Ennemi public - Seizoen 2

Niet alle monsters zijn groen met horens en grote tanden, handen en voeten. Sommige monsters verschuilen zich in de huid van een mens. Ze zien eruit als mensen, lopen en praten als mensen, het enige probleem met deze monsters is, ze gedragen zich niet als mensen. Ze proberen het wel maar uiteindelijk vallen ze door de mand. Wellicht hebben de monniken in de serie Ennemi Public wel een beetje gelijk en schuilt er in elk mens wel iets goeds, maar een monster blijft een monster.

Het tweede seizoen van de Franstalige Belgische-serie Ennemi Public is niet zo goed als het eerste seizoen. De acteurs zijn goed op dreef en ook de omgeving doet weer zijn uiterste best om een geweldige edelfigurant te zijn maar ergens in het verhaal wordt de kijker geconfronteerd met te veel clichés, voorspelbare gebeurtenissen en plotwendingen. Dat is jammer, want de serie heeft alles in zich om een steengoede Belgische serie-noir te worden.

de omgeving doet weer zijn uiterste best om een geweldige edelfigurant te zijn

De omgeving, het verhaal, de muziek; alles wijst erop dat de makers heel goed gekeken hebben naar Scandinavische en Britse series van gelijke strekking. Helaas laat het tweede seizoen iets te veel steken vallen voor een ademloos tochtje in het brein van een psychopaat en serie-ontvoerder. Het verhaal van Béranger (Angelo Bison) is net iets te voorspelbaar. Ook het karakter Chloé Muller (Stéphanie Blanchoud) is te voorspelbaar geworden. En dat had in mijn ogen niet gehoeven.

een prima tweede, hopelijk niet laatste, seizoen

Er is genoeg te vertellen over deze karakters zonder te vervallen in de bekende weg. Hoewel de acteurs uitstekend op dreef zijn, laat het script ze min of meer in de steek. Ook het verhaal rond E.V.A. blijft te lang op de achtergrond om het echt interessant te maken. Maar de serie biedt uitstekend vermaak en dat lijkt me het allerbelangrijkste. Het eerste seizoen was beter maar het tweede seizoen steekt ondanks alle eerder genoemde minpunten toch boven de middenmoot uit.

Dat heeft alles te maken met de omgeving en de manier waarop er gefilmd wordt. Ook Bison met dat flauwe sarcastische lachje om zijn lippen draagt daar aan bij. En zoals gezegd: monsters komen in elke vorm en maat voor en dat laat de serie uitstekend zien. Ook mannen van God zijn niet ongevoelig voor vooroordelen en minachting. Ook vaders willen wanhopig hun kinderen gelukkig maken. Zusters en broers die elkaar naar het leven staan of juist elkaar een duwtje in de juiste richting geven.

Helaas weten we niet hoe het zal aflopen. Het tweede seizoen eindigt met heel veel open wonden, draadjes en vragen. Na de laatste aflevering op NPO Start Plus stond er groot in beeld dat dit de laatste aflevering van de serie was. Als dat waar is zou dat enorm jammer zijn van de tijd die ik eraan heb besteed, want er zijn te veel vragen die open bleven staan na die laatste aflevering. Een derde seizoen als afsluiting zou deze serie zeker verdienen en goed doen.

7,5 punt voor een prima tweede, hopelijk niet laatste, seizoen.