Girls - Seizoen 2

Voordat Girls begon zei de toen 24-jarige bedenker, Lena Dunham, dat ze een stem aan een generatie wilde geven. In het opvolgende jaar werd ze vaak bekritiseerd. Haar borsten waren vaker te zien dan menig ander personage, die generatie was wel erg specifiek gericht op rijke, blanke meisjes en de meeste karakters waren vreemd tot op het ongezonde na. Maar met een paar Golden Globes op zak voelde Dunham zich niet erg geroepen om de kritieken in te willigen. Sterker nog, het tweede seizoen bouwt op alles wat de serie juist zo controversieel en aangrijpend maakt. Meer borsten, meer ongemakkelijke situaties en maar één zwart personage voor de goede orde. En toch, Girls, zo demografisch bevooroordeeld als het klinkt, is, op haar eigen gestoorde manier, de stem van een generatie.

Het tweede seizoen begint met Hannah (Dunham zelf) die seks heeft met een zwarte Republikein (Community’s Donald Glover). Ze lijkt haar ex-vriendje Adam (een veelbesproken Adam Driver) vergeten te zijn. Adam daarentegen beseft nu pas hoe belangrijk Hannah voor hem was. Hannah’s beste vriendin Marnie (Allison Williams) wordt ontslagen van haar werk en dus moet de gestructureerde, bevoorrechte Marnie bedenken wat ze met haar leven gaat doen. De vrijgevochten Jessa (Jemima Kirk) geniet van het leven als getrouwde vrouw omdat, zoals ze het zelf zegt, ‘de jacht voorbij is’. De snel pratende, naïeve Shoshanna (een schattige Zosia Mamet) is in een relatie met Ray (Alex Karpovsky) maar kan er nog niet helemaal mee om gaan. De vier meiden, en in zekere zin ook hun jongens, zijn op een herkenbaar punt in hun leven. Ze zijn jong, ze zijn knap, leven in de stad waar alles kan en hebben alsnog geen idee wat ze met deze mogelijkheden moeten. Het is de waarheid van een nieuwe, verloren generatie van afgestudeerden die banen proberen te vinden in een zwakke economie. Ze hebben meer dan hun ouders ooit hadden, maar zelfs dat is misschien niet genoeg. Want zodra je geen zorgen hebt over geld, huur of eten, maak je je zorgen over je hobby’s, je dromen en je eigen verwachtingen. Het is misschien ondankbaar en onverschillig naar echte problemen die men dagelijks tegen komt, maar het is waar Hannah, en veel van haar gelijken, mee zitten. In de eerste aflevering van de serie sluiten Hannah’s ouders de geldkraan af maar blijven alsnog de Hannah's steunpilaren. Of ze dit nu erkent of niet. Ze hebben haar een heel leven lang gesteund en nu heeft ze geen idee hoe ze op eigen benen moet staan.

Het seizoen vertelt het verhaal van deze personages terwijl ze een weg proberen te vinden en leren van unieke ervaringen. Marnie doet het met een artiest die ze bewondert en romantiseert de relatie zoveel dat ze de realiteit er van ontkent. Shosanna, die zichzelf pas net seksueel ontwikkeld heeft, kijkt nu pas rond en vraagt zichzelf af of het leven niet beter is zonder een ouder vriendje die zichzelf een loser noemt. Jessa, zo onvoorspelbaar en willekeurig als ze is, beseft zich dankzij haar man en haar vader, dat ze niet zo is als de meeste mensen. De beste ontwikkelingen zijn weggelegd voor Hannah zelf. Haar relatie met de zwarte Republikein duurt niet lang en haar nieuwe huisgenoot is ook niet alles wat ze verwacht had. Ze vindt een baantje en weet niet van Adam af te komen. Door alle oplopende stress wordt ze bezocht door een oude bekende, wat tot een gedurfde verhaallijn met een hoofdpersoon leidt.

Er zitten enkele bijzondere afleveringen in het korte seizoen. Ze staan prima op zichzelf en laten zien hoe verschillende thema’s met verschillende personages prima kunnen werken in een serie als er creatieve risico’s genomen worden. Hannah is in de hele aflevering ‘One Man’s Trash’ alleen met Patrick Wilson, wat voelt als een korte film, en komt er achter wat ze eigenlijk wil in het leven. De aflevering ‘Boys’ richt zich op Adam en Ray op een missie en bewijst dat de jongens even belangrijk zijn voor de serie als de meiden. De aflevering ‘Video Games’ neemt Hannah en Jessa mee naar het platteland waar Jessa’s vader woont en laat zien hoe Jessa zo’n excentrieke persoonlijkheid is geworden. Adam keert met zijn nieuwe vriendin (Shiri Appleby) terug naar seksuele dominantie, zoals we hem eerst leerden kennen. Marnie wordt met de aflevering verschrikkelijker, maar daarmee ook vermakelijker. Als ze moet toekijken hoe haar ex, Charlie (Christopher Abbott), successen boek in haar afwezigheid zingt ze een eigen interpretatie van Kanye West’s ‘Stronger’. Als het einde van het seizoen nadert en Hannah een scène deelt met een wattenstaafje, is het duidelijk dat dit geen normale serie is. Deze personages zijn ongelooflijk gecompliceerd, zelfs voor HBO. Ze zijn veelzijdig, egocentrisch en toch innemend. Ze wandelen door de wereld zonder een kaart. Zien hoe zij worstelen, fouten maken en iedereen de schuld geven behalve zichzelf en toch liefde zoeken, is verrassend en intrigerend.

Judd Appatow en HBO hebben de juiste beslissing gemaakt toen ze Dunham een eigen serie gaven. In de ervaren handen van Jenni Konner is Dunham een fantastische schrijfster, regisseuse en actrice. Het tweede seizoen van Girls zal je van streek maken, in een positieve of een negatieve manier. Het is frustrerend, het is hip, het kan zelfs moeilijk te doorgronden zijn aangezien de personages inconsistent zijn. Tegelijkertijd is het prachtig gefilmd, rauw geacteerd en oprecht. Het is geschreven met meer respect voor verhaalstructuur en ontwikkelingen dan de meeste karakter-gecentreerde series. Hoewel weinig meiden (en jongens) zo gemakkelijk hun kleren uit trekken voor de camera als Lena Dunham, is wat ze zegt over haar generatie uniek, voorheen ongehoord en, vooral, absoluut waar.