"It's Showtime everybody. Showtime"

Haven

Soms kan een serie te lang doorgaan, en soms kun je er geen genoeg van krijgen. Haven behoord bij de eerste categorie. Te lang en te veel afleveringen vooral het laatste vijfde seizoen, 26 afleveringen met veel overbodige afleveringen. Ze hadden het bij drie uiterlijk vier seizoen moeten laten.

Maar goed dat hebben ze dus niet gedaan en soms kun je dan gewoon niet stoppen met een serie omdat je perse wilt weten hoe het afloopt, en wat ook meehelpt zijn de leuke beelden en de acteurs die hun werk prima hebben gedaan. Zelfs toen er van alles werd bijgesleept.

Nee, Haven is niet slecht, het is een gemiddelde adaptatie van het boek van Stephen King, maar ik had het liever compacter gezien. Maar ach je kunt niet alles hebben en zeker niet in serieland. Daar gaat het van zeer goede series naar absurd slechte en weer terug. Als serieliefhebber heb je af en toe geen achtbaan nodig, gewoon series kijken doet het vaak net zo goed.

De opwinding van een goede serie komt bij Haven bijna niet voor, maar ook de ergernis van een slechte is niet aanwezig. Haven is een gemiddelde serie die ook gemiddeld scoort. En het is in ieder geval beter dan die andere Stephen King adaptatie Under the Dome.

Een bezoekje aan Haven zal de Stephen King liefhebber een beetje teleurstellen, maar de sciencefiction/fantasy liefhebber komt gemiddeld aan zijn trekken. En dat is gezien de meeste gemiddelde series zeker niet slecht. Laten we zeggen dat Haven een gemiddeld stadje is die verkeerd in een gemiddelde staat van spanning.

Dit was de radiocolumn, wat Peter en ik nog meer hebben besproken tijdens Ochtend Oostrom hoor je hieronder.



Wil je graag alle muziek beluisteren die wij hebben en gaan draaien in Showtime? Klik hier voor de lijst die Peter elke week zal aanvullen.

Showtime heeft nu ook een eigen Facebook pagina; kijk op de pagina Showtime! Voor èn door TV serie fans

De plaat van de week is Blondie – Heart of Glass – The Handmaid’s Tale

Tot volgende week en met vriendelijke radiogroet

Mandy


Peter en Mandy

©Nimuë Gelling