Leuk?
0
1
Bekijk stemmen
Code Black - Seizoen 1
Ziekenhuisseries zijn overal. Niet alleen op de Amerikaanse televisie, maar ook in Nederland is de ziekenhuisserie ontzettend populair. Zelf ben ik het afgelopen jaar zoet geweest met het kijken van alle afleveringen van Grey’s Anatomy, die had ik namelijk nog nooit gezien. Ik volg veel series op de voet maar af en toe is het ook weleens heerlijk om eindeloos verder te kunnen kijken zonder iedere week op een aflevering te hoeven wachten. Toen ik helemaal bij was, moest ik dus nodig op zoek naar een nieuwe serie waarvan meerdere afleveringen, of seizoenen, beschikbaar waren. Mijn oog viel op Code Black. Ondanks dat ik deze serie voornamelijk ben gaan kijken om mijn Grey’s Anatomy-gat op te vullen, heeft dat mijn kijkplezier absoluut niet weg genomen.
Code Black speelt zich af in Angels Memorial Hospital, Los Angeles. De openingstekst van de serie vertelt ons dat ‘code black’ wordt afgegeven als er meer patiënten zijn dan beschikbare middelen om ze te helpen. De gemiddelde eerstehulpafdeling verkeert gemiddeld zo’n vijf keer per jaar in ‘code black’ en bij Angels Memorial is dat ongeveer driehonderd keer per jaar het geval. Tijdens seizoen een maken we kennis met een groep studenten die onder leiding van o.a. Dr. Leanne Rorish (Marcia Gay Harden, Mystic River), Dr. Neal Hudson (Raza Jaffrey, Homeland) en verpleger Jessie Sallander (Luis Guzmán, The Taking of Pelham 1 2 3) patiënten behandelen onder zware en stressvolle omstandigheden.
Allereerst is het acteerwerk, met in het bijzonder dat van Garden en Guzmán, ontzettend sterk. Leanne ‘Daddy’ en Jessie ‘Mama’ zijn fantastisch op elkaar ingespeeld, en ze vormen een prettig duo om naar te kijken. Verder probeert Code Black zich qua plot en verhaallijnen vooral te richten op de medische gevallen die binnen druppelen op de eerste hulp. Wat op zich een goed uitgangspunt is. Zo wordt er de keuze gemaakt de focus te leggen op de patiënten, de eerste hulp en de medische wereld. Natuurlijk maken de dokters en studenten ook van alles mee, alhoewel dat slechts oppervlakkig wordt verteld.
Eigenlijk zit daar ook gelijk het probleem. Code Black gaat net te weinig over de mensen die in het ziekenhuis werken. De mensen die de kijkers iedere aflevering zien. Hun levens. Doordat de serie probeert te focussen op andere zaken, ontstaat er nauwelijks emotionele binding met de personages. Terwijl er toch een aantal personages tussen zitten die schokkende gebeurtenissen ervaren of een traumatisch verleden hebben, blijft het vermogen om daadwerkelijk mee te leven achter, en dat is erg jammer. Gevoelsmatig probeert Code Black net iets te realistisch te zijn, waardoor de serie op gebied van drama te kort wordt gedaan.
Hoewel de serie zeker potentie heeft, Code Black heeft mij geen moment verveeld, gebeurt er nauwelijks iets dat nog nooit eerder is gedaan. Op zoek naar een stukje emotionele binding met de personages, hoop ik dat het tweede seizoen ons een kijkje in het leven van de dokters en studenten laat nemen. Verder ben ik benieuwd of Code Black in staat is de juiste balans te vinden tussen de medische kant en drama. Nog geen genoeg van ziekenhuisseries? Op zoek naar een serie die prettig wegkijkt? Dan is Code Black zeker het kijken waard!
Volg Code BlackCode Black speelt zich af in Angels Memorial Hospital, Los Angeles. De openingstekst van de serie vertelt ons dat ‘code black’ wordt afgegeven als er meer patiënten zijn dan beschikbare middelen om ze te helpen. De gemiddelde eerstehulpafdeling verkeert gemiddeld zo’n vijf keer per jaar in ‘code black’ en bij Angels Memorial is dat ongeveer driehonderd keer per jaar het geval. Tijdens seizoen een maken we kennis met een groep studenten die onder leiding van o.a. Dr. Leanne Rorish (Marcia Gay Harden, Mystic River), Dr. Neal Hudson (Raza Jaffrey, Homeland) en verpleger Jessie Sallander (Luis Guzmán, The Taking of Pelham 1 2 3) patiënten behandelen onder zware en stressvolle omstandigheden.
Allereerst is het acteerwerk, met in het bijzonder dat van Garden en Guzmán, ontzettend sterk. Leanne ‘Daddy’ en Jessie ‘Mama’ zijn fantastisch op elkaar ingespeeld, en ze vormen een prettig duo om naar te kijken. Verder probeert Code Black zich qua plot en verhaallijnen vooral te richten op de medische gevallen die binnen druppelen op de eerste hulp. Wat op zich een goed uitgangspunt is. Zo wordt er de keuze gemaakt de focus te leggen op de patiënten, de eerste hulp en de medische wereld. Natuurlijk maken de dokters en studenten ook van alles mee, alhoewel dat slechts oppervlakkig wordt verteld.
Eigenlijk zit daar ook gelijk het probleem. Code Black gaat net te weinig over de mensen die in het ziekenhuis werken. De mensen die de kijkers iedere aflevering zien. Hun levens. Doordat de serie probeert te focussen op andere zaken, ontstaat er nauwelijks emotionele binding met de personages. Terwijl er toch een aantal personages tussen zitten die schokkende gebeurtenissen ervaren of een traumatisch verleden hebben, blijft het vermogen om daadwerkelijk mee te leven achter, en dat is erg jammer. Gevoelsmatig probeert Code Black net iets te realistisch te zijn, waardoor de serie op gebied van drama te kort wordt gedaan.
Hoewel de serie zeker potentie heeft, Code Black heeft mij geen moment verveeld, gebeurt er nauwelijks iets dat nog nooit eerder is gedaan. Op zoek naar een stukje emotionele binding met de personages, hoop ik dat het tweede seizoen ons een kijkje in het leven van de dokters en studenten laat nemen. Verder ben ik benieuwd of Code Black in staat is de juiste balans te vinden tussen de medische kant en drama. Nog geen genoeg van ziekenhuisseries? Op zoek naar een serie die prettig wegkijkt? Dan is Code Black zeker het kijken waard!
Reacties (0)