Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
The Passenger - Seizoen 1
Een eenvoudige, overzichtelijke en cleane moord in spannende boeken en series is tegenwoordig niet genoeg meer. Het moet steeds enger, sensationeler en bloederiger. De Volkskrant van 30 mei 2015 (artikel van René Appel) noemt dat de schokinflatie. Hetzelfde geldt, zeker in tv-series, voor de enscenering van de slachtoffers, die is steeds meer buitenissig en onzinnig. Het is alsof de makers elkaar willen overtroeven, of ze denken dat de kijker afgestompt raakt. 'De afbeelding, representatie, van geweld en seks is vooral een bezwering, een vorm van magisch denken', zegt Arnon Grunberg in een reactie op Appel. In hoeverre je daarin meegaat, hangt af van de kwaliteit van de serie. Zo had ik bij de Amerikaanse serie True Detective geen enkele twijfel, het was zoals het was. Bij de Nederlandse serie Noord Zuid geloofde ik er niet in, de enscenering van het lijk naar een tekening van Rembrandt kwam in het verhaal niet uit de verf. En hoe is dat in de Franse mini-serie Le Passager? Laten we maar eens kijken.
Le Passager (The Passenger) is geproduceerd door Eurocorp Television in 2014, de regisseur is Jerome Cornuau, de scenarist Jean Christophe Grangé (gebaseerd op zijn eigen roman) en de muziek is van Olivier Florio. Het verhaal begint in Bordeaux en verplaatst zich naar Marseille, Nice en Parijs, dus je ziet nog eens wat. De serie heeft 6 afleveringen van 52 minuten. In iedere aflevering vindt een moord plaats, die aangekleed wordt als een figuur uit de Griekse mythologie. De titels verwijzen ernaar: Minotaurus (het eerste lijk is getooid met een afgesneden kop van een stier), Oedipus of Icarus.
Matthias Freire (Jean Hugues Anglade, speelde in heel veel films, nu vooral bekend van de serie Braquo) is psychiater in Bordeaux en zijn hulp wordt ingeroepen door rechercheur Anaïs Chatelet (Raphaëlle Agogué, films La Rafle, The Informent). Bij een moordplaats, een station in Bordeax, is een verdachte gevonden, een man die leidt aan geheugenverlies. Hij is niet de enige in de serie, de plot draait om proeven met psychotrope stoffen door een groot bedrijf, dat contacten heeft met het leger. Er is dan ook veel gedoe en getob met het geheugen en identiteiten en de psyche. Chatelet wordt op een gegeven moment van het onderzoek gehaald omdat ze haar eigen stijl heeft, die niet op prijs wordt gesteld. Met de hulp van Freire gaat ze toch verder en zo komen ze steeds meer in de problemen. Spannend dus.
En wat vind ik er nu van? True Detective of Noord Zuid? Nou, zo'n beetje er tussenin. Het verhaal met veel toevalligheden is ingewikkeld en onwaarschijnlijk. En het eind wordt wel wat heel snel afgewikkeld en heeft ook nog eens weinig verband met de hoofdlijn. Daardoor komen de ingewikkelde moorden een beetje in het luchtledige te hangen. Maar de serie heeft veel vaart en is mooi gefilmd. En je blijft geboeid kijken wat vooral komt door de acteerprestaties van Anglade en Agogué. Vooral Raphaëlle Agogué beviel me zeer. Haar personage, rechercheur Anaïs Chatelet, is complex (kwetsbaar en argeloos, maar ook doortastend en rücksichtslos) met ook nog eens een jeugdtrauma. Agogué heeft hier geen enkele moeite mee. Ik heb met plezier naar haar gekeken. Het eind suggereerde een tweede seizoen. Laat maar komen!
Volg Le PassagerLe Passager (The Passenger) is geproduceerd door Eurocorp Television in 2014, de regisseur is Jerome Cornuau, de scenarist Jean Christophe Grangé (gebaseerd op zijn eigen roman) en de muziek is van Olivier Florio. Het verhaal begint in Bordeaux en verplaatst zich naar Marseille, Nice en Parijs, dus je ziet nog eens wat. De serie heeft 6 afleveringen van 52 minuten. In iedere aflevering vindt een moord plaats, die aangekleed wordt als een figuur uit de Griekse mythologie. De titels verwijzen ernaar: Minotaurus (het eerste lijk is getooid met een afgesneden kop van een stier), Oedipus of Icarus.
Matthias Freire (Jean Hugues Anglade, speelde in heel veel films, nu vooral bekend van de serie Braquo) is psychiater in Bordeaux en zijn hulp wordt ingeroepen door rechercheur Anaïs Chatelet (Raphaëlle Agogué, films La Rafle, The Informent). Bij een moordplaats, een station in Bordeax, is een verdachte gevonden, een man die leidt aan geheugenverlies. Hij is niet de enige in de serie, de plot draait om proeven met psychotrope stoffen door een groot bedrijf, dat contacten heeft met het leger. Er is dan ook veel gedoe en getob met het geheugen en identiteiten en de psyche. Chatelet wordt op een gegeven moment van het onderzoek gehaald omdat ze haar eigen stijl heeft, die niet op prijs wordt gesteld. Met de hulp van Freire gaat ze toch verder en zo komen ze steeds meer in de problemen. Spannend dus.
En wat vind ik er nu van? True Detective of Noord Zuid? Nou, zo'n beetje er tussenin. Het verhaal met veel toevalligheden is ingewikkeld en onwaarschijnlijk. En het eind wordt wel wat heel snel afgewikkeld en heeft ook nog eens weinig verband met de hoofdlijn. Daardoor komen de ingewikkelde moorden een beetje in het luchtledige te hangen. Maar de serie heeft veel vaart en is mooi gefilmd. En je blijft geboeid kijken wat vooral komt door de acteerprestaties van Anglade en Agogué. Vooral Raphaëlle Agogué beviel me zeer. Haar personage, rechercheur Anaïs Chatelet, is complex (kwetsbaar en argeloos, maar ook doortastend en rücksichtslos) met ook nog eens een jeugdtrauma. Agogué heeft hier geen enkele moeite mee. Ik heb met plezier naar haar gekeken. Het eind suggereerde een tweede seizoen. Laat maar komen!
Reacties (0)