Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
Below the Surface - Seizoen 2
In het tweede seizoen van Below the Surface heeft Philip Nørgaard (Johannes Lassen) even afstand genomen van zijn werk als teamleider bij de anti terrorisme eenheid van de politie van Kopenhagen. Zijn (nieuwe) vriendin, Beate (Helle Fagralid 1864), denkt zelfs dat hij de dienst helemaal vaarwel heeft gezegd, maar Philip lijkt toch nog een voorzichtige slag om de arm te houden. Kiezen tussen twee geliefden, want dat is het feitelijk, blijkt lastig. Bovendien waarschuwt zijn vader haar al tijdens hun eerste kennismaking: Philip is een krijger; bloeit op in het vuur, niet in de as. Ze is dus gewaarschuwd.
Dat Philip inderdaad een krijger is, blijkt wanneer een onbekende jongedame hem benadert met de vraag of hij de videoboodschap gezien heeft die zij hem gestuurd heeft. Terwijl hij zijn email-bestanden doorzoekt, wordt zij door onbekende mannen ontvoerd. Zonder aarzelen zet hij de achtervolging in, maar op de fiets is hij kansloos tegen een snelle Audi A4. De vrouw verdwijnt dan ook spoorloos. Dat wil zeggen: aanvankelijk, want bij toeval achterhaalt hij de naam van een van de mannen én diens telefoonnummer en dat leidt uiteindelijk tot een wilde achtervolging die eindigt op de ferry naar Zweden.
Intussen is duidelijk geworden dat de vrouw in kwestie Juni Al-Baqee (Jasmin Mahmoud) is, een studente politicologie die in Syrië tegen IS gevochten heeft en als vergelding een premie op haar hoofd gekregen heeft. Ze is echter niet alleen voor aanhangers van IS een aantrekkelijk doelwit; ook de militaire geheime dienst heeft haar op de korrel. June is namelijk in het bezit van belastend beeldmateriaal: over de aanwezigheid van Deense militairen in een gebied waar officieel geen Denen actief zijn én over Russische oorlogsmisdaden. Daarom is zij ook doelwit van de Russische geheime dienst. Met andere woorden: June vormt een risicofactor in de breedste zin van het woord.
Het grootste deel van het verhaal speelt aan boord van de ferry en het gaat er daar bijzonder heet aan toe. De gijzelaars is er alles aan gelegen om June te pakken te krijgen en daarbij kijken ze niet op een slachtoffer meer of minder. Vooral hun leider, Yusuf (Ola Rapace, Hassel), laat zich regelmatig van zijn wreedste kant zien. Hij martelt en doodt met maar één doel: Junes telefoon. Daarop staan namelijk beelden waarvoor zijn contactpersoon, ene ‘A’, veel geld wil betalen.
Ook Philip krijgt het zwaar te verduren. Hij mag dan een getraind commando zijn; in zijn eentje kan hij niets tegen de drie gijzelaars beginnen. Tenminste, zo gaat het lange tijd. Maar ook hier geldt: als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Philip weet gebruik te maken van de zwakste schakel in het gijzelaarsgezelschap en dan neemt de strijd een andere wending.
Het verhaal van het tweede seizoen van Below the Surface speelt zich, net als dat van het eerste seizoen, in een beperkte ruimte af. Dat brengt risico’s met zich mee, maar deze keer zijn de scenarioschrijvers erin geslaagd voldoende vaart in de gebeurtenissen te houden. Wat heet, seizoen twee is eerder een rollercoaster dan een doorsnee thriller. De gebeurtenissen tuimelen over elkaar heen en als kijker krijg je nauwelijks de tijd om even van alle emoties te bekomen. Emoties die veroorzaakt worden door ontwikkelingen op het schip, maar ook door die op het land. Want de gijzelaars zetten ook daar hun trawanten in voor dat ene haast heilige doel: Junes telefoon.
