House - Seizoen 4
De briljante Dr. Gregory House (Hugh Laurie) is terug voor een nieuw seizoen, alleen dit keer mist hij een team. Nadat Chase ontslagen is en Cameron en Foreman ook de deur van Princeton Plainsboro uitgelopen zijn, is het stil in House’s kantoor. Nou ja, stil… House zijn elektrische gitaar galmt door de gehele afdeling Diagnostiek. Zoals blijkt acht hij teamleden zelf niet heel belangrijk, maar James Wilson (Robert Sean Leonard) en Lisa Cuddy (Lisa Edelstein) denken daar anders over. Hij heeft niet alleen een team nodig, hij moet het ook nog zelf samen gaan stellen. Greg House kennende wordt dat niet zo makkelijk. Aan het eind van de eerste aflevering zien we House zijn oplossing: hij gaat een afvalrace houden om zo een nieuw team te selecteren.
Dit is in principe waar het hele seizoen over gaat: House die een nieuw team kiest. Normale dokters houden sollicitatiegesprekken met mensen die in aanmerking komen, maar House neemt een groep sollicitanten, zet ze in één ruimte, geeft ze allemaal een nummer en laat ze het tegen elkaar opnemen. Hij ontslaat een paar mensen willekeurig ('Row D, you're fired.') en deelt ze op in groepen om de competitie hoog te houden. In dit seizoen wordt het duidelijk dat zelfs de briljante einzelgänger, Dr. House, mensen nodig heeft om cases op te kunnen lossen (en natuurlijk om tests voor hem uit te voeren). Ik vind het een heel leuke manier om van castleden te wisselen, zeker omdat dit heel goed bij het karakter van House past. Als de cast in andere series verandert gaat dat vaak zonder te veel gedoe, maar hier doen ze het op een manier die eigen is aan House. Het maakt het heel tastbaar en leuk om naar te kijken, omdat je zelf wil dat ‘jouw favoriet’ in het nieuwe team komt.
Al na de tweede aflevering worden de hoofdfiguren voor dit seizoen duidelijk. Ten eerste is er Chris Taub (Peter Jacobson, The Starter Wife), de ex-plastisch chirurg die meer wil dan alleen mensen mooier maken. Vervolgens is er de mysterieuze Thirteen (Olivia Wilde, The O.C.), wier naam en geschiedenis (nog?) niet bekend gemaakt wordt — ze wordt aangesproken met het nummer dat House haar gaf. Lawrence Kutner (Kal Penn, How I Met Your Mother) werd uit de afvalrace ontslagen, maar weet met een slimme zet zijn plek in de race weer terug te krijgen. Dan hebben we de mormoon Jeffrey ‘Big Love’ Cole en de oude dokter Henry Dobson die claimt dat hij 21 is, simpelweg omdat hij zijn leeftijd niet relevant vindt. Als laatste is er Amber Volakis (Anne Dudek, Covert Affairs), een competitieve blondine met een sterke eigen wil, die de bijnaam 'cutthroat bitch' zeker verdient. Ze wordt echter belangrijker: er hangt romantiek in de lucht. En godzijdank hoeven we Foreman, Chase en Cameron niet lang te missen, want ook zij komen om de hoek kijken. Ik vind dat de casting enorm goed is. Er zijn meer vrouwen en meerdere nationaliteiten in het team wat de dynamiek anders maakt dan voorheen, op een goede manier.
De cases zijn dit seizoen wederom enorm interessant. De persoonlijkheden en beweegredenen van de patiënten variëren enorm: er zijn de co-operatieve patiënten, de patiënten die zelf weten wat er met ze aan de hand is en er is er zelfs een patiënte die alles in het geheim wil doen zodat NASA niet uitvindt dat ze ziek is. Wat ik zo goed vind van de schrijvers van House: er zijn slimme parallellen te vinden tussen de patiënten en de ontwikkeling van de hoofdpersonages. Ik zal hier niet over uitwijken, want het is natuurlijk veel leuker om ze zelf te ontdekken, maar ik vond het noemenswaardig. En dan heb ik het niet eens over de fantastische tweedelige seizoensfinale gehad. Want… wow.
Alles bijeengenomen is dit een van mijn favoriete seizoenen van House. Het hele seizoen verdient daarom een mooie 8,5.
Dit is in principe waar het hele seizoen over gaat: House die een nieuw team kiest. Normale dokters houden sollicitatiegesprekken met mensen die in aanmerking komen, maar House neemt een groep sollicitanten, zet ze in één ruimte, geeft ze allemaal een nummer en laat ze het tegen elkaar opnemen. Hij ontslaat een paar mensen willekeurig ('Row D, you're fired.') en deelt ze op in groepen om de competitie hoog te houden. In dit seizoen wordt het duidelijk dat zelfs de briljante einzelgänger, Dr. House, mensen nodig heeft om cases op te kunnen lossen (en natuurlijk om tests voor hem uit te voeren). Ik vind het een heel leuke manier om van castleden te wisselen, zeker omdat dit heel goed bij het karakter van House past. Als de cast in andere series verandert gaat dat vaak zonder te veel gedoe, maar hier doen ze het op een manier die eigen is aan House. Het maakt het heel tastbaar en leuk om naar te kijken, omdat je zelf wil dat ‘jouw favoriet’ in het nieuwe team komt.
Al na de tweede aflevering worden de hoofdfiguren voor dit seizoen duidelijk. Ten eerste is er Chris Taub (Peter Jacobson, The Starter Wife), de ex-plastisch chirurg die meer wil dan alleen mensen mooier maken. Vervolgens is er de mysterieuze Thirteen (Olivia Wilde, The O.C.), wier naam en geschiedenis (nog?) niet bekend gemaakt wordt — ze wordt aangesproken met het nummer dat House haar gaf. Lawrence Kutner (Kal Penn, How I Met Your Mother) werd uit de afvalrace ontslagen, maar weet met een slimme zet zijn plek in de race weer terug te krijgen. Dan hebben we de mormoon Jeffrey ‘Big Love’ Cole en de oude dokter Henry Dobson die claimt dat hij 21 is, simpelweg omdat hij zijn leeftijd niet relevant vindt. Als laatste is er Amber Volakis (Anne Dudek, Covert Affairs), een competitieve blondine met een sterke eigen wil, die de bijnaam 'cutthroat bitch' zeker verdient. Ze wordt echter belangrijker: er hangt romantiek in de lucht. En godzijdank hoeven we Foreman, Chase en Cameron niet lang te missen, want ook zij komen om de hoek kijken. Ik vind dat de casting enorm goed is. Er zijn meer vrouwen en meerdere nationaliteiten in het team wat de dynamiek anders maakt dan voorheen, op een goede manier.
De cases zijn dit seizoen wederom enorm interessant. De persoonlijkheden en beweegredenen van de patiënten variëren enorm: er zijn de co-operatieve patiënten, de patiënten die zelf weten wat er met ze aan de hand is en er is er zelfs een patiënte die alles in het geheim wil doen zodat NASA niet uitvindt dat ze ziek is. Wat ik zo goed vind van de schrijvers van House: er zijn slimme parallellen te vinden tussen de patiënten en de ontwikkeling van de hoofdpersonages. Ik zal hier niet over uitwijken, want het is natuurlijk veel leuker om ze zelf te ontdekken, maar ik vond het noemenswaardig. En dan heb ik het niet eens over de fantastische tweedelige seizoensfinale gehad. Want… wow.
Alles bijeengenomen is dit een van mijn favoriete seizoenen van House. Het hele seizoen verdient daarom een mooie 8,5.
