Fellow Travelers - Seizoen 1

Fellow Travelers raakt waar het raken moet.

Soms komen er van die series voorbij die je wat minder goed loslaten als anderen. Vanwege hun originaliteit, vanwege de kwaliteit of soms vanwege de persoonlijke emotie die het verhaal weet los te maken bij de kijker. Er zijn er een paar voorbij gekomen de afgelopen jaren die zo'n emotie hebben weten te onttrekken bij mij als kijker. Fellow Travelers mag zich aan dat lijstje toevoegen.

“It’s not who we sleep with. It’s who we love.”

In Fellow Travelers volgen we twee mannen over een periode van ongeveer veertig jaar. Maar het meest prominent gedeelte van het verhaal speelt zich in het Washington DC van de jaren vijftig. Senator McCarthy is invloedrijk. Velen van ons zullen wel bekend zijn met de term 'McCarthyism', het schrikbewind van McCarthy waarbij iedereen die ook maar verdacht werd van een klein beetje communistische sympathie de overheid uit werd gejaagd (of zelfs werd geprocedeerd). Minder bekend is term 'Lavender Scare'. Een morele paniek die zich rond dezelfde tijd afspeelde. Ditmaal niet gericht op het verdrijven van communistische ambtenaren, maar homoseksuelen.



Hawk Fuller en Tim Laughlin, gespeeld door openlijk gay acteurs Matt Bomer (White Collar) en Jonathan Bailey (Bridgerton), ontmoeten elkaar in deze tijd. Beide worstelen met hun seksualiteit. De iets oudere Hawk doet er alles aan om het verborgen te houden, uit angst voor wat het met zijn carrière zal doen. Tim worstelt op zijn eigen manier; over wat het betekent voor zijn relatie met het geloof. De mannen vinden in elkaar echter de liefde. Deze is gepassioneerd, intens en erotisch. Maar bovenal achter gesloten deuren. En dat is waar ze elkaar kwijt raken.

Hawk en Tim zijn echter te veel in de knoop geraakt. Hun levens lijken zich niet meer te kunnen ontwikkelen van elkaar. Over de jaren heen blijven ze elkaar tegenkomen in bewuste en onbewuste ontmoetingen. En dat heeft effect op een ieder om hun heen, bovenal op Hawk's vrouw Lucy (Allison Williams, A Series of Unfortunate Events). Deze ontmoetingen spelen zich in afleveringen naast elkaar af. In de eerste aflevering in de jaren '50, aan het begin van de ontmoeting. En in de jaren '80, aan het einde, waar Hawk naar San Francisco afreist om Tim te bezoeken, die stervende is aan AIDS-complicaties.

Bovenstaande is wellicht een wat lange samenvatting, maar deze is voor mij essentieel omdat het zo goed de complexiteit omschrijft van de context waarin het verhaal zich afspeelt. Naast dat deze serie een liefdesverhaal is, is het boven alles een historisch verhaal. Een historisch verhaal over fictieve personages, dat zeker. Maar daarom niet minder waar. Deze verhalen zijn echt. Dit gaat over echte mensen die hun echte levens toentertijd (maar nog niet zo lang geleden) op deze manier moesten leiden. Dat is waarschijnlijk ook de emotie die raakt.

'There is a profound cruelty in denying the truth of one's being, even it is a means of survival' schrijft eens Variety-recensent over Fellow Travelers. Dat had ik niet beter kunnen verwoorden, en dat deze serie niet beter kunnen overbrengen. Met meesterlijk acteerwerk weten Bomer en Bailey deze personage neer te zetten en precies die emotie over te brengen. De machteloosheid en wanhoop van de situatie, en tegelijkertijd de intense passie en hoop. De momenten samen portretteren een prachtige naïeve bubbel waarin je als kijker ook even kunt verdwijnen.



Naast het meesterlijke acteerwerk is ook het script te prijzen. De dialogen zijn prachtig. De kostuums en make-up zijn erg goed, wat vooral af te lezen is aan de acteurs die echt bestaande personages spelen. De esthetiek van de set, van de gebruikte kleuren, is passend en elegant. Alles zit gewoon ontzettend goed in elkaar. Je kunt zien dat deze serie met passie en toewijding heeft gemaakt. Bovendien noemenswaardig is de manier waarop seks wordt geportretteerd in de serie, rauw en echt. Zonder censuur. Iets dat je niet veel ziet in mainstream Hollywood als het aankomt op queer verhalen.

Het is belangrijk dat verhalen als deze gemaakt blijven worden. Het is een stukje historie dat velen van ons niet kennen. En geschiedenis die men niet kent kan zo maar weer herhaald worden. Het is fantastisch om hoopvolle queer verhalen te hebben, zoals Heartstopper, of verhalen waarin queer zijn helemaal geen onderwerp van bespreking is, maar gewoon is. Maar het is net zo belangrijk om deze verhalen te hebben, en die van series als Pose, van It's a Sin. Dat is immers ook de waarheid. En niet alleen historische waarheid, maar veel queer personen de alledaagse waarheid. Ook nog vandaag de dag.

There is a profound cruelty in denying the truth of one's being, even it is a means of survival

Het is daarom niet niks dat een serie als Fellow Travellers (in al zijn onbeschaamde rauwheid) hoge ogen gooit bij het critici, het mainstream publiek én dat de serie ook nog eens wordt gedragen door twee openlijk gay, succesvolle A-list acteurs. Die zijn er immers niet veel.

Ook deze recensent is lovend (zoals jullie hebben kunnen lezen). Een 9.5 van mij.