Finding Carter - Seizoen 1

Om eerlijk te zijn had ik geen hoge verwachtingen van deze serie. Finding Carter wordt uitgezonden door MTV en die zender staat nu niet bepaald bekend om zijn goede dramaseries. Laat ik deze recensie dan ook beginnen met te schrijven dat de serie me positief verrast heeft. Zowel wat betreft verhaal als wat betreft de prestaties van de (jonge) acteurs. De makers weten me alle twaalf afleveringen te boeien en ik kijk uit naar het vervolg.

Finding Carter gaat over Carter Stevens (Kathryn Prescott, Reign) die er na een arrestatie achter komt dat haar moeder niet haar moeder is, maar dat ze als driejarige door deze vrouw is ontvoerd. Carter komt dan ook in huis bij haar echte ouders, de Wilsons, die uiteraard dolblij zijn haar terug te zien. Ze blijkt ook nog een tweelingzus en een broertje te hebben. Carters biologische moeder, Elizabeth (Cynthia Watros, Lost), blijkt een politieagente te zijn die op jacht gaat naar de ontvoerdster. Carters biologische vader, David (Alexis Denisof, Angel), blijkt een schrijver die bekend is om zijn boek over de ontvoering.

Carter zelf heeft uiteraard moeite met de overgang naar een nieuwe familie, een nieuwe stad met een andere school, en het gemis van haar in haar ogen echte moeder, Lory (Milena Govich, Law & Order). Al snel maakt Carter vrienden, inclusief de lokale bad boy, terwijl ze ondertussen op zoek gaat naar Lory. Een van Carters vrienden van haar oude leven, Max (Alex Saxon, The Fosters), verhuist naar dezelfde stad omdat het goed klikt met de rest van de familie en omdat hij dicht bij Carter wil zijn.

De verhaallijnen in het begin, het zoeken naar contact met Lory en het wennen aan de nieuwe situatie, zijn interessant en houden mijn aandacht vast. In het midden van het eerste seizoen komen toch helaas ook wat clichés langs. Zo is zus Taylor (Anna Jacoby-Heron, dit is haar eerste rol) een rustig en netjes meisje voordat Carter komt maar gaat vervolgens compleet los met seks, drugs en rock en roll. Ook het feit dat Carter het aanlegt met een bad boy is teveel het standaard verhaal.

Maar dan, zo ongeveer de laatste drie afleveringen, loopt alles uit de hand. En dan wordt het echt verslavend. Vele leugens komen boven tafel en niets is wat het vanaf aflevering één leek. Het eens zo perfecte gezinsleven van de Wilsons wordt compleet op zijn kop gezet en ik kan niet wachten op de uitkomst van de cliffhanger. Geheel onverwacht ben ik blij met deze nieuwkomer in het familiedrama assortiment.

Je merkt eigenlijk maar aan één ding dat Finding Carter een serie van MTV is en dat is dat bij elk liedje dat op de achtergrond voorbij komt, in beeld komt hoe het heet en van welke artiest het is. Dus je kunt zonder shazam voor de tv zitten. Zoals collega Mandy Gelling in haar column schreef kan goede muziek veel doen voor een serie. Het is duidelijk dat MTV daar aandacht aan heeft besteed en hoewel natuurlijk met tieners als doelgroep, kan ik de muziekkeuzes als dertiger ook waarderen. Kortom, een fijne serie voor tijdens de feestdagen voor als je je eigen familie beu bent.