Class of '09 - Seizoen 1

Kunnen we een kunstmatige intelligentie bouwen die echt geen etniciteit of geslacht ziet? Dit is de vraag waar Class of '09 om draait. Class of ‘09 gaat over de levens van vier FBI-agenten vanaf het moment dat ze bij de FBI binnenkomen tot vijfentwintig jaar later. Niet chronologisch, maar door in te zoomen op drie momenten in hun leven en daar herhaaldelijk tussen te schakelen. De eerste tijdlijn speelt zich af in 2009, waar de vier agenten starten in dezelfde Quantico-klas en vijf maanden samen trainen. Deze tijdlijn wordt ‘het verleden’ genoemd. De tweede tijdlijn is ‘het heden’ en speelt zich af tussen 2023 en 2025. Het behandelt vormende ervaringen van onze hoofdrolspelers terwijl ze voor de FBI werken. De derde tijdlijn, ‘de toekomst’, speelt zich af in 2034 en bestrijkt in essentie de gevolgen van de keuzes die de agenten in het verleden en het heden hebben gemaakt. Zonder al te veel te verklappen: de centrale thema’s in alle tijdlijnen zijn rechtvaardigheid en kunstmatige intelligentie.

Al met al is Class of ‘09 niet echt een geweldige serie is geworden, terwijl het potentieel er zeker was.

Deze onderwerpen zijn uiteraard niet nieuw, en ik zou zelfs willen beweren dat het verhaal dat hier wordt verteld inderdaad niet nieuw is wat betreft de belangrijkste plotpunten. De manier waarop het wordt behandeld, heeft echter wel iets nieuws, wat dit een interessante serie maakt. In plaats van zich te concentreren op de gevolgen van kunstmatige intelligentie voor gerechtigheid, gaat deze serie over de aanloop ernaartoe, de ontwikkeling ervan. Waarom zijn mensen AI gaan gebruiken? Wat bracht hen in beweging? In die zin is de serie misschien enger dan andere films of series over de problemen van onbegrensde AI; Class of '09 probeert je te laten begrijpen hoe we daar terecht kunnen komen. De motivaties van de personages zijn logisch; het zijn geen slechte mensen, ze werken allemaal op hun eigen manier aan gerechtigheid, hoe misleid dat achteraf gezien ook geweest mag zijn.

Het grootste kritiekpunt van veel mensen op deze serie is dat het te ingewikkeld zou zijn, voornamelijk door het gebruik van de verschillende tijdlijnen. Persoonlijk heb ik hier weinig problemen aan ondervonden. Ja, je moet je aandacht er wat beter bijhouden dan bij een gemiddelde misdaadserie, maar ik vond het verhaal vrij duidelijk, vooral toen ik de personages beter leerde kennen. Ik geloof ook dat de impact van het verhaal niet hetzelfde zou zijn geweest als het chronologisch verteld was. We zien vormende gebeurtenissen en keuzes samen met hun gevolgen. Hierdoor zou je kunnen zeggen dat de serie gaat over levensverhalen en hoe keuzes en gebeurtenissen uit het verleden een persoon vormen en hun leven en toekomstige keuzes beïnvloeden.



Er zijn echter nog enkele andere problemen. De serie begint traag, maar voert vanaf de derde aflevering het tempo op. Het einde versnelt, en vliegt uit de bocht; het voelt gehaast aan en doet geen recht aan de opbouw van de eerste zeven afleveringen. Een consistenter tempo zou de voorkeur hebben gehad. Bovendien is Kate Mara (Ashley Poet, House of Cards (2013)), één van onze vier hoofdrolspelers en misschien wel dé hoofdpersoon, niet de sterkste hoofdrolspeler; haar personage komt niet uit de verf en de actrice slaagt er niet echt in om er leven aan te geven. Gelukkig zijn de andere acteurs sterker en weten ze dit, althans gedeeltelijk, goed te maken. Vooral Brian Tyree Henry (Atlanta) en Sepideh Moafi (The Deuce) schitteren als respectievelijk Tayo Michaels en Hour Nazari. Al met al zorgen deze problemen ervoor dat Class of ‘09 niet echt een geweldige serie is geworden, terwijl het potentieel er zeker was.

Uiteindelijk is het een leuke serie met enkele interessante ideeën. Helaas is het echter ook waarschijnlijk dat het zal verzuimen in het grote aantal producties dat we tegenwoordig hebben. Het schittert gewoon niet genoeg om echt uit de verf te komen.