Flikken Rotterdam - Seizoen 3

'Als Flikken Rotterdam met het komende derde seizoen dezelfde stap voorwaarts kan zetten als tussen seizoen een en twee dan hebben ze in Nederland opnieuw een blijvertje dat nog enkele jaren kan meegaan.'

De opgebouwde spanning, de onderlinge relaties in het team en de verhaallijn zijn tot volle wasdom gekomen en doen verlangen naar meer.

Zo eindigde ik dik een jaar geleden mijn bevindingen over het tweede seizoen van Flikken Rotterdam. Ondertussen heb ik seizoen drie verteerd en hebben de makers zich echt wel overtroffen en de kloof naar het zusje uit Maastricht overbrugd. In dit derde seizoen van Flikken Rotterdam gebeurt er heel wat dat naar het eind van het seizoen een oplossing vraagt. De kracht in het verhaal is vooral de ultieme uitkomst die sommigen misschien al kunnen vermoeden als ze rond aflevering acht zijn, maar die uiteindelijk toch nog verrassend overkomt.

Tussendoor krijgt de kijker heel wat op zijn boterham. Bij aanvang van het seizoen worden we geconfronteerd met een vermoorde officier van justitie, een nieuwe agente, een lid van het team dat neergeschoten wordt, een agent die een scheve schaats rijdt, een jongerenbende, een infiltrant, een projectontwikkelaar en een sinistere en sadistische moordenaar. Wat al die zaken met elkaar te maken hebben, vormt de rode draad in dit derde seizoen. Het team krijgt tussendoor nog wel een aantal andere zaken op te lossen maar in tegenstelling tot de vorige twee seizoenen staan die eerder ten dienste van het algemene plot dan als losse franjes.



De conclusie is dan ook dat het derde seizoen van Flikken Rotterdam ontbolsterd is tot een fraaie Nederlandse politiereeks die thuishoort in het rijtje van Smeris, Moordvrouw en Flikken Maastricht. De opgebouwde spanning, de onderlinge relaties in het team en de verhaallijn zijn tot volle wasdom gekomen en doen verlangen naar meer.