maar op een dag begint Christian in zijn handen ondragelijke pijnen te voelen die hem er geleidelijk van weerhouden zijn vuile werk af te maken.
Christian schrikt wanneer hij er twee bloedige gaten in zijn handpalmen verschijnen: twee echte stigmata. Hij probeert ze te verbergen maar wanneer hij, simpelweg door haar hand aan te raken, zijn overdosis buurvrouw Rachele weer tot leven wekt, begint men te praten over een wonder. Dit wordt ook gehoord door Matteo, een man met opvallende littekens op zijn gezicht, een afgezant van het Vaticaan, die verantwoordelijk is voor het bevestigen van wonderen. Ondertussen zal Christian zijn gave beginnen te gebruiken om wat hoop te brengen in de hel waarin hij leeft, en om iets meer over zichzelf te begrijpen.
Vanaf aflevering vier kregen we iets meer gevoel bij de serie. Vanaf dan wordt er iets meer duidelijk hoe een en ander in elkaar zit. In de serie zie je aan de ene kant de rauwe realiteit van een extreme buitenwijk, waar geweld en oneerlijkheid de boventoon voeren. Aan de andere kant wordt het verhaal gaandeweg verrijkt met fantastische elementen en mysterie. Een mix van misdaad en geloof/bijgeloof, waar niets is wat het lijkt.
Het verhaal is gebaseerd op een Italiaans stripboek. Zelf vond ik het best moeilijk om een cijfer te geven aan deze Italiaanse serie. Op IMDb zie je hoge en hele lage cijfers. You love it or you hate it.
Over de auter, Natasha Slagter
In het dagelijkse leven is Natasha controller. In haar vrije tijd houdt ze van reizen en series kijken. Vooral Scandinavische series zoals The Bridge (2011) en Thicker Than Water. Sinds oktober 2019 schrijft ze recensies.
