Echo - Seizoen 1

Echo zou het keerpunt moeten worden voor de tot nu toe teleurstellende series die Marvel heeft afgeleverd. Helaas oogt ook Echo te wankel om een succes te mogen worden genoemd.

Marvel-series zijn tot op heden op zijn zachtst gezegd nog geen groot succes. Hier en daar een uitzondering daargelaten worden de series over het algemeen wisselvallig ontvangen. Helaas behoor ik ook tot deze groep. Dit terwijl ik wel een liefhebber ben van Marvel personages. Ondanks de wisselvalligheid begin ik iedere keer weer met goede moed aan de volgende serie in de reeks. Ditmaal is het de beurt aan Maya Lopez (Alaqua Cox, Marvel’s Hawkeye) in Echo.

Maya Lopez werd geïntroduceerd in Marvel’s Hawkeye als één van de slechteriken. In deze serie bleek dat Maya een connectie heeft met de beruchte crimineel Wilson Fisk (Vincent D’Onofrio, Marvel’s Daredevil). Na de gebeurtenissen in Marvel’s Hawkeye keert Maya terug naar haar geboorteplaats Oklahoma. Ze moet haar verleden onder ogen zien, opnieuw contact maken met haar Indiaanse roots en de betekenis van familie en de gemeenschap omarmen om ooit vooruit te komen in haar leven.



Echo trapt af met een uitgebreide samenvatting over de gebeurtenissen in Marvel’s Hawkeye die hebben geleidt tot waar Maya zich nu in haar leven bevindt. Gezien het geringe aantal afleveringen vind ik dit zonde van de tijd, maar voor kijkers die niet bekend zijn met haar belevenissen kan het handig zijn. Gelukkig bevat de eerste aflevering wel meteen het mooiste moment van de gehele serie. Maya gaat in gevecht met een zeer geliefd personage onder de Marvel fans. De liefhebbers onder ons weten waarschijnlijk duivels goed over wie ik het hier heb.

Naarmate de afleveringen vorderen bekruipt mij het gevoel wat het bestaansrecht van deze serie eigenlijk is geweest. De afleveringen maken op mij een doelloze indruk. Iedere aflevering heeft flashbacks naar Maya’s voorouders en voegen naar mijn mening niets toe aan het verhaal. Bij de promotie van Echo wordt groots uitgepakt met de terugkeer van Wilson Fisk, maar in werkelijkheid heeft hij een te verwaarlozen aandeel in de serie. Doodzonde als je de beschikking hebt over zo’n iconisch personage die fabelachtig tot leven is gebracht door Vincent D’Onofrio.

Naarmate de afleveringen vorderen bekruipt mij het gevoel wat het bestaansrecht van deze serie eigenlijk is geweest.

Echo is de eerste Marvel-serie die een kijkwijzer voor zestien jaar en ouder heeft gekregen. Dit wordt doorgaans toegewezen aan series die onder andere bruut geweld bevat. Hierdoor hadden de makers voor het eerst volledig los kunnen gaan met een Marvel personage. De kwaliteiten van Maya zijn uitermate geschikt om dit tentoon te spreiden. Echter is er van bruut geweld nauwelijks sprake. De actie die je als kijker voorgeschoteld krijgt ziet er choreografisch wel goed uit. Echter de heftigheid van het geweld rechtvaardigt sporadisch de kijkwijzer classificatie. Wederom een gemiste kans om van Echo binnen het Marvel universum een unieke serie te maken.

Er zijn weldegelijk positieve elementen. Zoals gezegd is de actie die wel aanwezig is mooi in beeld gebracht en aan de acteerprestaties ligt het ook zeker niet. Alaqua Cox is een gouden vondst om Maya te vertolken. Het is knap om te zien hoe zij zich kan uitdrukken zonder te praten. Ze is in het echte leven doof en een deel van haar rechterbeen is geamputeerd. Zo zie je maar weer wat je met doorzettingsvermogen kunt bereiken. Ondanks zijn beperkte aandeel vertolkt Vincent D’Onofrio als vanouds zijn rol van Wilson Fisk op een manier die alleen hij kan.

Al met al bevat Echo voor mij te veel mankementen om het een echt goede serie te vinden. Op zijn tijd was het vermakelijk om naar te kijken, maar het is een serie die je snel weer zal vergeten. Hopelijk laat Marvel zijn iconische personages in de toekomst beter tot zijn recht komen, want wat mij betreft mogen ze Daredevil: Born Again absoluut niet verpesten.