Fargo - Eerste aflevering
De Oscarwinnende speelfilm Fargo van de broers Joel en Ethan Coen had ik gemist. Toen hij dus, omgevormd tot serie, op Netflix verscheen zag ik mijn kans schoon. Mijn verwachtingen waren hooggespannen; zou deze serie dezelfde zwarte humor en spanning brengen als de Coen-films? De Coens zelf zijn betrokken geweest bij het scenario voor de serie; de regie van de eerste aflevering is in goede handen van Adam Bernstein, die zijn sporen verdiend heeft in series als Breaking Bad en Californication.
De serie begint met het beeld van een auto die door de nacht in winters Minnesota rijdt. Een hert springt over de weg, de auto slaat over de kop en komt weer op zijn wielen terecht. Uit de kofferbak kruipt een man, slechts gekleed in een onderbroek. Hij vlucht de ijsvlakte op. De volgende dag wordt hij, doodgevroren, gevonden door de politieagenten Molly (Alison Tolman, bekend uit Sordid Lives en Prison Break) en Verne Thurman (Shawn Doyle).
In het nabijgelegen dorpje Bemidji maken we kennis met Lester Nygaard (Martin Freeman, De Hobbit en Whatson in Sherlock) en zijn vrouw. Meteen al wordt duidelijk dat Lester een sukkel is, die geen weerwoord heeft op het gezeur van zijn vrouw. Dat beeld wordt bevestigd als we hem weer op zijn werk als verzekeringsagent tegenkomen en nog sterker op het moment dat hij in zijn pauze tegen zijn vroegere klasgenoot en pestkop Sam Hess aanloopt. De verhoudingen zijn in al die jaren niets veranderd: Sam Hess vernedert hem diep.
Het leven van Lester wordt overhoop gehaald als hij kennis maakt met Lorne Malvo (Billy Bob Thornton, bekend uit films als Armageddon). Als Lester hem vertelt wat hem overkomen is, reageert Malvo laconiek: “Ik zou hem vermoord hebben.”
Het politieduo staat voor een tweede raadsel op het moment dat Hess vermoord wordt aangetroffen. Het is Molly die vermoedt dat de twee zaken iets met elkaar te maken hebben en dat Lester Nygaard er meer van moet weten; Verne gaat naar huize Nygaard om met Lester te gaan praten. Als Lester Malvo aanspreekt over de schokkende gebeurtenissen, antwoordt die laconiek: “Je hebt je hele leven gedacht dat er regels zijn. Die zijn er niet.” Trekt dat Lester over de streep om zijn leven in eigen hand te nemen? En zal hij daarin slagen?
In dit eerste deel worden de hoofdfiguren neergezet en worden de eerste vragen opgeroepen: waarom grijpt Malvo, die we meteen leren kennen als een genadeloze manipulator, in het leven van Lester de loser in? Niet uit pure menslievendheid, dat is duidelijk. Zal Lester definitief zijn loserschap van zich afschudden, of heeft hij zich met zijn daad alleen maar opnieuw tot slachtoffer gemaakt? Zal de ambitieuze en slimme Molly erin slagen, de raadsels op te lossen? Waarop slaat de titel, de paradox van de krokodil (de krokodil, die een kind in zijn bek heeft, zegt tegen de vader: ik geef hem terug als jij kunt voorspellen of ik hem terug zal geven). Voeg daarbij de prachtige beelden van het winterse noorden van Amerika, de beklemmende sfeer en het vlekkeloze acteerwerk, en het wordt moeilijk, niet de hele serie in één adem uit te kijken.
De serie begint met het beeld van een auto die door de nacht in winters Minnesota rijdt. Een hert springt over de weg, de auto slaat over de kop en komt weer op zijn wielen terecht. Uit de kofferbak kruipt een man, slechts gekleed in een onderbroek. Hij vlucht de ijsvlakte op. De volgende dag wordt hij, doodgevroren, gevonden door de politieagenten Molly (Alison Tolman, bekend uit Sordid Lives en Prison Break) en Verne Thurman (Shawn Doyle).
In het nabijgelegen dorpje Bemidji maken we kennis met Lester Nygaard (Martin Freeman, De Hobbit en Whatson in Sherlock) en zijn vrouw. Meteen al wordt duidelijk dat Lester een sukkel is, die geen weerwoord heeft op het gezeur van zijn vrouw. Dat beeld wordt bevestigd als we hem weer op zijn werk als verzekeringsagent tegenkomen en nog sterker op het moment dat hij in zijn pauze tegen zijn vroegere klasgenoot en pestkop Sam Hess aanloopt. De verhoudingen zijn in al die jaren niets veranderd: Sam Hess vernedert hem diep.
Het leven van Lester wordt overhoop gehaald als hij kennis maakt met Lorne Malvo (Billy Bob Thornton, bekend uit films als Armageddon). Als Lester hem vertelt wat hem overkomen is, reageert Malvo laconiek: “Ik zou hem vermoord hebben.”
Het politieduo staat voor een tweede raadsel op het moment dat Hess vermoord wordt aangetroffen. Het is Molly die vermoedt dat de twee zaken iets met elkaar te maken hebben en dat Lester Nygaard er meer van moet weten; Verne gaat naar huize Nygaard om met Lester te gaan praten. Als Lester Malvo aanspreekt over de schokkende gebeurtenissen, antwoordt die laconiek: “Je hebt je hele leven gedacht dat er regels zijn. Die zijn er niet.” Trekt dat Lester over de streep om zijn leven in eigen hand te nemen? En zal hij daarin slagen?
In dit eerste deel worden de hoofdfiguren neergezet en worden de eerste vragen opgeroepen: waarom grijpt Malvo, die we meteen leren kennen als een genadeloze manipulator, in het leven van Lester de loser in? Niet uit pure menslievendheid, dat is duidelijk. Zal Lester definitief zijn loserschap van zich afschudden, of heeft hij zich met zijn daad alleen maar opnieuw tot slachtoffer gemaakt? Zal de ambitieuze en slimme Molly erin slagen, de raadsels op te lossen? Waarop slaat de titel, de paradox van de krokodil (de krokodil, die een kind in zijn bek heeft, zegt tegen de vader: ik geef hem terug als jij kunt voorspellen of ik hem terug zal geven). Voeg daarbij de prachtige beelden van het winterse noorden van Amerika, de beklemmende sfeer en het vlekkeloze acteerwerk, en het wordt moeilijk, niet de hele serie in één adem uit te kijken.
