Game of Thrones - Seizoen 1
Game of Thrones is een serie gebaseerd op de fantasyboeken ''Een Lied van IJs en Vuur'' van George R. R. Martin.
Zoals het een goed fantasyverhaal betaamt, krijgen we te maken met koninkrijken, eer, trouw, macht, complotten, bloedige gevechten, heksen en draken(eieren). Het goed tegen het kwaad. Dit alles in een middeleeuwse omgeving op het continent Westeros, waar Robert Baratheon koning is, waar men zich verplaatst te paard en er gevochten wordt met het zwaard.
Wanneer Robert dood gaat, ontstaat er een bloedige machtsstrijd om de troon waarbij niet alleen adellijke families van de zeven koninkrijken uit Westeros zijn betrokken. In het zuiden in Pentos, aan de overkant van de smalle zee-engte, wordt ook een complot beraamd. Alsof het niet erg genoeg is, is er achter de Muur die de noordelijke landen beschermen moet, een oud kwaad opgestaan. Ik heb de serie met veel plezier gevolgd. Niet alleen is het verhaal erg boeiend (kon niet wachten op de volgende aflevering), maar het is ook een lust voor het oog: Men heeft veel aandacht besteed aan de decors en kostuums: prachtige gewaden, stoere harnassen.
Ook de karakters boeien: Zo is er de wrede egocentrische kwal, Joffrey Baratheon en erger je je aan de eigenwijsheid van de dochter van Ned Stark als ze niet ziet wat een griezel Joffrey is. Maar tegelijkertijd is haar pubergedrag erg herkenbaar als ze met haar hofdame Septa praat. Het gekonkel van de raadsheren, ieder met zijn eigen motieven en daarnaast de eer van Eddard Stark die zóver gaat dat hij vanwege die eer beslissingen moet nemen waarbij je wilt roepen: ”Neenee!! Niet doen!”
Voor de omgeving heeft men mooie plekjes en interessante vergezichten opgenomen: In Pentos waan je je in het oude Griekenland, warm en mediterraan. De IJsmuur is erg indrukwekkend: Je vraagt je af of die mannen wel goed genoeg gekleed zijn tegen de kou die je haast zelf voelt. En dan het “Arendsnest”: als je hoogtevrees hebt, krijg je kriebels in je buik. Mooi in beeld gebracht, deze burcht op grote hoogte.
De cast bestaat uit veel bekende gezichten: Het zijn niet de eerste de besten die men heeft gekozen voor deze seri, en dat zie je terug in de afleveringen. Goed gespeeld, waarbij de karakters goed tot hun recht komen en blijven boeien.
De Dothraki vond ik wel wat gekunsteld aandoen: deze nomadenstam bestaat zo te zien uit verschillende rassen, wat me niet lijkt passen bij zo’n barbaarse gemeenschap die er blijkbaar zulke strenge leefregels op na houdt. Zij worden uitgebeeld als een soort indianen die we uit de oude westerns kennen.
Van Danaerys van Huis Targaryen horen we beslist méér in het volgende seizoen, evenals van de Lannisters, de Starks, het Kwaad achter de Muur. Een aanrader voor iedereen die van fantasy houdt, en van spanning, avontuur, actie en romantiek.
Zoals het een goed fantasyverhaal betaamt, krijgen we te maken met koninkrijken, eer, trouw, macht, complotten, bloedige gevechten, heksen en draken(eieren). Het goed tegen het kwaad. Dit alles in een middeleeuwse omgeving op het continent Westeros, waar Robert Baratheon koning is, waar men zich verplaatst te paard en er gevochten wordt met het zwaard.
Wanneer Robert dood gaat, ontstaat er een bloedige machtsstrijd om de troon waarbij niet alleen adellijke families van de zeven koninkrijken uit Westeros zijn betrokken. In het zuiden in Pentos, aan de overkant van de smalle zee-engte, wordt ook een complot beraamd. Alsof het niet erg genoeg is, is er achter de Muur die de noordelijke landen beschermen moet, een oud kwaad opgestaan. Ik heb de serie met veel plezier gevolgd. Niet alleen is het verhaal erg boeiend (kon niet wachten op de volgende aflevering), maar het is ook een lust voor het oog: Men heeft veel aandacht besteed aan de decors en kostuums: prachtige gewaden, stoere harnassen.
Ook de karakters boeien: Zo is er de wrede egocentrische kwal, Joffrey Baratheon en erger je je aan de eigenwijsheid van de dochter van Ned Stark als ze niet ziet wat een griezel Joffrey is. Maar tegelijkertijd is haar pubergedrag erg herkenbaar als ze met haar hofdame Septa praat. Het gekonkel van de raadsheren, ieder met zijn eigen motieven en daarnaast de eer van Eddard Stark die zóver gaat dat hij vanwege die eer beslissingen moet nemen waarbij je wilt roepen: ”Neenee!! Niet doen!”
Voor de omgeving heeft men mooie plekjes en interessante vergezichten opgenomen: In Pentos waan je je in het oude Griekenland, warm en mediterraan. De IJsmuur is erg indrukwekkend: Je vraagt je af of die mannen wel goed genoeg gekleed zijn tegen de kou die je haast zelf voelt. En dan het “Arendsnest”: als je hoogtevrees hebt, krijg je kriebels in je buik. Mooi in beeld gebracht, deze burcht op grote hoogte.
De cast bestaat uit veel bekende gezichten: Het zijn niet de eerste de besten die men heeft gekozen voor deze seri, en dat zie je terug in de afleveringen. Goed gespeeld, waarbij de karakters goed tot hun recht komen en blijven boeien.
De Dothraki vond ik wel wat gekunsteld aandoen: deze nomadenstam bestaat zo te zien uit verschillende rassen, wat me niet lijkt passen bij zo’n barbaarse gemeenschap die er blijkbaar zulke strenge leefregels op na houdt. Zij worden uitgebeeld als een soort indianen die we uit de oude westerns kennen.
Van Danaerys van Huis Targaryen horen we beslist méér in het volgende seizoen, evenals van de Lannisters, de Starks, het Kwaad achter de Muur. Een aanrader voor iedereen die van fantasy houdt, en van spanning, avontuur, actie en romantiek.
