Cristela - Eerste aflevering
Na het zien van een teaser van de serie besloot ik deze toe te voegen aan mijn lijstje ‘series met potentie’. De satirische dialoog en politiek incorrecte humor sprak me aan. Een mooie bijkomstigheid is ook dat er eindelijk een hoofdrolspeelster is die eruitziet als een echte vrouw en geen standaard anorexia schoonheid met een botox hoofd.
Cristela (Cristela Alonzo, ja, actrice en personage delen een naam) studeert rechten en is bezig om haar ambities te realiseren. Ze leeft samen met haar familie waaronder haar afkeurende moeder (Terri Hoyos, bekend van Cold Case) wiens grote droom het was dat ze schoonmaakster zou worden, haar zus (Maria Canals-Barrera, Wizards of Waverly Place), die het een grote prestatie vindt dat ze nog in haar cheerleader uniform past van de middelbare school en haar schoonbroer Felix (Carlos Ponce, Hollywood Heights) met hun twee kinderen.
Felix is niet echt een fan van de woonregeling, wat duidelijk blijkt uit diverse bijtende opmerkingen (die overigens best amusant zijn). Cristela krijgt een stageplaats aangeboden bij een groot advocatenkantoor. Haar werkgever (Sam McMurray, The Boondocks) is dusdanig politiek incorrect dat het gewoonweg minder krachtig en aannemelijk wordt. Zijn dochter (ook werkzaam bij het advocatenkantoor) ziet Cristela direct aan voor de schoonmaakster omdat ze latino is.
De aflevering zit vol met politiek incorrecte grappen over ras en geslacht en maakt veel gebruik van stereotypering. De dialogen zijn een opeenvolging van grappen en satire en dit is dan ook direct de gemiste kans: de personages worden niet uitgediept en het verhaal wordt er ongeloofwaardig van. Omdat de serie voor mijn gevoel wat meer diversiteit op de buis brengt, had ik de hoop dat zij zich in de volgende afleveringen wat meer zou ontwikkelen en verdiepen.
Helaas is deze hoop, na het kijken van de tweede en derde aflevering, de grond in geboord. Het is een saaie familieshow gevuld met clichés. Zelfs Cristela is een stereotype: een stevige vrouw die constant grapjes maakt over haar gewicht en haar leven. De karakters zijn zo tweedimensionaal dat het me verbaasde dat ik ze nog kon zien als ze zich zijdelings draaiden. Voor mij is dit het bewijs dat ook grappige en charismatische acteurs een verschrikkelijke comedyserie kunnen creëren. Volgende stap is dan ook om de serie te verplaatsen naar mijn lijstje ‘helaas, gemiste kans’.
Cristela (Cristela Alonzo, ja, actrice en personage delen een naam) studeert rechten en is bezig om haar ambities te realiseren. Ze leeft samen met haar familie waaronder haar afkeurende moeder (Terri Hoyos, bekend van Cold Case) wiens grote droom het was dat ze schoonmaakster zou worden, haar zus (Maria Canals-Barrera, Wizards of Waverly Place), die het een grote prestatie vindt dat ze nog in haar cheerleader uniform past van de middelbare school en haar schoonbroer Felix (Carlos Ponce, Hollywood Heights) met hun twee kinderen.
Felix is niet echt een fan van de woonregeling, wat duidelijk blijkt uit diverse bijtende opmerkingen (die overigens best amusant zijn). Cristela krijgt een stageplaats aangeboden bij een groot advocatenkantoor. Haar werkgever (Sam McMurray, The Boondocks) is dusdanig politiek incorrect dat het gewoonweg minder krachtig en aannemelijk wordt. Zijn dochter (ook werkzaam bij het advocatenkantoor) ziet Cristela direct aan voor de schoonmaakster omdat ze latino is.
De aflevering zit vol met politiek incorrecte grappen over ras en geslacht en maakt veel gebruik van stereotypering. De dialogen zijn een opeenvolging van grappen en satire en dit is dan ook direct de gemiste kans: de personages worden niet uitgediept en het verhaal wordt er ongeloofwaardig van. Omdat de serie voor mijn gevoel wat meer diversiteit op de buis brengt, had ik de hoop dat zij zich in de volgende afleveringen wat meer zou ontwikkelen en verdiepen.
Helaas is deze hoop, na het kijken van de tweede en derde aflevering, de grond in geboord. Het is een saaie familieshow gevuld met clichés. Zelfs Cristela is een stereotype: een stevige vrouw die constant grapjes maakt over haar gewicht en haar leven. De karakters zijn zo tweedimensionaal dat het me verbaasde dat ik ze nog kon zien als ze zich zijdelings draaiden. Voor mij is dit het bewijs dat ook grappige en charismatische acteurs een verschrikkelijke comedyserie kunnen creëren. Volgende stap is dan ook om de serie te verplaatsen naar mijn lijstje ‘helaas, gemiste kans’.
