Death In Paradise - Seizoen 10

Ook in het tiende seizoen van Death in Paradise krijgen we verschillende moordzaken voorgeschoteld. Ze mogen dan niet heel bijzonder zijn, maar door de leuke acteurs en tropische beelden is dat helemaal niet erg. Lekker kijkvoer de donkere winteravonden.

Soms is het even lekker om je verstand op nul te zetten en gewoon te genieten van mooie beelden en een simpel verhaal. Zeker in tijden als deze. Een serie als Death in Paradise is bij uitstek geschikt voor de donkere wintermaanden. Deze detectiveserie volgt het politieteam van het fictieve Caribische eiland Saint-Marie. Het team lost elke week een andere moord op, waarbij het motief vaak iets als jaloezie, geheimhouding of hebzucht is. Geen hoogvlieger, maar de luchtige toon, tropische beelden en vrolijke muziek maken het aangenaam kijkvoer.

De grootste lol van dit alles is dat de hoofdinspecteur van het politieteam altijd een Engelsman is die zich niet altijd even goed aan de lokale cultuur weet aan te passen. Dat leidt natuurlijk tot grote hilariteit bij zijn collega’s die wel op het eiland opgegroeid zijn (en tot irritatie bij de commissaris). De tegenstellingen tussen de inspecteur en de rest, en de verwoede pogingen om de cultuur van Saint-Marie een beetje te begrijpen bieden genoeg amusant materiaal om de moordzaken luchtig te houden.

Death in Paradise heeft al jaren een leuke groep acteurs

Wat Death in Paradise kenmerkt is dat de meeste acteurs maar een paar seizoenen blijven. Om de zoveel tijd gaat er wel weer iemand weg. Behalve de commissaris en de eigenaar van de lokale bar zijn alle hoofdrolspelers uit het eerste seizoen inmiddels vervangen. Halverwege het vorige seizoen mochten we dan ook kennismaken met alweer de vierde hoofdinspecteur, Neville Parker (Ralf Little, The Royle Family). Parker haat zonlicht, is extreem neurotisch, is allergisch voor zo’n beetje alles wat op het eiland voorkomt en eet alleen maar smakeloos Brits voedsel. Vorig seizoen had je als kijker nog niet heel veel tijd om aan Parker te wennen en was hij een enorme karikatuur. Dit seizoen zit er wat meer nuance in zijn personage en dat is prettig.

Ook de andere acteurs zijn prima. Nadat twee hoofdrolspelers de serie vorig seizoen verlieten, moest het politieteam weer een beetje opgevuld worden. Een van de vervangers is een oude bekende. Na een paar seizoenen afwezigheid keert brigadier Florence Cassell (Josephine Jobert, Le temps est assassin) weer terug naar het eiland om het team te versterken. Ik ben blij haar weer te zien, want het is een leuk personage en het samenspel tussen Parker en Cassell werkt erg goed. Daarnaast krijgt het team een nieuwe collega genaamd Marlon Pryce (Tahj Myles, Class Dismissed), een straatschoffie dat via een reclasseringsprogramma voor de politie komt te werken. Pryce brengt nieuwe dynamiek en energie in het team en de pogingen van collega JP Hooper (Tobi Bakare, The Tunnel) om Pryce een beetje in het gareel te houden leiden tot leuke situaties.

De moordzaken zijn niet bijzonder, maar bieden elke week prima vermaak

De moordzaken die we wekelijks langs zien komen zijn niet per se heel bijzonder, maar bieden wel elke keer weer een uurtje vermaak. Dit seizoen krijgen we te maken met onder andere een verdronken verslaggever, een vergiftigde archeoloog en een vermiste loterijwinnaar. Elke aflevering is volgens dezelfde vaste formule opgebouwd. De moordzaken en verdachten zijn altijd vrij standaard, maar het verveelt niet omdat de seizoenen kort zijn en het gewoon zo lekker typerend is voor deze serie.

Death in Paradise is geen serie die je kijkt als je jezelf intellectueel uit wil dagen of wanneer je zin hebt in een portie ellende. Wel is het een wekelijks uitje naar een tropisch eiland vol witte stranden, palmbomen en moorden die iets gezelligs hebben. Inmiddels zijn we al tien seizoenen met deze serie onderweg en de BBC heeft al een elfde en een twaalfde seizoen aangekondigd. Genoeg om ook de volgende twee winters mee door te komen.