Stel je voor: je bent God, en wordt in een bestuursvergadering in de hemel geroepen, om er dan achter te komen dat de aandeelhouders niet blij zijn met jouw goddelijke management. Je straf? Demotie naar de aarde in de vorm van... een kat. In het kort is dat het uitgangspunt van Exploding Kittens, een serie die losjes is gebaseerd op een kaartspel. Ik zeg "losjes" omdat de serie weinig meer deelt dan de eigenzinnige tekenstijl en een voorliefde voor oneerbiedige humor. Spoiler alert: er zitten geen echte exploderende katten in deze serie.
Zodra God, of vanaf dat moment GodCat (ingesproken door Tom Ellis, Lucifer), op aarde belandt, komt hij al snel terecht in een enigszins disfunctioneel gezin. Terwijl vader Marv (Mark Proksch, What We Do in the Shadows) het liefst al zijn tijd zou besteden aan het spelen van bordspellen en table top RPG's, zou moeder Abbie, een voormalige Navy Seal, (Suzy Nakamura, Dr. Ken) het liefst een actievere levensstijl leiden, bestaande uit krachttraining en schieten met een kruisboog. Dochter Greta (Ally Maki, Wrecked) wil een topwetenschapper worden, terwijl zoon Travis (Kenny Yates) zich vooral bezighoudt met gamen en het teleurstellend lage aantal kijkers op zijn stream. GodCats goddelijke missie? Deze familie met uiteenlopende interesses dichter bij elkaar brengen.
Maar dan wordt de Duivel (Sasheer Zamata, Saturday Night Live) ook naar de aarde gestuurd als een kat, vastbesloten om GodCat bij elke stap te dwarsbomen. Wat volgt zijn negen afleveringen vol chaos en heel veel – en dan bedoel ik echt heel veel – grappen over alledaagse dingen die zijn bedacht door de hel of de hemel (of beide, zoals SeaWorld).
De humor, hoewel ruimschoots aanwezig, slaat soms de plank mis
Elke aflevering is een wilde rit, vol met genoeg absurditeiten om je te vermaken. Als je echter baanbrekend sociaal commentaar verwacht, verpakt in edgy, over-the-top humor, dan zal je misschien een beetje teleurgesteld zijn. Hoewel de serie een gezonde dosis satire serveert, waarbij de spot wordt gedreven met alles wat er mis is met de wereld (of misschien wel wordt gesuggereerd dat de wereld zelf fundamenteel gebrekkig is), bereikt het nooit helemaal het niveau van andere animatieseries die uitblinken in dit genre.
De humor, hoewel ruimschoots aanwezig, slaat soms de plank mis. Sommige grappen zijn overdreven, andere zijn gewoon net niet grappig. Het is geen straf om te kijken, maar als dat de maatstaaf is... Ondanks de ambitie om gedurfd te zijn, houdt de serie zich vaak in, en is het soms eerder lief en schattig dan grof. Je weet soms net niet wat de makers eigenlijk wilden met deze serie.
Uiteindelijk levert Exploding Kittens leuk, gedachteloos kijkplezier op - niets meer, niets minder. De serie biedt grappige afleiding, maar is zeker geen uitschieter. Niet elke serie kan een meesterwerk zijn, en deze, hoewel vermakelijk, is meer een middenmoter.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
