Inside Job is een Netflix Original waarin we asociale tech-genie Reagan Ridley en een disfunctioneel team volgen terwijl ze de samenzweringen van de wereld opzetten en onderhouden.
Van ingewikkelde doofpotaffaires tot geheime genootschappen, Cognito Inc. heeft het gedekt.
Complottheorieën, de Deep State en schaduwregeringen? Die onderwerpen staan centraal in de nieuwe serie van Alex Hirsch, Inside Job. Ik zag deze leuk uitziende serie op een dag op Netflix verschijnen en werd enthousiast. De gekheid en stijl deden me denken aan een oude serie genaamd Gravity Falls. Later kwam ik erachter dat de serie gemaakt was door dezelfde man, Alex Hirsch. Heeft Hirsch hetzelfde anticipatieniveau bereikt als Gravity Falls met Inside Job? Laat deze recensie mijn antwoord zijn.
De serie draait rond het asociale tech-genie Reagan Ridley (Lizzy Caplan, Truth Be Told (2019) en een disfunctioneel team bestaande uit PR-manager Gigi (Tisha Campbell, Harley Quinn), buitenaards wezen Magic Myc (Brett Gelman, Stranger Things),' expert van verboden stoffen' Dr. Andre (Bobby Lee, Magnum, P.I.), dolfijnman Glenn Dolphman (John DiMaggio, Scooby-Doo and Guess Who?), en nieuwkomer Brett Hand (Clark Duke, Veronica Mars). Hun dagelijkse sleur is om aan de touwtjes van de samenzweringen in de wereld te trekken. Hun werkplek, Cognito Inc., houdt zich bezig met allerlei complotten. Van ingewikkelde doofpotaffaires tot geheime genootschappen, Cognito Inc. heeft het gedekt.
Terwijl de dagelijkse sleur geweldig is om te volgen, was Reagens eigen avontuur het deel waar ik verrassend in geïnteresseerd was. Omgaan met haar zelf-geobsedeerde moeder (Suzy Nakamura, Dr. Ken), losgeslagen vader (Christian Slater, Dr. Death), haar altijd verantwoordelijke collega's, en werken aan haar droompromotie. Met deze thema's werden in ongeveer elke aflevering gestrooid. Dit zorgde voor een soort dramatische toon die werd toegevoegd aan een al leuk verhaal.
De manier waarop de serie de spot drijft met veel complottheorieën en de mensen die ze geloven, is een geweldig en grappig uitgangspunt.
De serie is soms zo bizar dat het gewoon leuk is om naar te kijken. Het is niet bang om iets ongepasts te laten zien of zeggen. Deze formule doet me denken aan Gravity Falls. De manier waarop Hirsh het gekke in zijn verhalen weet te implementeren, zonder concessies te doen aan het plezier van zijn verhalen, is wat de serie plezierig maakt om te kijken. De manier waarop de serie de spot drijft met veel complottheorieën en de mensen die ze geloven, is een geweldig en grappig uitgangspunt. Het geeft de serie wat originaliteit. Daarnaast kun je duidelijk zien dat de serie inspiratie haalt uit andere zwarte-komedieseries zoals Rick and Morty bijvoorbeeld. Als zodanig kunnen fans van Rick and Morty het gedrag van Rick herkennen in Reagans vader, die duidelijk geïnspireerd is door Rick als personage.
De personages worden goed gespeeld en ingesproken door de verschillende stemacteurs. Omdat het een animatie voor volwassenen is, mag vulgair taalgebruik lekker vaak worden gebruikt. Dit is dan ook een mooie aanvulling op dit soort serie. Zeker als het goed ingesproken wordt door de cast. We krijgen enig inzicht in de achtergronden van de personages (voornamelijk hoofdpersonages). Helaas, omdat het een eerste seizoen was, was dit niet zo verhelderend als gehoopt. We zien ook dat personages op persoonlijk gebied een beetje groeien, iets waar ik echt dol op ben. Dit laat immers progressie in het verhaal zien.
Net als het goede (stem)acteren is ook de animatie goed. Niets om over naar huis te schrijven, maar zeker niet slecht. Het is een stapje hoger dan het eerdere werk van Hirsch (Gravity Falls) zonder enige overeenkomsten te verliezen. Het is een fijne stijl om naar te kijken en deze past dan ook goed bij het soort serie. Kortom, animatiestijl is zeer aangenaam.
Inside Job is een serie vol gekte, samenzweringen en familiedrama. De personages voegen een vleugje uniekheid toe, wat de afleveringen leuk maakt om naar te kijken. Hoewel het me aan Gravity Falls doet denken, is Inside Job een compleet andere serie die de magie van Hirsch gebruikt om een nieuw, geweldig en gek verhaal te creëren.
Over de auteur, Sam Blaauboer
Sam Blaauboer (1998) is iemand die graag de balans zoekt tussen het kijken van series en het schrijven hierover. Vanaf eind 2016 schrijft Sam korte(re) recensies waar hij zijn enthousiaste mening geeft over de meest uiteenlopende series. Zijn interesses liggen bij vele genres. Van de donkere komedie Rick and Morty tot de documentaire Story of God with Morgan Freeman en van de misdaad Sherlock Holmes tot de sciencefiction Star Trek: Discovery. Hij staat altijd open voor nieuwe suggesties. Naast series is hij ook fervent fan van films, games en strips, maar hier zal je alleen zijn serierecensies treffen.
