Als ik denk aan series die zich in de toekomst afspelen denk ik vooral aan de Star Trek franchise. Die franchise kent zijn oorsprong in 1966, een heel goed jaar al zeg ik het zelf. De serie liep voor slechts drie seizoenen, maar heeft een enorme impact gehad. Zo groot dat er zelfs in 2017 weer een spin-off is gemaakt door CBS All Access; Star Trek: Discovery. En alle series, inclusief de films, zijn te zien op Netflix. Ik denk niet, naast Doctor Who, dat veel series kunnen zeggen dat ze in de jaren 60, Doctor Who (1963), van de vorige eeuw van start zijn gegaan en in 2018, wellicht in een ander jasje, nog te zien zijn.
Maar zijn series die zich in het heden afspelen veel slechter of beter? Ik denk zelf van niet, maar door hun tijd en plaats is het lastiger om een serie enorm lang in de lucht te houden. Uiteraard kan Homeland wellicht over tien jaar terugkeren, maar dan zal het verhaal zich weer in het heden gaan afspelen. En zitten we te wachten op een tweede 24? Tuurlijk kunnen series als Line of Duty heel lang doorgaan, maar is dat leuk? Of anders gezegd is dat gewenst? Met de toekomst kun je veel meer richtingen op. Maar het blijft vreemd dat series als Doctor Who kennelijk geen tijdsaanduiding nodig hebben om zo lang op de buis te kunnen blijven.
Want series die zich afspelen in het verleden, historische series, zelfs series die op waarheid zijn berust, hebben maar een beperkte houdbaarheid. Neem Band of Brothers, volgens velen de beste serie ooit gemaakt, die speelt zich in de Tweede Wereldoorlog af en daar kwam uiteindelijk een einde aan. Kun je dan vele seizoenen maken van Poldark en wellicht over tien jaar terugkeren naar Cornwall? Misschien om te zien hoe het met iedereen vergaat voor een seizoen of twee. Maar je moet er toch niet aan denken om elke tien jaar terug te keren om te zien hoe het met zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen vergaat? Hoe goed of leuk een dergelijke serie ook is.
Of neem Peaky Blinders, een serie die uiteindelijk ook aan zijn eind zal komen. Jammer, maar zo hoort het wel te gaan in serieland. Al lijken de makers en producenten dat af en toe te vergeten. Want weer wordt er gesproken over een spin-off van 24. Zelfs Veronica Mars halen ze opnieuw van stal. Niet erg hoor ik je denken, klopt, maar zou het geloofwaardig zijn als we over tien jaar terugkeren in het universum van Jane the Virgin om te ontdekken dat ze nog steeds maagd is? Of zal Sheldon over twintig jaar nog steeds op ‘his spot’ zitten in The Big Bang Theory en kom je als kijker tot de ontdekking dat hij als zestigjarige man nog steeds Comic Books leest, alleen leest hij ze dit keer voor aan zijn kleinkinderen?
Het gaat erom dat een serie, hoe lang deze ook duurt, geloofwaardig blijft. En sommige series zouden hun geloofwaardigheid verliezen als ze te lang doorgaan of weer opnieuw terugkeren. Ik denk dat de bedenker van Friends; David Crane het heeft gesnapt, hij zei: “Niemand zit te wachten om een stel vrienden te zien die in de vijftig en/of zestig zijn. Die nog steeds koffie drinken in Central Perk en nog steeds wonen in dezelfde vrijgezellenflatjes naast elkaar. Dat zou volstrekt ongeloofwaardig zijn. Het zou dan net lijken of hun leven niet is verder gegaan terwijl het leven van de kijker niet stil heeft gestaan.” Vandaar dus ook geen revival van Friends, gelukkig maar.
Dus verleden, heden of toekomst, voor elk genre is wat te zeggen. Maar hoe het ook is, het komt er altijd weer op neer, hoeveel kijkers {lees geld} levert een serie op en hoeveel kijkers zou een remake of revival opleveren. En ik denk dat die gedachten ten koste gaan van de geloofwaardigheid. We lopen dus de kans dat we over vijftien jaar nogmaals naar Downton Abbey gaan. Of over twintig jaar bezoeken we weer Jane the Virgin. Of over een jaar of vijf zijn we toe aan de zesde spin-off van 24, uiteraard weer zonder Jack Bauer. En het is dus helemaal niet erg als we over tien jaar een nieuwe Doctor Who of Star Trek mogen begroeten. Ach, we weten het niet, en daardoor blijft het uiteindelijk toekomstmuziek?
Met vriendelijk hedendaagse groet
Mandy