Juliana

Juliana en Bernhard hebben grote meningsverschillen over politieke en persoonlijke zaken. Juliana is niet van plan haar vriendschap met Greet Hofmans op te geven. Tot groot verdriet van Juliana gaat de regering over tot nieuwe politionele acties. Uiteindelijk wordt Indonesië onafhankelijk onder Juliana's regering en wenst zij de Indonesiërs in 1949 vrede tijdens haar kersttoespraak. Juliana's opvattingen over mensenrechten en wereldvrede worden door de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd steeds krachtiger. Tegen de achtergrond van de Koude Oorlog keert ze zich fel tegen organisaties en mensen die ze beschouwt als de oorlogshitsers van de wereld. Ze drijft haar regeringen – en haar echtgenoot – tot wanhoop met haar pacifistische toespraken in de VS (waarbij ze de acties van de NAVO vergelijkt met de expansiedrift van het Romeinse Rijk) en haar weigering oorlogsmisdadigers te laten executeren. Tegelijkertijd is Juliana mateloos populair. Dat blijkt nog maar eens tijdens haar optreden bij de watersnoodramp. Het huwelijk tussen Juliana en Bernhard verslechtert in deze jaren dramatisch: het verdriet om Marijke's ziekte drijft hen uit elkaar en ze hebben grote meningsverschillen over politieke en persoonlijke zaken. Bernhard, die bepaald militaristisch is en een sterke aanhanger van de NAVO, begint Greet Hofmans als de belangrijkste veroorzaker van Juliana’s spirituele pacifisme te zien en wil haar weg hebben. Paleis Soestdijk wordt in tweeën gedeeld: de ene helft voor Juliana, de andere helft voor Bernhard. Ze communiceren door middel van briefjes. Juliana is echter niet van plan haar vriendschap met Greet Hofmans op te geven. Hoewel Juliana zich als koningin sterk voelt, beschouwt ze zichzelf als een mislukte moeder en echtgenote. Want terwijl Juliana vrede bepleit voor de wereldbevolking, slaagt ze er niet in vrede te creëren in haar eigen huis.