Het is zover! Vanaf maandag kan er gestemd worden in de verkiezing van de beste series van 2015. Maar we beginnen nu alvast met de voorpret! Houd MijnSerie goed in de gaten, want de komende dagen verschijnt er voor iedere categorie in de verkiezing een column. Daarin wordt de categorie besproken en mag je stiekem alvast spieken welke series een kans maken. Column per column werken we toe naar de allerbelangrijkste categorie: de beste serie van 2015. De schrijvers van MijnSerie helpen je een handje om je keuze te maken, door een pleidooi voor hun favoriet te houden.

Dit jaar mag je je stem in maar liefst twaalf categorieën uitbrengen:

De Beste Serie van 2015
De Beste Komedieserie van 2015
De Beste Nieuwe Serie van 2015
De Beste Nederlandse Serie van 2015
De Beste Mini-serie van 2015
De Beste Misdaadserie van 2015
De Beste Sci-fi van 2015
De Beste Superheldenserie van 2015
De Beste Serie van 2015 om te Binge-watchen
De Serie die in 2015 geëindigd is en die we het meest gaan missen
De Beste Animatieserie van 2015
De Meest Teleurstellende Serie van 2015

Maar als je een bepaalde categorie over wil slaan dan kan dat natuurlijk ook. Je kunt zelfs later nog eens terugkeren om alsnog te stemmen.

Hoe komt zo’n verkiezing eigenlijk tot stand? Door heel, héél erg veel series te analyseren natuurlijk. In totaal hebben we meer dan 300 series aflevering per aflevering gewaardeerd. Daarbij hebben we gekeken naar hoe de serie internationaal gezien gewaardeerd wordt door kijkers, maar ook wat de critici er van vinden, en nog het allerbelangrijkste: wat jullie er van vinden. Daar hebben we dan een zeer ingenieuze formule voor gemaakt (als bedenker van deze formule vind ik dat tenminste) en kwam er zonder pijn of moeite een eenduidige top 10, -8, of -6 uitrollen… Nou ja, het was eigenlijk allemaal iets lastiger dan dat. Hoewel er altijd wel een zeer duidelijke absolute top was, bungelde er wel heel wat onder dat qua cijfers ontzettend dicht bij elkaar lag. Dan moesten zaken als award-nominaties en populariteit de doorslag geven. Al met al was het hele proces een achtbaan van emoties: bij vlagen pijnlijker dan het kijken naar Making a Murderer, lachwekkender dan Ash vs Evil Dead, ingewikkelder dan Game of Thrones, maar toch uiteindelijk een stuk leuker dan het tweede seizoen van True Detective.