His Dark Materials - Seizoen 2

Ergens in een hoekje van mijn geheugen zweefde de boekenserie His Dark Materials. Maar mijn enthousiasme voor de werken van Philip Pullman werd weer helemaal aangewakkerd toen de BBC en HBO vorig jaar de serieverfilming uitzonden. Ik liet me opnieuw onderdompelen in de boeken en alles wat daarbij hoorde. Dit alles maakte me nog enthousiaster voor seizoen twee. En net als seizoen één vond ik dit seizoen ook fantastisch. De locaties en computereffecten zien er weer prachtig uit, de acteurs zijn overtuigend en de verhaallijn weet te boeien.

Het tweede seizoen gaat direct verder waar seizoen één ophield. Lyra (Dafne Keen) stapt door de poort naar een andere wereld en komt terecht op een plek genaamd Cittàgazze. Hier ontmoet ze de tienerjongen Will Parry (Amir Wilson, The Letter for the King), die door eenzelfde soort poort is gestapt. Samen doorkruisen ze verschillende werelden om het mysterie rondom het schimmige Dust op te lossen.

Dit seizoen is wat compacter, vlotter en gestroomlijnder. In plaats van acht afleveringen van bijna een uur hebben we nu zeven afleveringen van elk vijftig minuten. Toch neemt dit seizoen, net als seizoen één, flink de tijd om de boel rustig op te bouwen. Hierdoor kunnen de eerste paar afleveringen vrij traag aanvoelen. Maar vanaf de vierde aflevering laten de makers zien waar deze opbouw allemaal goed voor was. Ze weten op meerdere fronten flink wat spektakel af te leveren, met een passende finale.

De chemie tussen Dafne Keen en Amir Wilson is onmiskenbaar

Waar liefhebbers van de boeken misschien wel het meeste naar uitkeken, was de ontmoeting tussen Lyra en Will. De chemie tussen Dafne Keen en Amir Wilson is meteen merkbaar en ze hebben echt een fantastisch samenspel. Doordat Wills karakter enorm verschilt van Lyra, weten de makers net even een ander licht te werpen op wie Lyra precies is zonder afbreuk aan haar te doen.

Daarnaast volgen we nog een aantal andere verhaallijnen. De heksen uit Lyra’s wereld realiseren zich wat voor gevolgen de gebeurtenissen van het vorige seizoen hebben en maken zich klaar voor een oorlog tegen het religieuze magisterium. De avontuurlijke ballonvaarder Lee Scoresby (Lin-Manuel Miranda) krijgt de taak om de vermiste wetenschapper Stanislaus Grumman (Andrew Scott, Fleabag) op te sporen. En Mrs. Coulter (Ruth Wilson) en Lord Boreal (Ariyon Bakare, Carnival Row) maken jacht op Will, Lyra en het Dust.

Ruth Wilson geeft weer een performance waar je u tegen zegt

Deze verhaallijnen werken allemaal ontzettend goed. Ieder personage krijgt meer dan voldoende ruimte om zich te ontwikkelen. Het samenspel van Lin-Manuel Miranda en Andrew Scott is kort, maar werkt uitstekend. Daarnaast is het een genot om de stem van Fleabag-collega Phoebe Waller-Bridge te horen als Grummans dæmon (een soort dierlijke zielsverwant). Ruth Wilson en Ariyon Bakare blijven fantastisch als complexe schurken en vooral Wilson weet meerdere keren een performance te geven waar je u tegen zegt. Ook nieuwkomers Jade Anouka (Turn up Charlie) als heksenkoningin Ruta Skadi en Simone Kirby (Pure Mule) als wetenschapper Mary Malone zijn zeer welkome toevoegingen.

Ook de maatschappelijke kritiek en gelaagdheid uit het eerste seizoen zijn weer volop aanwezig. Aan het oppervlakte is dit een fantasy-avontuur vol pratende dieren, heksen, geesten en parallelle werelden, maar daaronder deelt het verhaal subtiele, maar diepe steken uit tegen bijvoorbeeld de macht van georganiseerde religie en patriarchale samenlevingen. Ik ben ontzettend blij dat Philip Pullman betrokken is bij de productie hiervan. Want deze verfilming weet de boodschap op dezelfde manier als de boeken over te brengen. Ook vult deze serie de verhaallijn van de boeken mooi aan.

Wat ik jammer vind aan dit seizoen is dat zoveel fantastische personages uit het eerste seizoen niet of nauwelijks terugkeren, zoals nomadenleider Farder Coram (James Cosmo), Lyra’s vader Asriel (James McAvoy) en de pratende ijsbeer Iorek (Joe Tandberg). Er stond voor dit seizoen een solo-aflevering voor Asriel gepland, maar door de coronamaatregelen konden ze deze niet meer maken. Omdat Asriel ook niet in het tweede boek voorkomt, is het voor het verhaal niet heel erg. Wel zaten er wat kleine gaten in het verhaal die hierdoor gedicht hadden kunnen worden. Hopelijk wordt deze ooit nog als losse speciale aflevering gemaakt, want James McAvoy is altijd leuk om op je scherm te zien.

Net als seizoen één is ook het tweede seizoen van His Dark Materials magisch. Het ziet er allemaal weer prachtig uit, het verhaal is pakkend en de acteurs halen alles uit de kast. Eindelijk is The Subtle Knife verfilmd en het is fantastisch. De BBC en HBO hebben His Dark Materials nu al vernieuwd met een derde en laatste seizoen. Hiermee krijgt het laatste boek The Amber Spyglass ook de kans om op een waardige manier verfilmd te worden.