Uit het oog betekent niet altijd uit het hart, en seizoen twee van Interview with the Vampire bewijst dat met verve. Dit meest recente seizoen blijft boeien met de problematische liefdesverhalen en intrigerende manier van vertellen. Seizoen één was al indrukwekkend (zie mijn recensie van dat seizoen), maar seizoen twee overtreft het absoluut. De serie moest veranderen na de turbulente gebeurtenissen van het vorige seizoen, en dat doet het haast vlekkeloos. Afleveringen vijf en zeven zijn bijna perfect, en de finale, hoewel niet zó perfect, is een mix van intrigerende wendingen, plot twists en karakterontwikkeling. Zelfs de ‘zwakkere’ afleveringen, de eerste en vierde, verdienen nog steeds een solide 8+.
Reid's Lestat, hoewel vaak juist niet op het scherm, werpt een lange, spookachtige schaduw over het hele seizoen
Na het gewelddadige einde van seizoen twee volgt dit seizoen met nog meer geweld. Intern, omdat Louis worstelt met wat er is gebeurd, en extern, omdat hij en Claudia door het door oorlog verscheurde Europa reizen, op zoek naar andere vampiers. Ze belanden in Parijs, waar ze eindelijk vinden wat ze zochten in het Téâtre des Vampires. Dit macabere theatergezelschap, geleid door vampiers, doodt elke avond een sterveling op het podium, tot genot van het menselijke publiek wat gehypnotiseerd toekijkt. Dit is waar Louis de raadselachtige Armand ontmoet.
Ook in het heden neemt Armand een prominentere rol aan door zich aan te sluiten bij het interview met Molloy. De dynamiek verandert volledig. Molloy begint dieper te graven en onthult zowel zijn kwetsbare, menselijke kant wanneer hij het gevaar van de situatie begint te begrijpen, als zijn meedogenloze, waarheidszoekende professionele kant als journalist. Dit seizoen weeft het heden en het verleden nauwer samen dan ooit tevoren.
Het nieuwe seizoen introduceert ook een aantal nieuwe gezichten. Claudia wordt niet langer gespeeld door Bailey Bass, maar door Delainey Hayles (Holby City), vanwege andere acteerverplichtingen van Bass. Delhaney pakt Claudia's rol op zonder een tel te missen. Assad Zamans vertolking van Armand is betoverend, en nu in een prominentere positie nadat hij vorig seizoen nauwelijks te zien was. Van het Téâtre des Vampires springt Ben Daniels (The Exorcist) er met kop en schouders bovenuit en schittert hij als Santiago, een flamboyante maar meedogenloze acteur die gevaar uitstraalt bij elke zin. Roxane Duran (Riviera) levert ook een uitstekende prestatie in een kleinere maar cruciale rol.
Wat opmerkelijk is aan deze cast is hoe goed ze hun complexe personages belichamen: vol problemen, bijna menselijk, maar onmiskenbaar toch geen mensen. Ze zijn gewelddadig en kwetsbaar, wat ze zowel boeiend maakt, maar ook eng. Het zou me niet verbazen als er een aantal Emmy's worden uitgereikt voor het werk dat we in dit seizoen hebben gezien.
Anderson is hij de ster van het seizoen, met zijn vertolking van Louis als een man die gebroken is door zijn verleden
En hoewel de nieuwe acteurs lof verdienen, moeten we het ook even hebben over Jacob Anderson en Sam Reid. Reid's Lestat, hoewel vaak juist niet op het scherm, werpt een lange, spookachtige schaduw over het hele seizoen. Zijn aanwezigheid is in elke hoek voelbaar, een bewijs van Reid's krachtige optreden. Wat Anderson betreft, is hij de ster van het seizoen, met zijn vertolking van Louis als een man die gebroken is door zijn verleden. Hij laat zien dat de littekens van misbruik lang blijven hangen nadat het misbruik zelf is afgelopen. Zijn optreden is een pijnlijke herinnering dat degenen die gekwetst zijn, op hun beurt anderen pijn kunnen doen.
Als er één kritiekpunt is, is het dat het einde van sommige personages mij niet beviel. Niet omdat het niet logisch was of omdat het een slecht einde was, maar omdat ik hoopte op een beter lot voor hen. De eindes waren logisch, misschien zelfs onvermijdelijk, maar ze waren toch vervelend om naar te kijken.
Met het einde van dit seizoen komt het einde van het verhaal van het eerste boek. Er is al een derde seizoen aangekondigd, dat belooft dieper in te gaan op Lestat. Na dit buitengewone tweede seizoen ben ik zeer benieuwd naar wat er hierna komt.
Over de auter, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
