Hell On Wheels - Seizoen 5

Het is toch wat. Je maakt een leuke western, maar wordt constant vergeleken met die andere indrukwekkende TV serie, Deadwood. Helaas verlies je die strijd altijd. Een van de problemen is de wisselvalligheid in afleveringen. Zo is de ene aflevering schitterend en daarna wordt weer een middelmatige aflevering afgeleverd. In seizoen 5 zijn de beste afleveringen die waar de strijd tussen de Zweed (Christopher Heyerdahl, Van Helsing) en Cullen Bohannon (Anson Mount, Conviction) tot een definitief einde komt. Althans, net voor de apotheose, want om tot het einde te komen duurt het toch net weer iets te lang. Het uiteindelijke einde is wel weer indrukwekkend gefilmd. Het zag er nog nooit zo echt uit (wat zullen we maar niet vertellen in verband met de spoilers). Alleen jammer dat dit moet gebeuren in een seizoen deel 1 en een veel later uitgezonden deel 2. De terugblik van de Zweed naar zijn verleden levert overigens ook nog sterk drama op.



Een ander hoogtepunt is de aflevering waarin Thomas Durant (Colm Meany, Star Trek: Deep Space Nine) zich laat ontvoeren om zijn geldnood te ledigen. Aan de andere kant staat het teleurstellende einde van de strijd tussen Chang (Byron Mann, Arrow) en Bohannon. Het geslepen karakter van Chang had een beter plot verdiend. Zijn rol was eerder onderhuids en spannend, maar zijn einde is atypisch voor zijn karakter. Jammer, daar had veel meer

Een western die aan alle eisen voldoet die het genre zo bekend en groot gemaakt hebben.

ingezeten. Zeker omdat Bohannon hier ineens wel weer wraakgevoelig blijkt zoals in seizoen 1, terwijl hij bij de Zweed ineens een rechtvaardigheidsgevoel kent die zijn weerga niet kent. Niet helemaal logisch.

Ook het liefdesleven van Bohannon geeft (weer) turbulentie. Hij vindt eindelijk in het kielzog van de Zweed zijn vrouw Naomi en kind terug. Helaas blijkt de situatie dusdanig veranderd dat Cullen uiteindelijk eieren voor zijn geld kiest. Gelukkig is zijn liefdesverdriet snel vergeten als hij weer in de armen kan vallen van Fong (Angela Zou). Het zal wel bij de stoere man horen.



Hell On Wheels is 'done'. Dit was het laatste seizoen. Terugkijkend heeft het enkele mooie momenten opgeleverd. Daartussen zat helaas ook regelmatig de nodige opvulling. Ook dit laatste seizoen zit er vol mee. Toch valt het nergens door de ondergrens en als liefhebber van westerns is deze serie de moeite waard. Het grote probleem ten opzichte van de grote en betere concurrent is dat Hell On Wheels de klassieke westernstijl heeft gekozen. In die zin dat Cullen Bohannon de grote held is (geworden) en dat na verloop van tijd zelfs zijn slechte eigenschappen bijna verdwenen zijn. Daarmee is Cullen iets teveel de klassieke held geworden. De uitkomst is daarom voorspelbaar. Dat is eigenlijk ook het grote verschil met Deadwood. Daarin was de lijn tussen goed en kwaad veel minder duidelijk. Toch is Hell On Wheels vijf seizoenen lang prima vermaak geweest. Een western die aan alle eisen voldoet die het genre zo bekend en groot gemaakt hebben.