FBI - Seizoen 1

New York is de gevaarlijkste stad ter wereld, maar het FBI team beschermt je, in 40 minuten per keer.

Altijd fijn als nieuwe series openen met een knal, dan zit je er gelijk goed in. In dit geval is dat ook zowel letterlijk als figuurlijk. De eerste aflevering van FBI gaat namelijk over een dubbele bomexplosie in een appartementencomplex, waarin ook een kind om het leven blijkt te zijn gekomen.

Het zet dan ook direct de toon voor de serie. Want het tempo neemt niet af na de pilot. Als je deze serie mag geloven is New York zo ongeveer de gevaarlijkste plek ter wereld. Een plein vol omgekomen mensen na een vergiftigde voedseltent, seriemoordenaars, sluipschutters, bombrieven, noem het maar op. Het komt allemaal voorbij.

De serie weet voor mijn gevoel meer in veertig minuten te proppen dan elke andere serie die ik hiervoor heb gezien

Gelukkig wordt New York nog wel een beetje veilig gehouden door het FBI team dat er natuurlijk achter wil te komen wie verantwoordelijk voor alle misdaden is. Ook proberen ze verdere slachtoffers te voorkomen. Centraal daarin zijn Maggie Bell (Missy Peregrym, Rookie Blue) en Omar Adom ‘OA’ Zidan (Zeeko Zaki, Valor). Zij zijn het duo dat op straat het onderzoekswerk verricht. Daarin worden ze ondersteund door een heel team, wat in een hypermodern kantoor werkt. De leider in die ruimte is Jubal Valentine (Jeremy Sisto, Six Feet Under) en om een of andere reden is hij altijd aan het schreeuwen. Je raakt er wel aan gewend. Binnen die ruimte lopen altijd een hoop mensen rond, maar we zien toch vooral Kristen Chazal (Ebonée Noel) die in deze serie de tech-savvy persoon is en altijd precies de goede camera’s weet te vinden waar de misdaad op opgenomen is, of de appjes die iemand verwijderd had toch weer gewoon terug weet te halen.

Dan staat Dana Mosier (Sela Ward, CSI: New York)aan het hoofd van de FBI-afdeling. Zij blijkt de no-nonsense, maar eerlijke en rechtvaardige baas, die het beste met haar team voorheeft. Dit team redt dan week op week New York van de heftige misdaden.

En dat gaat altijd met een tempo zeg, jeetje. De serie weet voor mijn gevoel meer in veertig minuten te proppen dan elke andere serie die ik hiervoor heb gezien (en ik heb een hoop crime series gezien). Geen moment rust, dus. Is dat positief? Dat laat ik aan de kijker over. Ikzelf vind het meestal wel oké. Maar waar vergelijkbare series vaak scenes hebben van het doen van een autopsie of het analyseren van bewijs, is daar hier nooit sprake van. Alles is direct gedaan. Ik wou dat mijn computer zo snel werkte als die computers in de FBI-ruimte.



Over het algemeen vind ik dit wel een leuke procedurele politieserie. Ze houden zich gemiddeld genomen aan de regels, wat ik ook wel fijner vindt dan al die series waarin politieagenten alle regels in de wind gooien. Soms is het wel allemaal iets te vlug of te extreem (hoeveel bommen zijn er in New York?!) om het nog een beetje realistisch te houden. Het acteerwerk is prima; niet iedereen is even goed, maar niemand is dramatisch slecht. Verhalen zijn niet extreem origineel maar ook niet compleet uitgekauwd, zeker omdat er meer plottwists in een aflevering lijken te passen dan bij vergelijkbare series. Het enige wat me af en toe irriteert is dat ze besloten hebben om hetzelfde dramatische muziekje onder elke ook maar een beetje dramatische of spannende scène te plaatsen. Zo’n 'pam pam pammm'-muziekje. Kennelijk willen ze van dat muziekje hun handelsmerk maken. Het voelt in sommige scènes wat overdreven en daarnaast vraag ik me af of je niet af en toe wat afwisseling moet aanbrengen.

Maar goed, het mag de pret niet drukken. Al met al een vermakelijke, snelle serie. Een 7.0. Let wel, houd je niet van standaard politieseries, dan zou ik het sowieso maar overslaan.

PS. De trailer is zo ongeveer een spoiler van de hele eerste aflevering. Je bent gewaarschuwd!