Domina laat zien dat er leven na Rome is. Ik bedoel de televisieserie Rome. Laat ik vooropstellen dat Domina niet de klasse bezit van die klassieker. Wel laat Domina zien dat het oude Romeinse Rijk nog steeds mooie, manipulatieve en intrigerende verhalen oplevert.
Het scenario werd geschreven door Simon Burke. Hij hanteerde voor deze serie een aantal uitgangspunten. Livia Drusilla is de sterke vrouw achter Augustus (hij noemt zich overigens na de dood van zijn oudoom Gaius Julius Caesar). Door de familie van Livia koerst zij af op een republiek. Dat laatste staat haaks op andere interpretaties van deze geschiedenis. Daarin is Livia juist uiterst gedreven om haar zoon op de troon te krijgen. Waar de televisieserie aangeeft dat het gebaseerd is op waarheid zegt men er direct bij dat dit gaat om een interpretatie. Niemand weet namelijk honderd procent zeker wat er in die turbulente tijd gebeurd is.
Verwacht bij Domina geen slagvelden of ander wapengeweld.
De eerste twee afleveringen hebben moeite met opstarten. De acteurs die de jonge versies spelen van de later volwassen hoofdpersonages spelen daar een belangrijke rol in. Ze overtuigen niet echt. Niet dat ze falen, maar het komt allemaal net wat houteriger en daardoor ongeloofwaardiger over. Dat valt zeker op wanneer de acteurs vervangen worden door hun volwassen versie. Kasia Smutniak (Diavoli) zet een sterke vrouw neer die weet wat manipuleren, bedriegen en verleiden is. Matthew McNulty (The Bay (2019)) zet een keizer neer die gedreven wordt door ambitie, passie en ongeduld. Zijn sterke rechterhand Agrippa wordt met verve ingevuld door Ben Batt (The English Game). Antigone, de rechterhand van Julia, wordt ingevuld door Colette Dalal Tchantcho (The Witcher).
Verwacht bij Domina geen slagvelden of ander wapengeweld. Het gaat om de strijd in Rome. De machtsovernames zitten op het politieke niveau. Julia weet zich dit seizoen minimaal net zo behendig door die wereld te manoeuvreren als Augustus. Het levert spannende televisie op. Over het algemeen door gesproken woord, maar dood en verderf worden niet vergeten.
Los van de uitgangspunten houden de makers zich goed aan de geschiedschrijving. De historische feiten laten, zoals zo vaak, veel ruimte voor interpretatie. Daar maken de makers van deze serie slim gebruik van. Waar het over het algemeen best realistisch aanvoelt gingen mijn wenkbrauwen wel omhoog bij de kussen die mannen elkaar geven wanneer men elkaar ontmoet. Dat ontmoetingsritueel had ik nog niet eerder gezien of gelezen.
De verhaallijnen volgen de historische feiten redelijk nauwgezet.
Domina is een goede televisieserie voor de liefhebbers van het oude Rome. De verhaallijnen volgen de historische feiten redelijk nauwgezet. Er is alle ruimte om een andere interpretatie los te laten. Momenteel onderzoekt men nog steeds hoe manipulatief Livia echt was. Daar zijn nog steeds verschillende meningen over. Iedereen is er echter over eens dat zij een belangrijke en sterke vrouw in de Romeinse oudheid was. De televisieserie (die vernieuwd is met een tweede seizoen) doet daar wat mij betreft recht aan.
Door de eerste twee minder afleveringen ben ik geneigd om een zevenenhalf te geven. Dan doe ik echter geen recht aan de zes goede afleveringen. Om daar toch aan tegemoet te komen en om jullie, als lezer, een extra motivatie te geven om Domina een kans te geven geef ik een acht.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
