Empire - Seizoen 2

Muziek in series is hot. Toch staat dat niet garant aan succes. Dat bleek maar weer uit het inmiddels gecancelde Vinyl van HBO. Een serie waar niemand minder dan Mick Jagger aan het roer stond. Empire is daarentegen wel een succes. Het eerste seizoen had een trage start maar naarmate de afleveringen vorderden, werd het publiek gefascineerd door Empire Entertainment en diens familieperikelen. Het duurde dan ook niet lang voor er een officiële 'go' was voor het tweede seizoen.

Het eerste seizoen eindigde met een alleraardigste cliffhanger. Lucious Lyon (Terrence Howard, Wayward Pines) werd gearresteerd voor zijn verdenking op de moord van Bunkie. Het tweede seizoen start drie maanden later. Lucious zit inmiddels vast en zijn (ex) vrouw Cookie (Taraji P. Henson, Person of Interest) maakt op de best mogelijke manier gebruik van alle media-aandacht door goed in te zetten op deze arrestatie met een #FreeLucious concert. De homoseksuele zoon Jamal (Jussie Smollett) heeft in de tussentijd Empire Entertainment overgenomen en door het spelen van een vies spelletje met het bedrijf, neemt hij officieel afscheid van de innige band die hij met zijn moeder en kleine broer, tevens rapper, Hakeem (Bryshere Y. Gray) had. Dit zorgt ervoor dat Cookie besluit haar eigen label op te richten, Lyon Dynasty. Een oorlog tussen de twee platenlabels is geboren.

Het eerste seizoen had even wat tijd nodig om mij te vermaken, maar uiteindelijk kon ik toch genieten van de hysterische vibe van de serie. Deze vibe wordt prima doorgezet in dit seizoen, hoewel ik persoonlijk het gevoel kreeg dat ze de dramafactor een klein beetje hebben bij geschroefd. Nog steeds voelt de serie als een soort R&B versie van GTST, maar het komt ermee weg. Dit komt mede door toch best wat fijn acteerwerk van Terrence Howard en vooral Tariji P. Henson, die werkelijk de show steelt als diva Cookie. Zij was voor mij echt een reden om door te kijken. In het eerste seizoen irriteerde ik mij mateloos aan de jongste zoon Hakeem, maar in dit seizoen merkte ik dat dit een heel stuk minder werd. Zijn acteerwerk leek in dit seizoen gegroeid en dat kwam ook zijn verhaallijnen ten goede. Iets minder gecharmeerd was ik van Jamal. Waar hij in het eerste seizoen nog een overduidelijke showstopper was, voelde hij nu vaak als een verplicht nummertje. De schrijvers leken een beetje zoekende wat ze nu nog met dit personage aan moesten na zijn coming-out in het vorige seizoen. Al met al voelde het allemaal een beetje wisselvallig aan.



Empire pretendeert meer te zijn dan een serie. Naast de vele dramaperikelen brengt het de kijker namelijk ook een grote dosis aan R&B/pop liedjes. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hiervan meer gecharmeerd was in dit tweede seizoen dat in het eerste. In het vorige seizoen had ik heel erg het gevoel dat er ingespeeld werd op de hitgevoeligheid van de liedjes, zodat ze naast de uitzendingen ook nog de hitlijsten zouden kunnen bestormen. Dit is nog steeds het geval in dit seizoen, ware het niet dat deze liedjes wat vaker ook echt een rol hebben binnen het verhaal. Ook vond ik de muziek wat lekkerder in het gehoor liggen, wat natuurlijk nog altijd te danken is aan producer Timbaland.

Al met al is dit tweede seizoen een goede verbetering ten opzichte van het eerste. Er zijn nog steeds een hoop punten die verbeterd kunnen worden. Er zaten bijvoorbeeld wel wat verhaallijnen in die ze gemakkelijk wat hadden kunnen uitbreiden, maar deze werden bijvoorbeeld gedegradeerd tot een of twee afleveringen. Ook zit de serie vol met gastrollen van bekende artiesten, maar vaak is dit eerder meer voor het plaatje dan dat het ook daadwerkelijk iets toevoegt. Zo zie ik Empire dan ook. Het ziet er allemaal gelikt uit, het klinkt gepolijst, maar onder de oppervlakte mist er toch echt een beetje een diepere laag. Nergens stijgt de serie echt boven zichzelf uit door een fantastische plottwist of emotionele verhaallijn. Het is allemaal een beetje flauwtjes. Wie weet wat het derde seizoen nog brengt. Er zit tenslotte wel een stijgende lijn in.