De laatste tijd klinkt er steeds meer kritiek op de enorme productie van de Scandinavische crime-industrie. Veel series van wisselende kwaliteit: dat is wat je regelmatig leest. Het tweede seizoen van Below the Surface onttrekt zich echter met gemak aan de gevolgen van die overproductie. Door een sterk verhaal bijvoorbeeld. Geen poespas, maar recht-toe-recht-aan verteld en ook nog eens goed geacteerd. Hooguit zou je de manier waarop de relatie tussen Philip en Beate wordt vormgegeven, wat al te romantisch kunnen noemen (suikerzoet?). Maar van mij mag er gerust een derde seizoen worden voorbereid.
Volg GidseltagningenDat Philip inderdaad een krijger is, blijkt wanneer een onbekende jongedame hem benadert met de vraag of hij de videoboodschap gezien heeft die zij hem gestuurd heeft. Terwijl hij zijn email-bestanden doorzoekt, wordt zij door onbekende mannen ontvoerd. Zonder aarzelen zet hij de achtervolging in, maar op de fiets is hij kansloos tegen een snelle Audi A4. De vrouw verdwijnt dan ook spoorloos. Dat wil zeggen: aanvankelijk, want bij toeval achterhaalt hij de naam van een van de mannen én diens telefoonnummer en dat leidt uiteindelijk tot een wilde achtervolging die eindigt op de ferry naar Zweden.
Intussen is duidelijk geworden dat de vrouw in kwestie Juni Al-Baqee (Jasmin Mahmoud) is, een studente politicologie die in Syrië tegen IS gevochten heeft en als vergelding een premie op haar hoofd gekregen heeft. Ze is echter niet alleen voor aanhangers van IS een aantrekkelijk doelwit; ook de militaire geheime dienst heeft haar op de korrel. June is namelijk in het bezit van belastend beeldmateriaal: over de aanwezigheid van Deense militairen in een gebied waar officieel geen Denen actief zijn én over Russische oorlogsmisdaden. Daarom is zij ook doelwit van de Russische geheime dienst. Met andere woorden: June vormt een risicofactor in de breedste zin van het woord.
Het grootste deel van het verhaal speelt aan boord van de ferry en het gaat er daar bijzonder heet aan toe. De gijzelaars is er alles aan gelegen om June te pakken te krijgen en daarbij kijken ze niet op een slachtoffer meer of minder. Vooral hun leider, Yusuf (Ola Rapace, Hassel), laat zich regelmatig van zijn wreedste kant zien. Hij martelt en doodt met maar één doel: Junes telefoon. Daarop staan namelijk beelden waarvoor zijn contactpersoon, ene ‘A’, veel geld wil betalen.
Ook Philip krijgt het zwaar te verduren. Hij mag dan een getraind commando zijn; in zijn eentje kan hij niets tegen de drie gijzelaars beginnen. Tenminste, zo gaat het lange tijd. Maar ook hier geldt: als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Philip weet gebruik te maken van de zwakste schakel in het gijzelaarsgezelschap en dan neemt de strijd een andere wending.
Het verhaal van het tweede seizoen van Below the Surface speelt zich, net als dat van het eerste seizoen, in een beperkte ruimte af. Dat brengt risico’s met zich mee, maar deze keer zijn de scenarioschrijvers erin geslaagd voldoende vaart in de gebeurtenissen te houden. Wat heet, seizoen twee is eerder een rollercoaster dan een doorsnee thriller. De gebeurtenissen tuimelen over elkaar heen en als kijker krijg je nauwelijks de tijd om even van alle emoties te bekomen. Emoties die veroorzaakt worden door ontwikkelingen op het schip, maar ook door die op het land. Want de gijzelaars zetten ook daar hun trawanten in voor dat ene haast heilige doel: Junes telefoon.
De laatste tijd klinkt er steeds meer kritiek op de enorme productie van de Scandinavische crime-industrie. Veel series van wisselende kwaliteit: dat is wat je regelmatig leest. Het tweede seizoen van Below the Surface onttrekt zich echter met gemak aan de gevolgen van die overproductie. Door een sterk verhaal bijvoorbeeld. Geen poespas, maar recht-toe-recht-aan verteld en ook nog eens goed geacteerd. Hooguit zou je de manier waarop de relatie tussen Philip en Beate wordt vormgegeven, wat al te romantisch kunnen noemen (suikerzoet?). Maar van mij mag er gerust een derde seizoen worden voorbereid.
Reacties (0)